“Μην κάνετε κανένα αστείο και ψηφίσετε. Αφήστε τους μόνους τους” είναι η προτροπή που απευθύνεται διαρκώς προς τα στελέχη του Ποταμιού και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης από εκείνους που θέλουν να ξεμπερδεύουμε με την κυβέρνηση, τονίζοντας ότι δεν πρέπει να δοθεί θετική ψήφος στην περίπτωση που έρθει στη Βουλή συμφωνία για την επίλυση των διαφορών με την ΠΓΔΜ.
Η καταψήφιση δεν προτείνεται με βάση το περιεχόμενο της συμφωνίας αυτής καθεαυτής, αν δηλαδή θα είναι ευνοϊκή για τα ελληνικά συμφέροντα, αλλά στη βάση του ότι πρέπει να υποστεί πολιτική ήττα η κυβέρνηση. Αυτό που προέχει κατ΄αυτούς στη συγκεκριμένη συγκυρία δεν είναι η προάσπιση των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της χώρας αλλά η απομόνωση του κ.Τσίπρα, ακόμη κι αν αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να σταλεί άλλο ένα “πακέτο Πινέϊρο” στον κάλαθο των αχρήστων, όπως έγινε το 1992.
Ας υποθέσουμε ότι έρχεται η συμφωνία στη Βουλή και καταψηφίζεται. Αυτό θα οδηγήσει σε παραίτηση της κυβέρνησης; Το πιθανότερο είναι πώς όχι. Ο πρωθυπουργός μπορεί να θέσει ζήτημα εμπιστοσύνης και θα πάρει θετική ψήφο και από τους ΑΝΕΛ. ‘Ηδη ο Π.Καμμένος ξεκαθάρισε ότι σε καμιά περίπτωση δεν σκοπεύει να αποσύρει τη στήριξή του στην κυβέρνηση ως το τέλος της τετραετίας.
Θα έχουμε δηλαδή το παράδοξο ο κυβερνητικός εταίρος να διαδηλώνει στις πλατείες εναντίον μιας λύσης που θεωρεί βλαπτική για τα εθνικά συμφέροντα, να την καταψηφίζει, αλλά να δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση. Δεν θα αποτελέσει καμιά έκπληξη. Η εξουσία είναι πιο ισχυρή από την αιδώ και τα προσχήματα.
Ακόμη και στην ακραία περίπτωση που οδηγηθούμε σε εκλογές, ο κ.Τσίπρας τώρα που τελείωσε η γελοία διαίρεση μνημόνιο-αντιμνημόνιο, θα εφεύρει νέα, εμφανιζόμενος ο ίδιος ως εκφραστής της υπευθυνότητας και του προοδευτισμού, απέναντι στον εθνικισμό και τον συντηρητισμό. Ο κατ΄εξοχήν εκπρόσωπος του εθνολαϊκισμού, θα φορέσει το κοστούμι του τολμηρού, σε αντίθεση με τον άτολμο αντίπαλό του. Θα επιδιώξει μια νέα πόλωση προκειμένου να συσπειρώσει δυνάμεις.
Η ΝΔ, που το πιθανότερο είναι ότι θα κερδίσει τις εκλογές, έχοντας ενδώσει στις πιέσεις από δεξιά στην υπόθεση της ονομασίας, θα αδυνατεί να δώσει οποιαδήποτε λύση. Επίσης, με βάση τις τελευταίες κινήσεις του εγείρονται σοβαρές αμφιβολίες κατά πόσον ο Κυρ.Μητσοτάκης θα μπορεί να λάβει τολμηρές αποφάσεις σε ζητήματα με μεγάλο πολιτικό κόστος που αφορούν στους πλειστηριασμούς, στα κόκκινα δάνεια, στην παιδεία, στην αντιπαράθεση με τις συντεχνίες.
Αρα λοιπόν το Ποτάμι και το Κίνημα Αλλαγής πρέπει να ψηφίσουν τη συμφωνία που θα έρθει στη Βουλή; Πριν φθάσουμε στην ψηφοφορία πρέπει να δούμε αν θα υπάρξει λύση και σε ποιά κατεύθυνση. Ήδη οι δηλώσεις Νίμιτς και πληροφορίες που αφορούν στη διαπραγμάτευση δείχνουν ότι απέχουμε αρκετά από λύση που θα καλύπτει την εθνική γραμμή περι σύνθετης ονομασίας για όλες τις χρήσεις.
Την ίδια στιγμή στην ΠΓΔΜ υπάρχει μια κυβέρνηση δατεθειμένη για λύση και ΗΠΑ και ΕΕ ασκούν πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση με δέλεαρ την ένταξη στο ΝΑΤΟ και στη συνεχεια στην ΕΕ. Aυτοί είναι οι παράγοντες που ωθούν σε λύση. Η στάση που πρέπει να τηρηθεί είναι εκείνη που θα υπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας κι όχι καπρίτσια της στιγμής. Αυτό που έχει καταγραφεί για το 1992 είναι όχι οι αντιπαραθέσεις στο εσωτερικό των κομμάτων αλλα ότι χάθηκε μια ιστορική ευκαιρία. Η Ιστορία έχει την ιδιοτροπία να περνάει σε δεύτερη μοίρα τις αιτίες μιας απόφασης και να ασχολείται πρωτίστως με το αποτέλεσμά της.
Πολλά σενάρια διακινούνται για το αν οι διεργασίες για την ονομασία της ΠΓΔΜ θα αποτελέσουν τη θρυαλίδα για την ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού. Σίγουρα θα υπάρξουν επιπτώσεις. Κι όχι σε επίπεδο διακυβέρνησης. Ηδη Ποτάμι και ΔΗΣΥ έχουν δηλώσει κατηγορηματικά ότι δεν πρόκειται σε καμιά περίπτωση να αντικαταστήσουν τον κ.Καμμένο. Ο κ.Τσίπρας βρίσκει άλλη μια ευκαιρία για να δείξει ότι μετακινείται προς την κεντροαριστερά. Οι διαφορές του με τον προοδευτικό χώρο είναι μεγάλες. Αφορούν στις αντιλήψεις για το κράτος, στις επιλογές στην οικονομία, στον τρόπο λειτουργίας της δημοκρατίας.
Η ανασυγκρότηση του χώρου περνάει μέσα από την ήττα των αντιλήψεων που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κυρ.Μητσοτάκης με τη δεξιά στροφή του έδειξε τα όρια του. Ο προοδευτικός χώρος έχει μια ευκαιρία. Μπορεί να κερδίσει αν τηρήσει υπεύθυνη στάση καταδεικνύοντας τις διαφορές του απέναντι στον τυχοδιωκτισμό του ΣΥΡΙΖΑ και το συντηρητισμό της ΝΔ.