Μενου

ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜ. ΠΑΡ: Μία – ταυτόχρονα – δύσκολη, εύκολη και δίκαιη ψήφος

Νίκος Γκιώνης 16 Ιαν 2015
Άρθρα

  1. Η από καιρό, εμφανισθείσα δικομματική πόλωση, που τελευταία  αγγίζει  εικόνες  αγίων, περιστέρια  Θεοφανείων, προστασίες του κυνηγιού και  αναμορφώσεις των κυνηγετικών περιόδων,  επικλήσεις δυνητικών δημοψηφισμάτων, που συγκρίνονται με αυτό του 1974 για το πολιτειακό και την πολιτική λύτρωση που έφερε στην πρώιμη  μεταχουντική  Ελλάδα, αποκρύψεις  απολύτως φυσιολογικών πραγμάτων από τα βιογραφικά υποψηφίων,  δοκιμάζει αχρείαστα την λειψή αντοχή των πολιτών σε μία άκαιρη, χρονολογικά , εποχιακά και κυρίως πολιτικά περίοδο.
  2. Η αυξανόμενη, άγρια και αντιαισθητική αγριότητα – όπως αναμένονταν – συμπιέζει αφόρητα τα κόμματα του ενδιάμεσου τόξου , αν δεχθούμε την σχετική ανελαστικότητα  εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ, αλλά και τον παραμένοντα σκληρό πυρήνα  της ΧΑ.
  3. Η δυσκολία  στην απόφαση ενός νουνεχούς εκλογέως  να βοηθήσει εκλογικά τη Δημοκρατική Παράταξη, περιχαρακώνεται  από ένα πλαίσιο  παγιωμένων αντιλήψεων, μερικές από τις οποίες είναι: η δαιμονοποίηση παλαιών πρακτικών, η λεκτική κατίσχυση μανιχαϊστικών επιχειρημάτων, με  βάση τα οποία ό,τι θετικό πιστώνεται αλλού κι  ό,τι αρνητικό πιστώνεται εδώ, η έντονη ακόμα προσωπολατρεία  αρκετών προς τον πεθαμένο, από το 1996, Ανδρέα Παπανδρέου  αλλά και η συνακόλουθη αντίληψη που αδυνατεί να κατανοήσει τις έμβιες αλλαγές  των κομμάτων και φυσικά την προϊούσα μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ.
  4. Η σημερινή Δημοκρατική Παράταξη, στοιχεία επικαιροποιημένης συνέχειας σε επιμέρους αξιακές φορτίσεις έχει μόνον, έχοντας διαβεί αναπόφευκτα και ανεπαίσθητα τον Ρουβίκωνα, του οποίου η μια όχθη είναι ένα μεγάλο ιστορικό επεισόδιο με τις  αποτιμήσεις, ενώ η άλλη μεριά είναι  η παροντική σημασιολόγηση  ενός  σ/δημοκρατικού κόμματος του 5% , που βρίσκει τις καινούργιες ιεραρχήσεις και εντάξεις και στο επίπεδο του  αυτοπροσδιορισμού του αλλά και σ’ αυτό του χωρικού και ευρωπαϊκού  ετεροπροσδιορισμού.
  5. Η αναπόφευκτη εκλογική σμίκρυνση, ουσιαστικά συντέλεσε κι αυτή στην ομογενοποίηση των πολιτικών του, κυρίως στους τομείς της συναίνεσης, αναγκαστικής ( ΝΔ)  ή  επιλεκτικής , μέσω προγραμματικών γειτνιάσεων. Συνεπώς, σήμερα, μιλάμε για την μετεξέλιξη ενός παλιού σε νέο , με συμπαγή  ατζέντα και  οδικό χάρτη,  σε μια προσπάθεια συνέχισης ενός ημιτελούς συνολικού εκσυγχρονισμού, που δημοκρατικά μεν άτσαλα δε σταμάτησε το 2004, σε γενικές γραμμές.
  6. Ταυτόχρονα μιλάμε για κάποιους, που έκαναν πράξη τον ιστορικό κυβερνητικό συμβιβασμό με τον παραδοσιακό αντίπαλο, αναγκάζοντάς τον μάλιστα να παραδεχτεί τις μέχρι τότε ακραίες ποπουλιστικές αντιπολιτευτικές του θέσεις.
  7. Με δυσκολία, αλλά με σίγουρα βήματα αποθέτει και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ στα μπάζα της διαχρονίας το δικό του μερίδιο στον απερχόμενο κομματικό λαϊκισμό, ερχόμενο – όχι εύκολα – σε αντίθεση με κακομαθημένες συντεχνίες του πελατειακού γραφειοκρατικού διοικητικού μοντέλου , που από τα πρώτα χρόνια ίδρυσης νεοελληνικού Κράτους δυναστεύει και οπισθοδρομεί  την ορθολογική κανονικοποίηση   της χώρας.
  8. Λίγο – λίγο λοιπόν αίρονται κάποιες δυσκολίες στην επιλογή ψήφου , αφού η βεβαιότητα του παρόντος και του άμεσου μέλλοντος καθορίζει , κι όχι η νευρωσική αναδίφηση  στο παρελθόν, που έτσι αποϊστορικοποιείται και γίνεται ανίδεο.
  9. Η κυριότερη, κατά την άποψή μου, διαφορά με τον αντίπαλο μεν , φιλικό δε χώρο του ΠΟΤΑΜΙΟΥ, είναι η  απλουστευτικότητα   του τελευταίου , που έρχεται μέσω των επικλήσεων του εμφανισθέτος κρινοφόρου  παρθένου, καθαρά μεταφυσική και συνεπώς απλοϊκή αντίληψη, – που έτσι κι αλλιώς στην πράξη του δεν ισχύει -,  που καταργεί εντελώς νοητικά  την φιλοσοφικά βεβαιωμένη  αλληλουχία του πνεύματος και των πολιτικών δράσεων. Παρόλα ταύτα, και παρά το μεγάλο βαθμό ανομογενοποίητης πολυσυλλεκτικής ποιότητας , που για  την ώρα κρύβεται πίσω από τον δημοκρατικό μεν, ελάχιστα μετρήσιμο αριθμητικά – πολιτικά λόγο του Αρχηγού του, η αντίληψη περί μετεκλογικής κυβέρνησης ευρύτατης συνεργασίας για την Ελλάδα ουσιαστικά ταυτίζεται με την ξεκάθαρη τοποθέτηση Βενιζέλου για δημιουργία μετεκλογικού οικουμενικού σχήματος, κι αυτό είναι μια από τις καλές προϋποθετικές συμπτώσεις.
  10. Η επιδοκιμασία  του ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜ.ΠΑΡΑΤΑΞΗ, αναμφίβολα αποτελεί και μια  δίκαιη ψήφο προς τον Β. Βενιζέλο, ο οποίος παρά την αντιπαθή πληθωρικότητα που του καταλογίζουν με έντονη την απολιτική και παραπολιτική επιχειρηματολογία  περί τούτου , και παρά τα προσωπικά καπρίτσια  αχρείαστων ονοματολάγνων  πριγκήπων, κατόρθωσε να βρει τον πολιτικό εαυτό του σε μια εκσυγρονιστική – μεταρρυθμιστική τροχιά  , να τραβάει ατέλειωτα κουπί – όπως κι άλλοι –  και να εγκατασταθεί  πια με σιγουριά  στην  μεριά  των απαραίτητων, συγκροτημένων  και βεβαιωτικά επαρκών πολιτικών του σήμερα.
  11. Αυτές είναι συνοπτικά οι δικές μου απόψεις για την ψήφο στις εκλογές και το μόνο βέβαιο είναι πως σέβομαι σα δικές  μου , κι αυτές που δεν συμφωνώ.
  12. Α!! Πέρα από το σεβασμό στην ίδια την δημοκρατία και σ΄ότι επιλέγουν οι πολίτες  της δεν συμφωνώ κατ’ ανάγκην, πια, με τις επιλογές  τους  που δεν συγκαταλέγουν μέσα τους  τον  Ορθό  Λόγο, τον βεβαιωμένο εμπειρισμό και τόσα άλλα ωραία, του πάντα επίκαιρου και διαχρονικού Διαφωτισμού , που πολύ  λίγο  ακουμπήσαμε  ως  συλλογική  οντότητα.
  13. Τελευταίο. Συμβολικά και πρακτικά, είναι ωφέλιμο η τρίτη εντολή  να  δοθεί   σε φορέα του Δημοκρατικού Μεταρρυθμιστικού τόξου, όπου φυσικά η προτίμηση είναι προς την Δημοκρατική  Παράταξη. Έτσι κι αλλιώς, πέραν προεκλογικών  επιλογών  και υπερβολών, πρέπει να μείνουν ορθάνοιχτες η όσμωση και η συναίνεση  ανάμεσα σε διαφορετικές μεν, όμορες δε δυνάμεις  αφενός και η κυβερνητική συνεργασία ανάμεσα και σε διαφορετικές  παρατάξεις  αφετέρου.