Μου είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθώ την προσπάθεια των κομμάτων να συγκροτούν τα ψηφοδέλτια τους, και ιδιαίτερα τα ψηφοδέλτια αρχηγικής επιλογής (πχ. Επικρατείας) με
ανθρώπους της επιστήμης, της τέχνης, του αθλητισμού κλπ με κριτήριο την αξιοσύνη τους στους χώρους αυτούς. Μια εξήγηση θα ήταν πως οι ιδέες τους και οι πολιτικές τους (των κομμάτων) είναι τόσο ισχυρές που διεισδύουν στους απαιτητικούς αυτούς χώρους και στους ανθρώπους τους. Ειλικρινά όμως φοβάμαι πως γίνεται με όρους πασαρέλας, όπου οι πολίτες θεωρούνται ως πνευματικά ανεπαρκείς, που θα εκτιμήσουν τις επιδόσεις των υποψηφίων στα γνωστικά τους αντικείμενα, αγνοώντας πως, όπως έχει αποδείξει εδώ και αιώνες η ζωή, μπορεί ταυτοχρόνως, να πρόκειται περί πολιτικών νάνων, ή ανθρώπων επικίνδυνων όταν έρχονται να διαχειριστούν δημόσιες υποθέσεις «της πόλης»! Τα ονόματα είναι πολλά και πολύ βαρύτερα απ αυτά που μας απασχολούν σήμερα. Συνάντησα κι εγώ, όπως πολλοί από εμάς, αρκετούς τέτοιους στην πανεπιστημιακή μας και επαγγελματική μας διαδρομή.
Τα πράγματα επιβαρύνονται όταν πολλοί εξ αυτών έχοντας βαρεθεί την κλεισούρα των ερευνητικών εργαστηρίων , όπου εδοξάσθησαν, θέλουν αντί να πάνε στο ηλιόλουστο Μαιάμι των ηλικιωμένων να ερθουν στην όμορφη Ελλάδα, που και γνωστούς και φίλους έχουν, και μπορούν να πουλάνε και φύκια για μεταξωτές κορδέλες!
Η περίπτωση Γεροτζιάφα, και προσφάτως Όθωνα Ηλιόπουλου είναι χαρακτηριστικές των παραπάνω. Και οι δυο σοβαροί επιστήμονες παρουσιάστηκαν σαν μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες της (διαρκώς ψευδόμενης) αριστεράς. Με το καλημέρα, ο μεν πρώτος ξέμπλεξε εύκολα αφήνοντας όλα τα θέματα (συμπεριλαμβανομένης της έμφυλης βίας) να λυθούν όταν σταματήσει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο (!) ο δε δεύτερος προερχόμενος από ένα εκ των κορυφαίων πανεπιστημίων του κόσμου, όπου διέπρεψε, και εκ του γεγονότος αυτού κέρδισε τη θέση του επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ, ήρθε να μας πει, με απλά αλλά κατανοητά λόγια, πως αυτά τα πανεπιστήμια όπως έχουν ιδρυθεί και με τους κανόνες που λειτουργούν, είναι για τον πολιτισμένο κόσμο, ενώ εμείς εδώ, ως πνευματικά υπανάπτυκτοι, οφείλουμε να ζούμε με ΑΕΙ της συμφοράς που όμως ταιριάζουν στις ιδεοληψίες τις δικές του και τα συμφέροντα του κόμματος του! Της προόδου, βεβαίως - βεβαίως!
Ας συνειδητοποιήσουμε λοιπόν, πως το ότι καταλαβαίνεις ή προσπαθείς να καταλάβεις, τη γενετική βάση του καρκίνου, δεν σημαίνει αυτομάτως πως καταλαβαίνεις και την γενετική του κοινωνικού και πολιτικού φαινομένου. Εκτός αν συμβαίνει το χειρότερο: πως την καταλαβαίνεις και ευσυνειδήτως μας δουλεύεις! Αν ισχύει το τελευταίο τότε οφείλουμε να παραδεχτούμε πως ο Τσίπρας έκανε διάνα στην επιλογή του!
ΥΓ. Θα παρακαλούσα τους επικριτές του κου Ηλιόπουλου και υποστηρικτές της κυβέρνησης να είναι πιο προσεκτικοί στα επιχειρήματα τους. Γιατί ύστερα απο 4 χρόνια τα ελληνικά ΑΕΙ ταλαιπωρούνται από την κυβέρνηση, και πως το Harvard Police Department, δεν έχει σχέση με την καρικατούρα της ελληνικής έμπνευσης Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, η οποία μάλλον ξεκουράζεται σε κάποιο ελληνικό νησί! Μεταξύ άλλων!