Τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης, συνηθίσαμε να μας περιγράφετε τα λάθη και τις αστοχίες μας, τις αποτυχίες μας, την κατάσταση που φέραμε τη Χώρα.

Κατανοητό, αναμενόμενο και δικαιολογημένο, όμως η Ελλάδα που ζω σήμερα, δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα που γεννήθηκα και παρά την καταστροφική μας 20ετία εξακολουθεί να είναι μία χώρα που θέλεις να ζεις.

Ρωτήστε τη γενιά μου που γεννήθηκε σε σπίτια χωρίς ηλεκτρικό και νερό, από γονείς που δεν ήξεραν ανάγνωση, τότε που οι μισοί Έλληνες παρακολουθούσαν τους άλλους μισούς, τότε που οι γυναίκες είχαν δεν είχαν δικαίωμα λόγου, τα κορίτσια … μη συνεχίσω τα ξέρετε … απόνερα εμφυλίου … βασιλικά πραξικοπήματα … αποστασίες … δικτατορία … εξορίες … βασανιστήρια … πολυτεχνείο … πόλεμος … επιστράτευση … αποχουντοποίηση …  δημοψήφισμα…

Όμως ναι την τραυματίσαμε βαριά τη Χώρα τα χρόνια που πέρασαν με τις επιλογές μας και την αβελτηρία μας.
Η κατάστασή της δεν έπαυσε να είναι κρίσιμη, περισσότερο κρίσιμη από όσο νομίζετε, περισσότερο κρίσιμη απ όσο περιγράφεται.

Ευπρόσδεκτη η οικονομική μεγέθυνση αλλά δεν αρκεί, ούτε ανάπτυξη είναι.
Τα δυσεπίλυτα χρόνια δομικά προβλήματά της Χώρας αποτελούν σημαντικές προκλήσεις που δεν επιτρέπουν αισιοδοξία.
Επαγρύπνηση και σκληρή δουλειά απαιτούν.

Έτσι έχουν τα πράγματα, αυτή είναι η νέα μας πραγματικότητα και χρειάζεται να παύσουμε να την αντιπολιτευόμαστε … να την αντιμετωπίσουμε χρειάζεται.

Εσείς, άνδρες και γυναίκες που γεννηθήκατε μετά την πτώση της χούντας, η γενιά της μεταπολίτευσης, θα την αντιμετωπίσετε και θα την αλλάξετε.

Αίσθημα ήττας και διάθεση παραίτησης σας διακατέχει και θυμός … πολύς θυμός  … κατανοητό αλλά φτάνει πιά.

Κρατήστε τον θυμό σας και πάρτε τη Χώρα στις πλάτες σας.

Εσείς θα αντιμετωπίσετε την πραγματικότητα, δικό σας σκοπούμενο είναι να την αλλάξετε.
Η Χώρα συνεχίζει να μετατρέπεται σε χώρα χαμηλών προσδοκιών … με απαξιωμένους θεσμούς και πολίτευμα που περισσότερο με υβριδική μοναρχία μοιάζει παρά με αντιπροσωπευτική δημοκρατία … να μετατρέπεται σε χώρα που πάει πίσω … η Χώρα συνεχίζει να πηγαίνει πίσω.

Πάρτε τη Χώρα στις πλάτες σας … αν δεν το κάνετε δεν έχει μέλλον … δεν έχετε μέλλον.

Γιατί το τρέχον πολιτικό προσωπικό, με λίγες εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα, είναι πλέον στείρο και εξαντλημένο … εξακολουθεί παρά τα όσα μας έχουν συμβεί, να έχει τις ίδιες προτεραιότητες … εγώ … οι υποστηρικτές μου … το κόμμα μου και έτσι στείρο και εξαντλημένο αδυνατεί να σχεδιάσει και να υλοποιήσει τις πολιτικές που χρειάζεται το αύριο.

Γιατί το πολιτικό σύστημα, χωρίς εξαιρέσεις, συνεχίζει να τροφοδοτείται και να τροφοδοτεί τον πελατειασμό, την αναξιοκρατία, την κομματοκρατία και τον κρατισμό.
Τις παθογένειες που κρατούν και θα κρατούν γονατισμένη τη Χώρα.

Αντισταθείτε στην αποδοχή των απωλειών όσων δεν προστατεύσαμε.

Το ακαδημαϊκό άσυλο καταργήθηκε γιατί δεν μπορούσαμε να το προστατεύσουμε και αυτό δεν είναι παρά το μέτρο της αποτυχίας μας και είναι μεγάλη η αποτυχία μας … όλων μας αποτυχία … γιατί χαρήκαμε με την κατάργησή του … γιατί την χειροκρότησε η πλειονότητα της κοινωνίας, της ακαδημαϊκής κοινότητας, των φοιτητών.

Μην εμπιστεύεστε τη γενιά μου.

Η διαγενεακή δικαιοσύνη μας είναι άγνωστη έννοια.
Το πολιτικό σύστημα που στηρίζουμε μας το ανταποδίδει, όλα για τα άσπρα κεφάλια των κλειστών προεκλογικών του συγκεντρώσεων … για το συμπαγές σώμα των συνταξιούχων πελατών του.
Ακόμη και το χρέος που η δική μου γενιά δημιούργησε και πέρασε καλά, φοβάμαι πως το ρύθμισε με τρόπο που της επιτρέπει να περάσει όσο καλύτερα γίνεται τα χρόνια που της απομένουν, φορτώνοντας  την αποπληρωμή του στα παιδιά και τα εγγόνια της.
Μη μας εμπιστεύεστε λοιπόν.

Έχετε μπροστά σας το μεγαλύτερο μέρος της ζωής σας οφείλετε να το ορίζετε.

Στις δημοκρατίες ένας τρόπος υπάρχει να το πετύχετε αυτό, εμπλακείτε στην πολιτική, μην αφήνετε άλλους να αποφασίζουν για σας.

Υπάρχει ιστορική ανάγκη να αναπτυχθούν και να ευδοκιμήσουν στη Χώρα τίμιες, τολμηρές, μεταρρυθμιστικές πολιτικές και κόμματα πολιτικών αρχών.
Πολιτικές και κόμματα έξω και πέρα από τις παθογένειες του παρελθόντος, έξω και πέρα από εθνικά και θρησκευτικά στερεότυπα, έξω και πέρα από πολιτικές παρέες που ανακυκλώνονται και μαζί τους ανακυκλώνονται τα προβλήματα της Χώρας.

Εμείς δεν τα καταφέραμε σειρά σας τώρα, θα σας συνδράμουμε … με τη γνώση των λαθών μας … την χρειάζεστε.

Δεν είναι εύκολο θα πείτε … όμως ποτέ δεν ήταν εύκολο … ποτέ δεν θα είναι εύκολο.
Δεν είναι κατάλληλες οι συνθήκες θα σκεφτείτε …  περιμένετε λοιπόν να γίνουν κατάλληλες οι συνθήκες και μέχρι τότε … συνεχίστε να θυμώνετε.

Συνεχίστε να θυμώνετε με τις δικές σας επιλογές πλέον.