Τελικώς υπήρξε ΕΛΙΑ, με ημερομηνία πολιτικού ληξιαρχείου την 9η Μαρτίου 2014. Σ’ αυτήν την ΕΛΙΑ , όπως αναμένονταν εξαρχής δεν βρίσκεται το κόμμα του Φ. Κουβέλη, η μικρή Δράση μερικών φιλελεύθερων συμπατριωτών μας, αρκετοί από τους 58, ενώ εντελώς ανόρεχτα κυκλοφορούν πέριξ του καινούργιου πολιτικού γεννήματος κάμποσοι απρόθυμοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Κατά τούτο η ΕΛΙΑ, κι ας μην της φαίνεται ακόμη, είναι μια μικρή έκπληξη προς όσους την όριζαν άλλοτε ως δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ , άλλοτε ως παρθενογέννημα κι άλλοτε ως προέκταση συλλήβδην του υπάρχοντος συστημικού καμβά.
Συνεπώς; Συνεπώς μένει το αυταπόδεικτο, που λέει πως με όρους πολιτικών μαχών επιβίωσης και κατίσχυσης θα υπάρξουν κορμιά λαβωμένα και κορμιά όρθια. Και στην μια και στην άλλη εκδοχή, τα σώματα είναι αυθύπαρκτες μονάδες, που λειτουργούν και συλλογικά και κατά μόνας, αλλά οπωσδήποτε χαρακτηρίζονται από την ενεργό παρουσία τους σ΄ αυτή την πολιτική προσπάθεια. Απ΄ αυτές τις παρούσες και μη κρυπτόμενες οντότητες, εν μέρει εξαρτάται και η ευόδωση των στόχων. Από την άλλη απαιτείται ένα σφιχτό και φιλοσοφημένο περίγραμμα θέσεων και αντιλήψεων, δίπλα σ΄αυτές του Ε. Σ. Κ., που θα αφορούν στις οχυρώσεις έναντι των καθηλώσεων της ελληνικής κοινωνίας που είναι τόσες πολλές και ανασχετικές, ώστε και οι όποιες μεταρρυθμιστικές επιτεύξεις να φαντάζουν λίγες. Εντέλει , η διαχρονία της όποιας ΕΛΙΑΣ αναμένεται μακρά και τα αποτελέσματά της μικρά, καθημερινά, ίσως αφανή και με μια διαγενεακή προοπτική, σαν να λέμε η ΕΛΙΑ του τώρα και ταυτόχρονα του αύριο. Ασφαλώς και το όποιο αποτέλεσμα της δημοκρατικής βούλησης θα είναι και σεβαστό και αποδεκτό, όχι όμως υπεράνω κρίσεων. Ο λαός κυριαρχεί δια των επιλογών του, αλλά ιστορικά απεδείχθη πως δεν ήταν πάντοτε αυτές εντός του πλαισίου λογικής.
Η ΕΛΙΑ , μισολοιδωρημένη ήδη , ένθεν κακείθεν, μα κυρίως εντός της, σηκώνει αναπόφευκτα αλλά σιωπηλά, το βάρος της συνοχής του Λόγου στο πολιτικό πεδίο – ή τουλάχιστον οφείλει να το πράξει – αντιβαραίνοντας τους μηδενισμένους σχεδιασμούς των αντικέρ της, αυτοπροσδιοριζόμενης ως Ανανεωτικής Αριστεράς, άλλης όχθης του ρεφορμιστικού τόξου και αποκρούοντας τους παλαιοδεξιούς τακτικισμούς, της κρυμμένης πίσω από την συγκατοίκηση Δεξιάς. Οι λίγοι , που ίσως προστίθενται κάθε μέρα στην επιχείρηση ΕΛΙΑ , ολοένα και θα διευρύνουν τα πολιτισμικά και πολιτικά αναχώματα , που ήδη ανάφερα.
Εκ παραλλήλου, βέβαια, θα κουβαλάει το νέο σχήμα τις τωρινές κλαδεψιές του κορμιού της και θα υπομένει τις οπές στο έδαφος φύτευσής της, για κάποιο διάστημα.
Μερικοί λένε γι’ αυτή, πως είναι ισχνή. Μπορεί . Άλλωστε το κάθε φαντασιακό υπερτερεί κατά κράτος του ρεαλισμού. Η ΕΛΙΑ , αυτονοήτως ήρθε για να μεγαλώσει, αλλά κι αν δεν τα καταφέρει η επαρκής μαγιά για τους επόμενους, θα είναι εδώ. Αντίπαλοι είναι ο παλαιοδεξιός λόγος, που υπερβαίνει τον Πρωθυπουργό, ο νεοαριστερός ποπουλισμός και ο αντίστοιχος συμμαχικός του ψεκασμένος, το νεόκοκοπο απολιτίκ κεντρώο λάιφ στάιλ, ο αριστερίζων ελιτίστικος κομφορμισμός και πάνω απ’ όλα τούτα το ρεύμα του φιλοναζισμού.
Το παράθυρο του μετώπου της λογικής μισανοίγει, κι εκεί κάπου τρυπώνει κι η ΕΛΙΑ προσπαθώντας να διευρύνει τα ανοίγματα πολιτικής και κοινωνικής λογικής, αναμένοντας το σιωπηλό χειροκρότημα του κοινού.