Απέχουμε μόλις πέντε μήνες από τις εκλψγές του Οκτωβρίου 2023 και το προεκλογικό μέτωπο αντιπαράθεσης έχει ήδη πυρακτωθεί. Απερχόμενες πλειοψηφίες και ανερχόμενες μειοψηφίες συγκρούονται κατά μέτωπον για να διεκδικήσουν την προσοχή του εκλογικού σώματος και κατά συνέπεια την ψήφο τους.
Παρατηρώ όμως πως η σύγκρουση γίνεται χωρίς ποιοτικό διάλογο, σε εντελώς επιφανειακό επίπεδο, προσωπικών συμφερόντων πρακτικά και όχι πολιτικών αντιλήψεων και αυτό είναι λογικό να συμβαίνει εφόσον ο δημότης δεν συμμετέχει πουθενά στις προεκλογικές διαδικασίες σύνθεσης πολιτικού λόγου, δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον για τα κοινά του τόπου του και παραμένει αμέτοχος και αδιάφορος στην προεκλογική περίοδο. Πουθενά δημοτικές συγκεντρώσεις διαλόγου, μόνο μικρές ιδιωτικές συναντήσεις υποψηφίων στα καφενεία, στις ταβέρνες και στις καφετέριες με τους υποψήφιους πελάτες τους.
Οι ευθύνες φυσικά είναι μοιρασμένες και στην πολιτική ηγεσία που αναπαράγεται με ηγεμονισμούς και αυταρχισμούς αλλά και στην παθητική στάση των δημοτών που παραιτούνται των πολιτικών τους δικαιωμάτων παρέμβασης και ένστασης για όσα αρνητικά συμβαίνουν.
Το φαινόμενο φυσικά δεν είναι τοπικό της Πελοποννήσου, είναι γενικότερο, αφορά τον δυτικό τρόπο ζωής που αποκτά ολοένα και περισσότερο χαρακτηριστικά καταναλωτισμού και η πολιτική παραχωρείται ως βιομηχανικό προϊόν ετοιματζίδικων λύσεων fast food από επαγγελματίες πολιτικάντηδες. Η φιλελεύθερη δημοκρατία συρρικνώνεται και αντικαθίσταται από γραφεοκρατικούς μηχανισμούς, πειθήνιους σε μονοπωλιακά συμφέροντα που διαλέγουν και προωθούν στην πολιτική σκηνή υπάκοους υπηρέτες τους, άσχετους με την πολιτική τέχνη της σύνθεσης συμφερόντων από τη λαϊκή βάση. Η οποία τείνει να εξαλειφθεί εντελώς και να καταργηθεί εξ ορισμού η κοινωνία πολιτών σε κοπάδια ψηφοφόρων.
Η φιλελεύθερη δημοκρατία όπως την γνωρίσαμε μεταπολεμικά, πάσχει διεθνώς, είναι φοβική, ασθενική και αυτό επηρεάζει πολύ σημαντικές αποφάσεις και διεθνοπολιτικές και οικονομικές. Δεν μπορεί να λειτουργεί απλά η δημοκρατία ως πλειοψηφική και συγκρουσιακή ή ως καθαρά προεκλογική, πρέπει να είναι πραγματικά φιλελεύθερη, να βλέπει την ουσία των ζητημάτων, να διεκδικεί τη διεύρυνση των πολιτικών δικαιωμάτων και πρέπει να είναι και μεταπλειοψηφική, πρέπει να έχει συναινετικά χαρακτηριστικά, πέρα από κομματικές σκοπιμότητες και συγκυριακές συμφεροντολογίες.
Με απλά λόγια χρειάζονται πολιτικοί με ικανότητα γνώσης των αιτιών που παράγει στην τοπική κοινωνία η παγκοσμιοποίηση, ικανότητα αναχώματος στην ισοπέδωση αξιών και διάρρηξης της συνοχής του κοινωνικού ιστού, με άνοιγμα στην επιχειρηματικότητα, εκσυγχρονισμό του θεσμών και λειτουργιών της Δημοκρατίας, με αποκλειστικό γνώμονα το συλλογικό συμφέρον και την αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των δημοτών, τη διασφάλιση της ευημερίας.
Δυστυχώς όλα αυτά τα ποιοτικά απαιτούμενα για την μελλοντική επιβίωση δεν υπάρχουν και ούτε φαίνονται στον πολιτικό μας ορίζοντα. Πορευόμαστε με άγνοια κινδύνου, χωρίς αντισώματα στις παγκόσμιες κρίσεις, με τη μόνη κάλυψη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της αμυντικής προστασίας του ΝΑΤΟ με τον αυτόματο πιλότο του πολιτικαντισμού, της επαρχιώτικης εσωστρέφειας, ναρκισσιστικής κομπορρημοσύνης συνυποψηφίων και αέναων κοκορομαχιών επί προσωπικού.
Το θέατρο σκιών τον κοτζαμπάσηδων υποψήφιων δημάρχων και δημοτικών συμβούλων συνεχίζεται επί σκηνής, μέσω του τύπου και των τοπικών ιστολογίων, περιαυτολογώντας θριαμβευτικά επί πληρωμή δημοσιευμάτων, χαρίζοντας ένα δυσάρεστο θέαμα υποκριτικής στο κοινό, το οποίο δείχνει να μην θέλει να συμμετέχει στα καραγκιοζιλίκια.
Περιμένω μια αύξηση της αποχής στις επόμενες εκλογές του Οκτωβρίου, κάτι που φαίνεται να επιδιώκουν τα συστημικά κόμματα για να ενισχύσουν αναλογικά τη μικρή επιρροή τους στο απόμακρο και αδιάφορο εκλογικό σώμα. Πάντως η πολιτική αστάθεια είναι μπροστά μας και αυτό θα γίνει αιτία νέων αναταραχών και νέων εμπλοκών του πολίτη στην πολιτική μετεκλογικά.