thetoc.gr

“Είσαι αχάριστος”, “με πρόδωσες”, “είσαι ψυχρός εκτελεστής”, “είχες σχέδιο να ανατρέψεις την κυβέρνηση”… Οι ανταλλαγές καταγγελιών, διανθισμένες με ποιητικούς στίχους, μπορεί να βγάζουν δημοσιογραφικούς τίτλους, δεν είναι όμως παρά μέρος της παράστασης που έχουν στήσει οι δύο πρώην κυβερνητικοί συνεταίροι.
Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Π.Καμμένος πορεύτηκαν αρμονικότατα επί μια ολόκληρη τετραετία. Την αγαστή συνεργασία τους δεν κλόνισαν ούτε οι κατά καιρούς “αταξίες” του υπουργού Άμυνας, ούτε καν η υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών. Όταν ήρθε η συμφωνία, οι ΑΝΕΛ καταψήφισαν την πρόταση μομφής που είχε καταθέσει η ΝΔ κι έμειναν στην κυβέρνηση. Η κυβερνητική θητεία όμως πλησιάζει στο τέλος της και μαζί της τελειώνει οριστικά και ο συνασπισμός ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Οι δύο πρέπει να διαχειριστούν την επερχόμενη ήττα και να φροντίσουν το πολιτικό μέλλον τους.
Ο Πάνος Καμμένος με τη συνέχιση της παραμονής του στην κυβέρνηση, χαλούσε το πολιτικό αφήγημα της σοσιαλδημοκρατικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και την επιχείρηση δημιουργίας “προοδευτικού μετώπου” από τον Αλέξη Τσίπρα. Κάτι που επεσήμαιναν από την αρχή οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες, ήρθε η ώρα να υλοποιηθεί.
Έπρεπε λοιπόν λίγους μήνες πριν από τις εκλογές ο Π.Καμμένος να κάνει στην άκρη. ‘Ετσι από κεντροδεξιός, (όπως χαρακτηριζόταν στη διάρκεια της τετραετίας από τον κ.Τσίπρα) έγινε ακροδεξιός και από σύμμαχος έγινε αντίπαλος. Βεβαίως στο “προοδευτικό μέτωπο” ξέμειναν αρκετά εμβληματικά στελέχη των ΑΝΕΛ, κυρίως αυτά που έχουν υπουργικές καρέκλες, αλλά αυτά είναι λεπτομέρειες.
Από την πλευρά του ο κ.Καμμένος έπρεπε να στήσει το δικό του αφήγημα το οποίο λέει: “εγώ βοήθησα να βγει η χώρα από τα μνημόνια, αλλά όταν ήρθαν κρίσιμα εθνικά θέματα, όχι μόνο αποχώρησα αλλά ήθελα να ρίξω και την κυβέρνηση”. Ο αρχηγός των ΑΝΕΛ γνωρίζει ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να μπει το κόμμα του στην επόμενη Βουλή. Ξέρει όμως ταυτόχρονα ότι αν προσδοκά κάποιο ρόλο στο μέλλον (στην ελληνική πολιτική σκηνή έχουμε δει πολλά) πρέπει να διαρρήξει με έντονο τρόπο τη σχέση του με τον ΣΥΡΙΖΑ και να ενταχθεί ξανά στο χώρο στα δεξιά της ΝΔ, στον οποίο ανήκε πάντα.
Η σύγκρουση λοιπόν βολεύει και τους δύο. Τον κ.Τσίπρα για να επενδύσει στο λεγόμενο “προοδευτικό μέτωπο” και τον κ.Καμμένο για να απευθυνθεί στο δεξιό ακροατήριο. Ο κ.Τσίπρας εμφανίζεται ως ο σκληρός εξουσιαστής (ο ρόλος δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα) και ο κ.Καμμένος το αφελές θύμα. Οι προσωπικές επιθέσεις του ενός προς τον άλλο είναι κι αυτές μέρος της παράστασης. Θα προσλαμβάνουν έντονο χαρακτήρα, ποτέ όμως δεν θα ξεπερνούν τα όρια ούτε θα δημιουργούν μείζονα προβλήματα.
Είναι απίθανο να ξεφύγουν τα πράγματα; Προφανώς στον αγώνα επιβίωσης που δίνεται κυρίως από την πλευρά των ΑΝΕΛ μπορούν να ειπωθούν και κάποιες κουβέντες παραπάνω. ‘Οχι όμως τέτοιες που θα προκαλέσουν απρόβλεπτες εξελίξεις. Αγώνα επιβίωσης δίνουν, όχι μάχη αλληλοεξόντωσης. Μπορεί αρχές να μην έχουν, ένστικτο αυτοσυστήρησης όμως διαθέτουν.