Μέσα στα μεγάλα λόγια, χάνονται οι πραγματικές λύσεις. Τις τελευταίες δεκαετίες, έχουμε ακούσει πολλά μεγαλόσχημα σχέδια και ουρανομήκεις διακηρύξεις. Και δίπλα, η πραγματική ζωή τραβάει το μελαγχολικό της δρόμο.

Σε όλη την Ελλάδα ανθούν οι παράνομες χωματερές. Είναι και αυτό ένα επίτευγμα του πολιτικού συστήματος φεουδαρχικού τύπου, τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο, που κράτησε καθηλωμένη τη χώρα.

Ανοιχτές πληγές στο σώμα της Ελλάδας, οι παράνομες χωματερές αποτελούν μια ντροπή χωρίς συγγνώμη. Αντανακλούν την πολιτική αδυναμία αντιμετώπισης των πραγματικών προβλημάτων και μια στάση διαρκούς αναβολής της απόφασης μπροστά στο δύσκολο και συγκεκριμένο. Ταυτόχρονα, αντανακλούν την ουσιαστική αδιαφορία κεντρικών και τοπικών αρχόντων, για ένα ζήτημα και δημόσιας υγείας και συνολικής, με κάθε έννοια, αισθητικής.

Μια ντροπή είναι ακόμη και η επιστολή του Επιτρόπου Χαν. Διπλή ντροπή για μας, γιατί μας υπενθυμίζει τα αυτονόητα, ντροπή όμως και για αυτόν, γιατί, διατηρώντας τις δικές του γραφειοκρατικές διαδικασίες, των Βρυξελλών, καθυστερεί ακόμη και τώρα την εκταμίευση πολύ περισσότερων πόρων από τα 500 εκατ. ευρώ των χωματερών.

Οι παράνομες χωματερές, η συγκάλυψη του προβλήματος και η αποφυγή των λύσεων επί δεκαετίες, πρέπει να διδάσκονται ως παράδειγμα στο μάθημα Πολιτικής Επιστήμης. Πώς, δηλαδή, ένα λεγόμενο πολιτικό σύστημα αρνείται την πραγματικότητα, φοβάται τις αποφάσεις και αφήνει να γιγαντώνονται τα προβλήματα. Σταθερά ψηφιζόμενο, κατά τα άλλα.