Κάθε μέρα μιλάμε για πρωτοφανή γεγονότα που ρίχνουν όλο και πιο χαμηλά το επίπεδο του κοινοβουλευτισμού, κάθε μέρα εκτιμούμε ότι πιάσαμε πάτο στον θεσμικό κατήφορο και κάθε μέρα διαπιστώνουμε ότι ότι ο πάτος είναι ακόμα πιο κάτω. Είδαμε την κυβέρνηση να επιβιώνει σε διαφορετικές ψηφοφορίες χρησιμοποιώντας διαφορετικές «δεδηλωμένες», είδαμε κόμμα να αποχωρεί από τον κυβερνητικό συνασπισμό χωρίς τους βουλευτές-υπουργούς του, είδαμε μεταγραφές να διαλύουν κοινοβουλευτικές ομάδες, είδαμε τον πρόεδρο της Βουλής να συνιστά σε βουλευτή να μην παραιτηθεί, είδαμε πρωθυπουργό να νουθετεί νομοθετικά τον πρόεδρο της Βουλής…

Η χθεσινή κοινή-ξεχωριστή επιστολή που κατέθεσαν στη Βουλή οι 6 απαιτούμενοι για την δεδηλωμένη πλειοψηφία «ανεξάρτητοι» κυβερνητικοί βουλευτές αποδεικνύει ότι η ηγεσία του Μαξίμου δεν πρόκειται να διστάσει μπροστά στην καταπάτηση καμιάς κοινοβουλευτικής διαδικασίας προκειμένου να παρατείνει την παραμονή της στην εξουσία. Πρόκειται για μια θεσμική ζημιά που ίσως αποδειχτεί στο μέλλον η πιο σοβαρή από τις ζημιές που προξένησε στη χώρα η Συριζανελική συγκυβέρνηση.

Όλα αυτά δεν αφορούν μόνο το επιτελείο του Μαξίμου που αντιδρά σπασμωδικά βλέποντας το «προοδευτικό μέτωπο» να μην ανταποκρίνεται στις αρχικές του προσδοκίες και επικοινωνιακές ανάγκες. Αφορούν και τους βουλευτές εκείνους που αποφάσισαν να εκχωρήσουν εν λευκώ την ψήφο που τους εμπιστεύτηκαν οι πολίτες στη διάθεση των σκοπιμοτήτων της κυβερνητικής εξουσίας. Ιδιαίτερα εκείνους που έχουν διανύσει την πολιτική τους διαδρομή στον προοδευτικό χώρο.