H ελληνικότητα ήταν ο «δαίμονας» ή ο «άγγελος» για την τέχνη (σας); — απαντά η Ελένη Θεοφυλάκτου

Σε κάθε περίπτωση η περιπλάνηση σε αυτό το ερώτημα – όπως και σε κάθε ερώτημα – μπορεί να μας οδηγήσει σε κάποιες στιγμές ξαστεριάς, ενώ ως έναν βαθμό νομίζουμε ότι ζούμε στο φως της μέρας.

Πολλές φορές δαιμονοποιούμε τον άγγελο ή και το αντίθετο. Η ροπή που έχει το ανικανοποίητο της ανθρώπινης φύσης να ζητάει κάτι «άλλο», κάτι «πέραν», κάτι «Κάτι».

Η ελληνικότητα –όχι με την έννοια της εθνικότητας– είναι αλλιώτικο από την «γερμανικότητα», τη «γαλλικότητα», την «πακιστανικότητα». Είναι ιδιότητα η ελληνικότητα, δεν είναι εντοπιότητα.

Εάν υποκύψουμε στη ρομαντική αντίληψη που τρυφερά αποκαλούμε «παράδοση» (στην προκειμένη περίπτωση, ελληνική παράδοση), διατρέχουμε τον κίνδυνο της παράδοσης άνευ όρων. Όπως κι έχει συμβεί κατά κόρον κι εξακολουθεί να συμβαίνει…

Διαβάστε τη συνέχεια στο dim/art

 * * *

Κάθε εβδομάδα ένας εικαστικός καλλιτέχνης απαντά στο ερώτημα του dim/art «H ελληνικότητα ήταν ο «δαίμονας» ή ο «άγγελος» για την τέχνη (σας);» Επιχειρούμε δι’ αυτής της οδού να επαναφέρουμε ένα ερώτημα για τον νεοελληνικό πολιτισμό που τέθηκε ήδη αρκετές φορές και που αποτέλεσε κεντρικό μάλλον άξονα των αναζητήσεων της γενιάς του ’30 και να δούμε, βάσει των απαντήσεων, εάν έχει νόημα να τίθεται ξανά, με νέους όρους και σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες ή αν έχει ξεπεραστεί οριστικά. Πώς απαντούν «νεότεροι» και «παλαιότεροι» καλλιτέχνες σε μια ερώτηση που βασάνισε μια ολόκληρη γενιά, αυτήν του 1960, αλλά και παγίδευσε τη σύγχρονη ελληνική τέχνη και λογοτεχνία;
Επιμέλεια: Δρ. Δωροθέα Κοντελετζίδου, ιστορικός/θεωρητικός τέχνης.

* * *

Στο «Cafe dim/art» γίνονται διαδικτυακές συναντήσεις σύγχρονων ελλήνων συγγραφέων και λογοτεχνών.

Εδώ άλλες αναρτήσεις από το Cafe dim/art