Η περίπτωση του stan dup comedy ηθοποιού Χριστόφορου Ζαραλίκου, ο οποίος δέχθηκε επίθεση, εν ώρα εργασίας επί σκηνής, από τη δημοσιογράφο Σάσα Σταμάτη και τους πέντε συνοδούς της, υπερβαίνει κάθε όριο παραβίασης της ελευθερίας του λόγου και της σκέψης, στους ποικίλους χώρους των τεχνών.
Το θέμα είναι ήδη πολυσυζητημένο από παλιά και είναι φυσικό να επανέρχεται κάθε τόσο, όταν οι συνθήκες αφήνουν χώρο για συζητήσεις και σκέψεις, γύρω από τη λογοκρισία και την ελευθερία έκφρασης· δύο λέξεις-ζητήματα τα οποία δεν έχουν «κάτσει καλά» στο κοινό υποσυνείδητο. Ο καθείς έχει τοποθετήσει μέσα του και τα δυο θέματα με βάση τα δικά του μέτρα και σταθμά, επιλέγοντας πολλές φορές θέσεις, οι οποίες συνάδουν απόλυτα με την άποψη που έχει ασπαστεί ο ίδιος.
Οι εκφράσεις όμως των τεχνών δεν μπορούν να ακολουθούν μ ι α μόνο γραμμή, έναν δρόμο, μια άποψη· Ο κόσμος κινείται ανάμεσα σε αμέτρητες απόψεις, τόσες που σίγουρα δεν μπορείς να ελέγξεις. Ακόμα κι αν δεν συμφωνείς με μια άποψη, σίγουρα οφείλεις να την σεβαστείς όσο και αν είναι αντίθετη με τις δικές σου αρχές και αντιλήψεις.
Γι’ αυτό και υπάρχουν, από την αρχή δημιουργίας τού πλανήτη, αντίπαλες θεωρίες, διαφορετικά μυαλά, απόψεις, γούστα, προτιμήσεις, ιδεολογίες, αισθητικές κλπ.
Εάν επιχειρήσουμε να σκεφτούμε έναν κόσμο με μ ι α μόνο άποψη, τότε η παγκόσμια δυστυχία και η πνευματική πενία θα ήταν αβάσταχτες!
H δημιουργία, οι τέχνες και τα γράμματα, υπάρχουν για να υπερβαίνουν όρια, φθαρμένες πρακτικές και, κυρίως, για να ε π α ν α σ τ α τ ο ύ ν σε ό,τι έχει στραβώσει, σε όλα όσα έχουν οξειδωθεί μέσα στο χρόνο, ώστε να ξεπεραστούν και να αλλάξουν προς κάτι άλλο προοδευτικότερο, το οποίο θα καταστεί πιο χρήσιμο στην ανθρωπότητα.
Δεν θα ασχοληθώ με τις επί μέρους λεπτομέρειες των συμβάντων τής επίθεσης επί θεατρικής σκηνής τής δημοσιογράφου, η οποία ξέχασε προφανώς την αναγκαία δεοντολογία περί σεβασμού τής άλλης άποψης και βέβαια της μη δυναμικής «επέμβασης» (στιλ καμικάζι), προκειμένου να πάψει ο Ζαραλίκος να σατιρίζει, να σαρκάζει, (έστω να εκθέτει) τον πρόεδρο εργοδότη της…
Για να το αντιστρέψουμε: η τηλεπαρουσιάστρια κάνει εκπομπή και μπουκάρει ξαφνικά ο stan dup comedy ηθοποιός και διακόπτει την εκπομπή της on camera, επειδή διαφωνεί με την αισθητική και τις απόψεις της, με πρόθεση μάλιστα να αρπαχτούν στο ξύλο! Αλήθεια! Πώς θα μας φαινόταν το δικαίωμα να ορμάμε σε ό,τι διαφωνούμε, είτε από συμφέρον, είτε από διαφορετική άποψη, εισβάλλοντας έτσι στο ά σ υ λ ο (επαναλαμβάνω) του θεατρικού χώρου δημιουργίας ενός άλλου;
Οι σκέψεις πάνω στο θέμα, μας πάνε σε συλλογικές μνήμες πολύ δυσάρεστες. Επιχειρήσεις, γιουρούσια, μιλιταριστικού περιεχομένου, από νεοφασίστες, από θρησκόληπτους οπαδούς, φονταμενταλιστές, ψυχάκηδες οπαδούς γηπέδων που μπουκάρουν εν ψυχρώ στους αγωνιστικούς χώρους, αντικοινωνικούς και ιδιόμορφους χαβαλέδες σε κάθε κοινωνική έκφραση…
Η αμετροεπής τηλεπερσόνα, έδρασε στο θέατρο «Τζένη Καρέζη», με ύφος μπάτσου και μας αναγκάζει να επανέλθουμε στη συζήτηση περί της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης.
Διαμαρτύρομαι κι εγώ για οποιαδήποτε επίθεση σε θεατρική παράσταση· διότι οι επιτιθέμενοι προσπαθούν να εκφοβίσουν και να στείλουν αυταρχικά-φασιστικά-ναζιστικά-ρατσιστικά μηνύματα. Ο ανάλγητος κι αντιδημοκρατικός αυτός χώρος ήταν αιτία να χυθεί πολύ αίμα και να πληγώσει πολλαπλώς εκατομμύρια ανθρώπων στη χώρα μας και όχι μόνο. Το ελληνικό σύνταγμα, από το 1974, καταδικάζει και εμποδίζει την εξάπλωση τέτοιων απάνθρωπων συμμοριών, οι οποίες οργανώνουν ενίοτε εισβολές στο θεατρικό σανίδι, επειδή το έργο εκφράζει διαφορετικές αντιλήψεις από τις δικές τους ή όταν ο πρωταγωνιστής βάλλει εναντίον ενός προσώπου. Πάντα η σάτιρα, η γελοιογραφία, η επιθεώρηση, το σκίτσο, εμπεριέχουν τον σαρκασμό, έστω σε ακραίες μορφές και επιθετικά λεκτικές σε πρόσωπα, σε πολιτειακούς θεσμούς, σε πρωταγωνιστές της Βουλής, σε πνευματικούς και θρησκευτικούς ταγούς και σε ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς…
Τα γνωρίζει άραγε αυτά η καμικάζι τηλεπαρουσιάστρια; Αν όχι, είναι ανιστόρητη και για τούτο επικίνδυνη. Η ελευθερία του λόγου είναι παγκόσμιας αποδοχής και αυτό ισχύει σε όλες τις χώρες, οι οποίες δεν έχουν δικτατορίες, συνήθως με φασιστικά-απολυταρχικά χαρακτηριστικά.
Η ανιστόρητη, λοιπόν, με την απαράδεκτη συμπεριφορά, μας θυμίζει τον ρόλο των λογοκριτικών Επιτροπών της Χούντας και των ακροδεξιών ή και πρώην σοσιαλιστικών πολιτευμάτων που επεδίωκαν τη φίμωση και την απόλυτη υποταγή. Η αγανάκτηση, όπως εκφράστηκε, του κοινού τής παράστασης εναντίον αυτής της εισβολής, είναι ένα καλό παράδειγμα αντίδρασης σε λογοκριτικές συμπεριφορές.
Τώρα, η τηλεπερσόνα, μετά την αψυχολόγητη ενέργειά της, θα εξαναγκάσει άραγε το… μεγάλο αφεντικό τού εργοδότη της, να προβεί σε δήλωση πως αυτή η εισβολή στο θέατρο δεν ήταν δική του εντολή, αλλά της μισθόδουλης δημοσιογράφου των συγκροτημάτων του (?)…