Δεν γνώριζα το χρόνο που θα είχα στη διάθεση μου για να μιλήσω για τον Πανό… Ειλικρινά θα μπορούσα  να μιλάω μέρες ατελείωτες για τον Δημητρίου ως άνθρωπο που τον γνώρισα ως όραμα από πολύ μικρός και ως πραγματικότητα από τη μέρα που ήρθε πίσω στη Θεσσαλονίκη…

Άκουγα κυρίως το όνομα του από την εξιστόρηση της διάσπασης του ΚΚΕ το 68… Παρτσαλίδης, Ζωγράφος Δημητρίου…

Ο Θανάσης Μολυβδάς και η Σούλα η γυναίκα του, αδερφή του μεγάλου σκηνοθέτη και δασκάλου του θεάτρου Μιχάλη Χαραλαμπίδη, μιλούσαν για ένα όμορφο νέο…Κούκλο τον ονόμαζε ο κυρ Θανάσης (μπλέχτηκε από πάνω μέχρι κάτω στην υπόθεση Πολκ λογω του αξαδέρφου του του Αδάμ Μουζενίδη) Την υπόθεση με το σφαγιασμό της πρώτης του γυναίκας στα βουνά της Δράμας και πολλά άλλα ιστορικά…αλλα κυρίως το ότι ήταν ένας μειλίχιος άνθρωπος και κυρίως τόσο ήπιος και ήρεμος που ξάφνιαζε η αποφασιστικότητα του και το ότι βρέθηκε τόσο ψηλά στην ηγεσία του ΚΚΕ και κυρίως πως άντεξε και προχώρησε τέτοια κόντρα μέχρι το τέλος… Διότι εμείς μαθαίνουμε τον Δημητρίου να τρέχει απ άκρη σάκρη σ όλη την Ευρώπη, χωρίς διαβατήριο για να συμμαζεύει τις οργανώσεις του ΚΚΕ και να στήνει το ΚΚΕ εσωτερικού, που διαφωνούσε με την διαιώνιση του υπότιτλου, αλλα κανεις δεν ρώτησε ποτέ τι σήμαινε να έχει μια γυναικά και δυο παιδιά εκεί που ζούσαν στη Ρουμανία, χωρίς νέα και κυρίως χωρίς επαφή και επικοινωνία με τον πατέρα…Για σκεφτείτε το σας παρακαλώ για να συνειδητοποιήσουμε όλοι μαζί με ποια σπουδαία φυσιογνωμία συνυπήρξαμε αλλα και το τι σήμαινε μια σπουδαία γυναικά από πίσω του… Και για να μπούμε στο κλίμα της εποχής διότι τίποτε δεν ήταν εύκολο ποτέ…Στο σινεμά Κλειώ παίζονταν έργα σοβιετικά κυρίως και τις Κυριακές το πρωί επίσης…Κάποια φορά έβαλαν ένα έργο που είχε σκηνοθετήσει ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης και ως άλλος Χίτσκοκ πέρασε κανα δυο φορές μπροστά από την κάμερα… Η γριά μάνα του το έμαθε, κι έκοβε ένα εισιτήριο το μεσημέρι και καθόταν και έβλεπε το έργο τρεις τέσσερεις φορές, όσες φορές παίζονταν την ήμερα για να διει το γιο της που είχε να τον διει από το σαράντα τρία…

Και μαθαίνουμε ότι έρχεται ο Πάνος και θα μείνει στη Θεσσαλονίκη μαζί μας και θα περιμένει και τη Μοίρα και τα παιδιά που ακόμη [πήγαιναν σχολείο στο Βουκουρέστι… Φοβούμουνα να του μιλήσω.. τι να πω τώρα εγώ στον Δημητρίου που συνομίλησε μα όλα τα παιδικά μας ινδάλματα;;; τι θα μπορούσε να τον ενδιαφέρει από τις δικές μας ανοησίες… Πόσο λάθος…ρουφούσε σαν σφουγγάρι ότι του έλεγες…ότι 0ληροφορία του μετέδιδες την επεξεργάζονταν προσεκτικά και ποτέ δεν θα εκφράζονταν στην αντίθεση του για παράδειγμα επιθετικά και μεγαλοφώνως…κάτι που με κουλαντριζε εμένανε τον παρορμητικό πάντοτε να το καταλαγιάσω μέσα μου… Δεν ήταν τυχαίο ότι ο Πάνος με την στρογγυλή σκέψη και την κατασταλαγμένη εμπειρία αποφάσισε να μείνει στη Θεσσαλονίκη… Ήταν σίγουρος ότι όλα όσα έζησε με τις ίντριγκες και τις αθλιότητες των ηγεσιών τόσα χρονιά, εκεί στην υπερωρία, θα τα έβλεπε κι άδω και δεν τον ενδιέφερε να τα ζήσει όλα ακόμη μια φορά και τώρα ακόμη πιο οδυνηρή…

Θα γίνω μηχανικός στα βαθυσκάφια έλεγε ο Γιούρι και τον παρότρυνα να συνεχίσει να μας μιλεί για το τι κάνει στο πανεπιστήμιο…ο Δημητρίου γελούσε με την προσπάθεια εξελληνισμού του μικρού αλλα άρχιζε να διηγείται και την ιστορία για να μην ξεφεύγουμε…Όταν ήταν στα οικονομικά του κόμματος που έβλεπε ότι το κόμμα ήταν πλοιοκτήτης και ότι τα –πλοία του έκαναν πειρατείες με πληρώματα βουργάρικα και ρουμάνικα και κανένας δεν μάθαινε ποτέ την αθλιότητα αυτής της συμπεριφοράς…

Τον μεγάλο δεν τον φοβούτανε τόσο πολύ ήταν πιο χωσιάρης πιο ευέλικτος και έκανε θαυμαστά πράγματα…Ινστιτούτο σεισμών των Σκοπίων και μετά Τόκυο στο μεγαλύτερο κέντρο ερευνών για τους σεισμούς του κόσμου… έλα όμως που δεν ήταν δικό μας παΐδι και δεν τους έκανε για το πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ένας νέος με τόση τεχνογνωσία και όρεξη για δουλειά…

Τον μικρός είχε πάντοτε στην έγνοια του γιατί ήταν τόσο καλός και πράος που καταλάβαινε ότι γίνονταν σαν κι αυτόν και θα τον φέρναμε τούμπα στην αγορά με τα θηρία…

Ο Πάνος διαφωνώντας με το Κάπα και το σφυροδρέπανο δεν ήθελε επίσης να εμπλακεί για άλλη μια φορά σε διαδικασίες διάσπαση που επισυνέβη δυστυχώς διότι αργά καταλάβαμε ότι το κάπα ήταν τροχοπέδη αλλα και τελείως μακριά από την φιλοσοφία αυτών που θέλαμε για τη δημοκρατία και την εξέλιξη στον τόπο μας…

Την οικειότητα και την οικογενειακή γαλήνη την αποκτάς όταν τρως το ίδιο τραπέζι σχεδόν κάθε μέρα και κουβεντιάζεις το τι έγινε και τι θα ακολουθήσει και χαίρεσαι την παρουσία όλων… Έτσι σαν οικογένεια πραγματική πόσες φορές φάγαμε μεσημέρια στην Μαυρομιχάλη και ακούγαμε και τους δυο τους και τον Πανούλη μας και τη Μοίρα να διηγούνται τόσα πολλά και πλούσια που τρομάζει κανεις στον όγκο των πληροφοριών που έρχονταν σε κάθε μας συνάντηση…

Παραμονές της πρώτης συνδιάσκεψης του Ρήγα τον έχουμε βάλει στη μέση εκεί στο μέσα δωμάτιο όπου κοιμόμουν εγώ, και είμαστε περίπου μια ντουζίνα νέοι και νέες κρεμασμένοι από τα χείλια του και προσπαθούμε να καταλάβουμε που οδηγούμαστε… Όντως όταν έχεις δίκιο πρέπει να το παλεύει μέχρι το τέλος… Το να μειοψηφήσεις δεν είναι ήττα πιστέψτε με…Με γοητεύει η ορθή σκέψη και η στόχευση μας που είναι στέριωμα και διεύρυνση της δημοκρατίας κι όλα τα υπόλοιπα είναι αέρας φρέσκος… Δώστε τη μάχη σας ήρεμοι και να είστε σίγουροι ότι έτσι προχωρεί η κοινωνία με μειοψηφίες και πλειοψηφίες που δεν είναι ανάγκη να έχουνε πάντοτε δίκιο…

Πανό μας σε φχαριστούμε που μας έμαθες να νοιώθουμε περήφανοι για την μειοψηφική μας παρουσία και την επιμονή για τον ορθό λόγο…

Γελούσε ο Πάνος πολύ και δυνατά το φχαριστιόταν η ψυχή του.. αυτές οι φωτογραφίες της νομενκλατούρας δεν εκφράζουν ως ύφος τον πραγματικό Δημητρίου…Γελούσε και του άρεζε το χιούμορ… Εξ άλλου δεν θα ήταν μαζί μας εάν δεν είχε τέτοια λεπτή και βαθειά αίσθηση του χιούμορ…Να ακούει ιδίως τα πρώτα μετά την επάνοδο χρόνια από κάθε τυχάρπαστο και ανόητο σύντροφο ή συντρόφισσα από την προσφυγιά, το μακρύ του και το κοντό του, επειδή είχαν απωθημένο με την ηγεσία και έπρεπε να τα πουν όλα και να ξεσπάσουν…Και χρησιμοποιούσαν ως σάκο του μποξ τον Πάνο…δεν τον προστατέψαμε τότε όπως έπρεπε…Αλλά και ο ίδιος του δεν το πολυήθελε.. αστους να πουν ελεγε όποτε συμπίπταμε σε συνελεύσεις…