«Η αυριανή διάλεξή σας δεν μπορεί να γίνει» ανακοινώνεται με φυσικότητα στον εξέχοντα Έλληνα επιστήμονα από το Ντελφτ, που, επισκεπτόμενος για λίγες μέρες την Ελλάδα, είχε προγραμματίσει να αναλύσει ένα σύγχρονο πρόβλημα στο Πολυτεχνείο. Μήπως κάποια θεομηνία κατέστρεψε την αίθουσα διαλέξεων; Όχι, απλά υπάρχει κατάληψη της Σχολής. Επρόκειτο να λήξει, αλλά χθες η Γενική Συνέλευση των φοιτητών αποφάσισε, με ψήφους 22-19, να την παρατείνει μέχρι την επόμενη Συνέλευση, σε μια εβδομάδα. Η παράταξη των Αγωνιζόμενων Σπουδαστών θα καταψήφιζε την παράταση, αλλά, μετά από κλειστή εσωτερική διαδικασία, άλλαξε θέση. Ποια αιτήματα ωθούν τους φοιτητές σε τόσο ριζοσπαστικές δράσεις; Πολλά, όπως οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις που νομοθετούν την ηλεκτρονική ψηφοφορία σε συνδικαλιστικούς φορείς, οι απόπειρες να ανατίθενται υπηρεσίες κοινής ωφελείας σε πιστοποιημένες ιδιωτικές εταιρείες, αλλά και η κατάργηση του ασύλου και η πρόθεση επαναφοράς του θεσμού του Συμβουλίου Ιδρύματος στα Πανεπιστήμια.
Οι κινητοποιήσεις αποφασίζονται ουσιαστικά από μια χούφτα ενεργών στελεχών που μεταβιβάζουν το μήνυμα στα μέλη της παράταξης. Αυτά έχουν την υποχρέωση να παρίστανται στις συνελεύσεις, συνήθως χαζεύοντας στον περίβολο, αφού λίγοι παρακολουθούν τις ατέλειωτες πληκτικές αγορεύσεις των στελεχών με την ξύλινη γλώσσα. Κάποιοι ανεξάρτητοι φοιτητές που ενδιαφέρονται να ζήσουν την ατμόσφαιρα της Γενικής Συνέλευσης θα έρθουν στην αρχή, αλλά γρήγορα θα αποχωρήσουν βαριεστημένοι. Η Συνέλευση πρέπει να διαρκέσει πολύ ώστε, στην ψηφοφορία που θα γίνει στο τέλος, να απομείνουν μόνο τα μέλη των παρατάξεων και οι αποφάσεις να είναι προσυμφωνημένες.
Οι καταλήψεις είναι διαφόρων βαθμών. Σε ένα μόνο κτήριο, μερικές φορές κατειλημμένο επί χρόνια, ως άβατο «στέκι». Σε ολόκληρη την Πανεπιστημιούπολη, που καταλαμβάνεται συνήθως για μερικές ημέρες, οπότε, εκτός από τους καταληψίες, κανείς καθηγητής, φοιτητής, ερευνητής, τεχνικός, υπάλληλος δεν μπορεί να πάει στο χώρο εργασίας του (υποψήφιοι διδάκτορες έχασαν στο παρελθόν πολύχρονη δουλειά, επειδή δεν μπόρεσαν να μπουν εγκαίρως στο εργαστήριό τους). Κάποιες καταλήψεις απαγορεύουν τα προπτυχιακά μαθήματα, επιτρέποντας την είσοδο στο Πανεπιστήμιο μόνο σε μεταπτυχιακούς και υπαλλήλους. Υπάρχουν και καταλήψεις ειδικού σκοπού, όπως εκλογικών χώρων για να εμποδισθεί η εκλογή Συμβουλίου, ερευνητικών χώρων για να σταματήσουν έρευνες χρηματοδοτούμενες από ιδιωτικές εταιρείες ή το ΝΑΤΟ, αιθουσών συνεδριάσεων για να ελέγχονται με φωνασκίες οι συζητήσεις της Συγκλήτου.
Η κατάργηση του ασύλου δεν εμποδίζει αυτομάτως τις καταλήψεις. Όταν η διεξαγωγή ενός μαθήματος παρεμποδίζεται με μη βίαιο τρόπο, όπως κραυγές και θόρυβοι, δεν μπορεί να δώσει λύση η κλήση της Αστυνομίας, χρειάζεται παρέμβαση των καθηγητών και επιβολή ακαδημαϊκών τιμωριών. Όμως, η πλειονότητα των πανεπιστημιακών δεν έχει διάθεση παρέμβασης, θεωρεί τις καταλήψεις μέρος της κανονικότητας του ιδρύματος και προτιμά την άμετρη επιείκεια στους καταληψίες, έστω θυσιάζοντας το επίπεδο σπουδών. Ωστόσο, όταν οι καταλήψεις εμποδίζουν προσωπικό ή φοιτητές να μπουν στους χώρους, πρόκειται για βίαιη πράξη η οποία, μετά την κατάργηση του ασύλου, αφορά πλέον την δημόσια εξουσία και τον ποινικό νόμο.