Παλιότερα, τα στρατόπεδα αποτελούσαν πηγή ζωής για την επαρχία. Η παρουσία των φαντάρων τόνωνε την τοπική οικονομία και ζωντάνευε τις απομονωμένες, λόγω και των συνθηκών της εποχής, κοινωνίες. Εδώ και χρόνια τη θέση των στρατοπέδων έχουν πάρει, σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό, τα τμήματα των πανεπιστημιακών σχολών. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που οι επαρχιακές πόλεις ερίζουν για τη δημιουργία και την εγκατάστασή τους, με πρωταγωνιστές τους τοπικούς άρχοντες και τους εκπροσώπους του λαού στο Κοινοβούλιο.
Οι σχολές, ωστόσο, δεν δημιουργούνται για να διασώσουν οικονομικά τις τοπικές αγορές αλλά για να αναδείξουν το ικανό επιστημονικό δυναμικό που χρειάζεται η χώρα για να στελεχώσει το παραγωγικό της μοντέλο. Κάτι που αμφισβητείται ολοένα και περισσότερο κάθε χρόνο, όταν ανακοινώνονται οι βαθμολογικές επιδόσεις των «επιτυχόντων» στις εξετάσεις, επιδόσεις που έχουν καταντήσει το ανέκδοτο της περιόδου των αποτελεσμάτων. Όταν εισάγονται στις σχολές υποψήφιοι που έδωσαν, επί της ουσίας, λευκές κόλλες στις εξετάσεις, τίποτα το θετικό δεν προμηνύεται για τη χώρα.
Η κοινή λογική, κανονικά και η κομματική, υπαγορεύει εδώ και καιρό τη θέσπιση κάποιων στοιχειωδών βαθμολογικών ορίων που θα επιφέρουν και τη μείωση του αριθμού των εισακτέων, επομένως και την κατάργηση ή τη συγχώνευση τμημάτων των πανεπιστημιακών σχολών. Απόφαση που επιβάλλεται και από το γεγονός ότι εκατοντάδες φοιτητές, επαρχιακών και όχι μόνο σχολών, δεν συμμετέχουν στη φοίτηση, τη στιγμή που η πανεπιστημιακή κοινότητα επιβαρύνεται πλήρως με όλα τα έξοδα λειτουργίας των τμημάτων αυτών.
Η πρόταση της συγκλήτου του Πανεπιστημίου Πατρών, για την κατάργηση ορισμένων τμημάτων άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Τοπικοί παράγοντες, βουλευτές, ακόμα και αρχηγοί κομμάτων ξεσηκώθηκαν για να «σώσουν» τις σχολές. Ο Αλέξης Τσίπρας προέβλεψε ότι οι εισακτέοι θα μειωθούν φέτος κατά 10.000 περίπου, λες και έχει σημασία να είναι απλά γραμμένοι, γιατί περί αυτού πρόκειται, 10.000 επιπλέον φοιτητές απόντες κυριολεκτικά από την εκπαιδευτική διαδικασία.
Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για όσους επιζητούν απλά να ικανοποιήσουν την εκλογική τους πελατεία. Και τώρα και αργότερα όταν θα υπερασπίζονται τους ανέργους επιστήμονες που θα βγουν κάποια στιγμή στην αγορά της εργασίας. Όλοι αυτοί δεν βρήκαν μια κουβέντα να πουν όταν η ανωτατοποίηση των ΑΕΙ έβαλε την ταφόπλακα στην τεχνική παιδεία που τόσο έχει ανάγκη η χώρα μας.
Κι ας μην ξεχνάμε επίσης και την επίθεση που έγινε στη σύγκλητο του Πανεπιστημίου Πατρών για την απόφαση περιορισμού των τμημάτων, ανάλογη της επίθεσης που δέχτηκε ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης όταν κάλεσε την αστυνομία να επέμβει στην κατάληψη της πρυτανείας. Ο σεβασμός της «αυτονομίας» των πανεπιστημιακών αρχών τελειώνει εκεί που αρχίζει να στρέφεται κατά των ακαδημαϊκών «κεκτημένων» που υπονομεύουν στην πράξη την πρόοδο της Παιδείας.