Ο χώρος της εκπαίδευσης επί χρόνια παρουσιάζει την πιο έντονη αντίσταση σε μεταρρυθμίσεις. Συμβάλλουν ο κρατισμός των εκπαιδευτικών συστημάτων, η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία των διδασκόντων, η ισχύς των συντεχνιών, καθώς και οι μυθολογίες περί αντι-αυταρχικής εκπαίδευσης και επαναστατικού ρόλου του φοιτητικού κινήματος. Στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, κάθε εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση συνήθως προσκρούει στις συνδικαλιστικές ηγεσίες δασκάλων και καθηγητών. Στην τριτοβάθμια, εκλεγόμενες πρυτανικές αρχές, φοιτητοπατέρες και παραδοσιακά στεγανά, όπως τα Τμήματα, διασφαλίζουν την στασιμότητα.
Το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας βελτιώνει σημαντικά τις πανεπιστημιακές λειτουργίες και εισάγει σύγχρονα και καινοτόμα στοιχεία στο εκπαιδευτικό σύστημα, τα οποία, όμως, ελάχιστα απασχολούν την δημόσια συζήτηση. Οι αντιπαραθέσεις επικεντρώνονται στην αλλαγή εκπροσώπησης των φοιτητών που θίγει τις κομματικές παρατάξεις και στον τρόπο διακυβέρνησης των Πανεπιστημίων. Η εγκαθίδρυση εκλεγόμενων ισχυρών Συμβουλίων Διοίκησης, στα οποία προεδρεύει ο Πρύτανης, υφίσταται κριτική, επειδή είναι σημαντικό να εξασφαλίζονται επαρκείς έλεγχοι και αντισταθμίσεις (checks and balances). Εξάλλου, πώς θα μπορούν τα μέλη των Συμβουλίων, που δεν θα είναι πλήρους απασχόλησης, να ανταπεξέλθουν σε βαριές υποχρεώσεις; Πάντως, η κατάργηση της εκλογής Πρυτάνεων και Κοσμητόρων από την βάση και η επιλογή τους από τα Συμβούλια είναι μια μείζων και καίρια αλλαγή που πρέπει να γίνει κεκτημένο. Αν η προτεινόμενη σύνθεση των Συμβουλίων δεν είναι αποτελεσματική και αν η επιβάρυνσή τους με εκτελεστικές αρμοδιότητες είναι υπερβολική, χρειάζονται διορθώσεις, ένας πιο στρατηγικός ρόλος τους, αλλά να παραμείνει ο νέος τρόπος διακυβέρνησης. Καίρια είναι και η σύνδεση του Πανεπιστημίου με την οικονομία και την κοινωνία, μέσω της εισόδου στα Συμβούλια μη ακαδημαϊκών και κυρίως ανθρώπων της αγοράς, η οποία προβλέπεται μεν από το νομοσχέδιο αλλά είναι αμφίβολο κατά πόσο θα την υλοποιήσουν οι εκλέκτορες καθηγητές.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: www.athensvoice.gr