Τα εγκαίνια έργων που θα ολοκληρωθούν στο μέλλον δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο σε προεκλογικές περιόδους. Όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο, Πρωθυπουργοί και Πρόεδροι σπεύδουν να καρπωθούν προκαταβολικά τα εκλογικά οφέλη ενός εν εξελίξει πρότζεκτ. Και είναι σπάνιες οι περιπτώσεις επίδειξης πολιτικού ήθους, όπως αυτή των εγκαινίων του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» από τον Κώστα Σημίτη που όχι μόνο το εγκαινίασε όταν ξεκίνησε πραγματικά η λειτουργία του αλλά προσκάλεσε στην τελετή και τους πολιτικούς του αντιπάλους προηγουμένων κυβερνήσεων που είχαν επίσης συμβάλλει στην υλοποίηση του έργου.
Η μεγάλη – και δικαιολογημένη – αντίδραση που προκάλεσαν τα εγκαίνια ενός σταθμού του μετρό της Θεσσαλονίκης οφείλεται στο ότι ο πρώτος συρμός να περάσει από κει μετά από τέσσερα χρόνια. Σημεία των καιρών της «πρώτη φορά» Αριστεράς κι αυτά. Το Μετρό της Θεσσαλονίκης δεν είναι ωστόσο η μοναδική κληρονομιά που μας αφήνει προς ολοκλήρωση. Στην πανηγυρική ομιλία του ο Πρωθυπουργός εξήγγειλε και ένα ολόκληρο νέο Πανεπιστήμιο με παραρτήματα μάλιστα σε 6 πόλεις της Β. Ελλάδας. Για το ΑΠΘ που έχει μετατραπεί σε άσυλο εγκληματικότητας και διακίνησης ναρκωτικών δεν έκανε καμία μνεία. Δεν προσφέρονται οι εκλογές για τέτοιες αναφορές…
Η χειρότερη κληρονομιά είναι η υποχρέωση για την υλοποίηση των δυσβάστακτων δεσμεύσεων ενός άτυπου μνημονίου που θα διαρκέσει τουλάχιστον μέχρι το 2060 με όρους που χειροτερεύουν καθημερινά λόγω του ανεξέλεγκτου ρυθμού της παροχολογίας. Η στάση πληρωμών του Δημοσίου, προϋπόθεση δημιουργίας πλαστών πλεονασμάτων για επιδοματική διανομή, η συνεχιζόμενη καταστροφή της μεσαίας τάξης, η αποθάρρυνση εσωτερικών και εξωτερικών επενδυτών, οι «κάλπικες» προσλήψεις ημετέρων επιβεβαιώνουν τον θρίαμβο της πολιτικής του «γαία πυρί μιχθήτω» προκειμένου να περιοριστεί κατά το δυνατόν η συντριβή.
Στην αποβάθρα του σταθμού του Μετρό «Συντριβάνι» της Θεσσαλονίκης η Ελλάδα θα περιμένει αρκετά ακόμη ώσπου να περάσει το τρένο της ανάπτυξης.