Κάποια στιγμή θα έσκαγε κι αυτό το παραμύθι για τα «συμφέροντα που θέλουν να ρίξουν την λαοσωτήριο» και είναι σίγουρο ότι τις επόμενες μέρες θα ενταθεί με αναφορές σε λατινοαμερικανικά «πραξικοπήματα», σαν εκείνα π.χ. που θέλουν να ανατρέψουν τον Μαδούρο πριν ολοκληρώσει το έργο του, το οποίο είναι ο διά λιμού αφανισμός της Βενεζουέλας.
Την αρχή έκανε ο εκ ΠΑΣΟΚ ορμώμενος κ. Παναγιώτης Κουρουμπλής. Προφανώς, του τράβηξαν το αυτί από το Μαξίμου διότι διαπίστωσε ότι θα υπάρχουν και ποινικές ευθύνες αν κάποιοι ενέκριναν πλασματικά «πόθεν έσχες» των υπερθεματιστών. Τώρα ο υπουργός Εσωτερικών κατηγορεί τα ΜΜΕ και την αντιπολίτευση ότι θέλουν «να ρίξουν την κυβέρνηση» και προφανώς θα χάσει η Βενετιά βελόνι.
Ακολούθησε η «Εφημερίδα των Συντακτών», η οποία στο κύριο άρθρο της βλέπει «συντονισμό των πιο ετερόκλητων δυνάμεων και συμφερόντων, οι συνωμοσίες, οι εκβιασμοί και οι απειλές που εκτοξεύονται το τελευταίο διάστημα αποβλέπουν να δημιουργήσουν ένα κλίμα ανωμαλίας με διακύβευμα την ίδια τη δημοκρατία… Οταν μια κυβέρνηση φθείρεται ή απειλείται όχι από τη λαϊκή κατακραυγή, αλλά από την πίεση των κατεστημένων συμφερόντων, η δημοκρατία έχει πεθάνει» (22.9.2016). Στην ίδια έκδοση δημοσιεύεται δημοσκόπηση της Prodata, η οποία αποκαλύπτει ότι το 83% των πολιτών νιώθει θυμό, φόβο, αγωνία και μόνο το 12% επιμένει στην ελπίδα. Οι πολίτες, σημειώνει η εφημερίδα, «διακατέχονται από αρνητικά συναισθήματα, με κυρίαρχο εκείνο του θυμού (42%), αφού όλα αυτά επισυμβαίνουν με την κυβέρνηση της “πρώτη φορά Αριστερά”».
Είναι γνωστό και παρωχημένο το οπλοστάσιο της Αριστεράς, αυτό που χρησιμοποιεί κατά κόρον για να κρύβει τα ανομήματά της. Φωνάζει «κλέφτες» ενώ έχει την ξένη γίδα στην πλάτη. Πάντα κάποια «συμφέροντα» απειλούν τον τόπο, ασχέτως αν θωπεύει κάποια από αυτά, ενώ κόβει και ράβει διαγωνισμούς για χάρη τους· πάντα κάποιον λαό επικαλείται, αυτόν τον οποίο ξεγέλασε τάζοντας ανέξοδους παραδείσους· πάντα κάποια Δημοκρατία προστατεύει, αυτή που χαντακώνει με αντισυνταγματικές διαδικασίες και τραυμάτισε με παρελθόντες τραμπουκισμούς. «Δημοκρατία», είχε σαρκάσει κάποιος, «είναι το όνομα που δίνουμε στον λαό, όταν τον χρειαζόμαστε».
Τι κι αν ξετυλίγεται μπροστά στα μάτια μας το πιο χοντροκομμένο σκάνδαλο της μεταπολίτευσης; «Συμφέροντα!», φωνασκούν στην Πρώτη Φορά Αριστερά. Τι κι αν βλέπουμε να στήνεται το κατά ΣΥΡΙΖΑ αμαρτωλό τρίγωνο «ΜΜΕ – τράπεζες – πολιτικό σύστημα»; «Διαπλοκή!», καταγγέλλουν στην κυβέρνηση, ενώ κάνουν ό,τι μπορούν να πάρει τα έργα ένας συγκεκριμένος εργολάβος. Τι κι αν η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ διέψευσε κάθε υπόσχεσή της, όχι μόνο εκείνες που δεν μπορούσε, όπως π.χ. να σχίσει τα μνημόνια, αλλά και τις άλλες περί ήθους που πλεονάζει; «Ανηθικότητα», σκούζει, δείχνοντας κάποια από τα πεπραγμένα των άλλων που τιμώρησε διά της ψήφου του ο ελληνικός λαός. Θα ακούσουμε πολλά για τους «ισχυρούς καναλάρχες» που υπονομεύουν την ΠΦΑ, ξεχνώντας βέβαια πως το σόου του κ. Νίκου Παππά απέδειξε ότι το παραμύθι δεν έχει δράκο. Οσο για το γεγονός ότι κάποιοι θα χάσουν την κυβερνητική βολή τους, ισχύει αυτό που είπε ο Πάτρικ Μουρέι: «Οι πολιτικοί είναι σαν μωροπάνες. Πρέπει να αλλάζουν συχνά και για τον ίδιο λόγο».