Ο ανταγωνισμός στον πολιτικό στίβο είναι δύσκολη και απαιτητική υπόθεση για τους πρωταγωνιστές. Κατ’ αρχάς διεξάγεται με ιδιαίτερους κανόνες και παραδοχές. Το κυριότερο, δοκιμάζει τις αντοχές και την προσαρμοστικότητα των συμμετεχόντων.
Καίριο ζήτημα αποτελεί η αρμονία με το περιβάλλον. Όποιος επιτυγχάνει τον συγκεκριμένο στόχο, έχει τη δυνατότητα να εκφράσει τις ανάγκες και απαιτήσεις της κάθε εποχής. Διαφορετικά, θα καταστεί ανεπίκαιρος. Εξίσου σημαντικό κριτήριο είναι και η αξία. Εκείνος που τη διαθέτει αποκτά πλεονέκτημα έναντι των άλλων. Βέβαια, αυτή συνδέεται με την προσωπικότητα και πρωτίστως με το περιεχόμενο των αποσκευών. Η ανθεκτικότητα συνιστά επιπλέον προτέρημα. Όταν δε συνδυάζεται με την αναπροσαρμογή στόχων και επιδιώξεων, τότε διαπιστώνουμε ποιος πρωταγωνιστής ξεχωρίζει.
Η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση αποδεικνύεται ένας αγώνας αντοχής. Οι εκλογικές επιδόσεις Τσίπρα και Μητσοτάκη δε θα κριθούν σε πολιτικο-ιδεολογικό κενό. Ούτε εξαρτώνται από τα χαρίσματα του ενός ή του άλλου αρχηγού. Καθορίζονται από το αν οι ίδιοι βρίσκονται σε αντιστοιχία με τις απαιτήσεις της σημερινής περιόδου. Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δεν επικράτησε το 2015 γιατί ήταν αριστερός. Αλλά διότι εξέφρασε με αποτελεσματικότερο τρόπο την απελπισία και τον φόβο των πολιτών. Η τωρινή υποχώρησή του οφείλεται στην πρωτοφανή κυβερνητική ανεπάρκεια, στη διάψευση των προσδοκιών, αλλά και στο ότι διατελεί σε διάσταση με τις νέες ανάγκες.
Η πλειονότητα των εκλογέων ξεπέρασε το σοκ που προκάλεσε η κρίση. Προσβλέπει πια στον πραγματισμό. Δεν συγκινείται από τον φορτισμένο λόγο. Ούτε από την έντονη αντιπαράθεση και τις σκιαμαχίες. Αποστρέφεται τα μεγάλα λόγια, τις ανώφελες διακηρύξεις. Δείχνει να προτιμά τη μετριοπάθεια και τις γειωμένες θέσεις. Στην ουσία, η καινούργια αντίθεση συνίσταται στο ποιος μπορεί να ενσαρκώσει τις πολιτικές που χρειάζεται η Ελλάδα και η οικονομία και ποιος υστερεί. Έτσι ερμηνεύεται η απομάγευση του Τσίπρα και η αποδοχή του Μητσοτάκη.
Οι προγενέστερες αντιθέσεις, «μνημόνιο-αντιμνημόνιο», «παλιό-νέο», ή «Αριστερά-Δεξιά» ακυρώθηκαν εξαιτίας των πολιτικών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η επίκλησή τους στερείται αξιοπιστίας και πρακτικού αντικρίσματος. Η δυσαρμονία του πρωθυπουργού με τη φάση στην οποία εισήλθε πλέον η χώρα είναι πασιφανής. Το μειονέκτημα αυτό τον καθιστά ευάλωτο στον ανταγωνισμό. Ταυτόχρονα, αντιστρατεύεται την προσωπική του αξία. Η αδυναμία του να αφομοιώσει τις ανάγκες της περιόδου απομειώνει και την απήχησή του.
Αντιθέτως, ο Μητσοτάκης διαθέτει το πλεονέκτημα μιας αρμονικής σχέσης με τη ζώσα και διαρκώς μεταβαλλόμενη κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα. Η κυριαρχία του δεν εδράζεται στην υπεροχή του κομματικού του χώρου. Οι πολίτες που στρέφουν το ενδιαφέρον τους σε εκείνον δεν τον στηρίζουν γιατί είναι κεντροδεξιός. Αλλά διότι οι πολιτικές που πρεσβεύει βρίσκουν γόνιμο έδαφος.
Ως εκ τούτου, οι δύο μονομάχοι θα αναμετρηθούν με κριτήριο την ικανότητά τους να εναρμονιστούν με τις ζωτικές προτεραιότητες του τόπου και της κοινωνίας.