Παρότι η ελληνική πλευρά ανέλαβε την ευθύνη υλοποίησης ενός εξαιρετικά δύσκολου πακέτου μέτρων, εκπληρώνοντας τις δεσμεύσεις της, οι εταίροι – δανειστές μας, αντιμέτωποι με τα δικά τους διλήμματα, τις μεταξύ τους αντιθέσεις και το υψηλό κόστος του εγχειρήματος, είναι ανέτοιμοι να ανταποκριθούν άμεσα και πλήρως στις δικές τους δεσμεύσεις. Πέραν των «επιφυλάξεων» έναντι της Ελλάδας, που εξακολουθούν να υπάρχουν.
Ετσι εξηγείται και η «καθυστέρηση» της ελληνικής συμφωνίας για τα μέτρα. Αν και τη «ρίχνουν σε μας», στην ουσία την «καλλιέργησαν» και την «οργάνωσαν» οι ίδιοι και λόγω των αμερικανικών εκλογών και επειδή ήταν ανέτοιμοι, επί της ουσίας.
Ποια είναι η ουσία; Δεν υπάρχει ακόμα και σήμερα αξιόπιστο σχέδιο αντιμετώπισης του ελληνικού προβλήματος. Με αθροιστική μείωση του ΑΕΠ 25 μονάδες, χρέος περίπου διπλάσιο του ΑΕΠ και μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής έντονης υφεσιακής ροπής, 9,4 δισ. για το 2013, δεν υπάρχει σχεδόν τίποτα που να προσελκύει επενδύσεις, να γίνονται φιλικές οι αγορές προς την Ελλάδα και να δημιουργείται θετικό περιβάλλον για σοβαρές αποκρατικοποιήσεις. Αντίθετα πλήττονται και υγιείς ελληνικές επιχειρήσεις, ενώ η ανεργία (πολύ μεγάλη ήδη) πλήττει και θέσεις υψηλής παραγωγικότητας.
Μια αξιόπιστη αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης προϋποθέτει: Πρώτον, σοβαρή μείωση του ελληνικού χρέους. Το υπάρχον χρέος δεν είναι εξυπηρετήσιμο και αυτό επηρεάζει καθοριστικά τη στάση των αγορών, αλλά και τη δυνατότητα υλοποίησης του υπόλοιπου προγράμματος. Δεύτερον, άμεση εκταμίευση των δόσεων του δανείου, ώστε να εξασφαλιστεί ένα πρώτο ελάχιστο «οξυγόνο» ρευστότητας. Χωρίς… δόσεις επί των δόσεων και εθνικά ανάρμοστους «ειδικούς λογαριασμούς». Τρίτον, την «ειλικρινή» χρηματοδότηση της διετούς παράτασης προσαρμογής. Τέταρτον, τη διευκόλυνση στη μεταφορά ευρωπαϊκών αναπτυξιακών πόρων. Και πέμπτον, τη μείωση των ρυθμών ύφεσης. Το πέμπτο, με τα 9,4 δισ. για το 2013, δυστυχώς έχει χαθεί… Μένουν ακόμα τα άλλα τέσσερα.
Εάν δεν γίνουν τουλάχιστον αυτά σε χρόνους σύντομους και σωρευτικά, ώστε να συγκροτούν ένα αξιόπιστο συνολικό σχέδιο εξόδου της χώρας από την κρίση, η Ελλάδα θα πέσει θύμα της ύφεσης και της κοινωνικοπολιτικής αποσταθεροποίησης, με ό,τι σημαίνει και για μας και για την Ευρώπη.
Δυστυχώς, οι πρώτες αντιδράσεις των εταίρων – δανειστών μας δείχνουν να είναι «ανέτοιμοι» οικονομικά και πολιτικά για μια τόσο καθαρή πρωτοβουλία, που θα δημιουργούσε ένα θετικό «σοκ σωτηρίας» για την Ελλάδα. Οι ενδεχόμενες αμφισημίες και οι αναμενόμενες καθυστερήσεις θα απορυθμίσουν πλήρως τη χώρα. Αυτό πρέπει να γίνει απολύτως σαφές στους εταίρους – δανειστές.
Με τα «μέτρα και τον προϋπολογισμό στο χέρι» η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να διαπραγματευθεί σκληρά. Οχι να κάνει ό,τι έκανε με τα «μέτρα»…
Να δημιουργήσει συμμαχίες και να καταστήσει σαφές το κοινωνικοπολιτικό αδιέξοδο στο οποίο οδηγείται η χώρα και τις συνέπειες για την Ευρώπη. Ευτυχώς υπάρχουν πια πολλοί στην Ευρώπη που αντιλαμβάνονται την ανάγκη για μια ρεαλιστική λύση. Τα φαινόμενα κοινωνικής και πολιτικής αποσύνθεσης είναι έντονα και χαρακτηριστικά. Δεν αφορούν πλέον τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες, αλλά κρίσιμες κοινωνικές κατηγορίες και του κρατικού μηχανισμού (δικαστές, Ενοπλες Δυνάμεις κ.λπ.) και της αγοράς (υγιείς επιχειρήσεις κ.ο.κ.).
Επιπλέον το «ξήλωμα» του ΠΑΣΟΚ, πέρα από την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης, θα ήταν λάθος να ερμηνευθεί ως ένα «χαρακτηριστικό» που αφορά μόνο το ΠΑΣΟΚ. Συνιστά ένα «πρώτο καμπανάκι» για το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα στο σύνολό του. Μην αυταπατάται κανείς από την επιφανειακή «νηνεμία» στους κόλπους της ΝΔ.
Η υποτίμηση του «αναθεωρητικού μηνύματος» των πρόσφατων εκλογών και από την κυβέρνηση -παρά τις προγραμματικές δεσμεύσεις της- και από τους εταίρους – δανειστές μας ανοίγει δυστυχώς τον «ασκό του Αιόλου»…