Το αποτέλεσμα των εκλογών το έκανε σαφές. Ο Κ. Μητσοτάκης είναι ένας πολύ ισχυρός Πρωθυπουργός, « έχει όλη την τράπουλα στα χέρια του », απέκτησε μέσα από τρεις μεγάλες νίκες σε τρεις εκλογικές μάχες μέσα σε ενάμισι μήνα μία τρομακτική δύναμη πυρός. Όλα τα άλλα που γράφονταν σε αναλύσεις ήταν άνευ πολιτικής σημασίας Ούτε το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά κίνδυνο, ο οποίος έχασε την μάχη του Κέντρου έχοντας καταναλώσει ατέλειωτους τόνους διχασμού, πόλωσης , ψέματος, ενοχοποίησης αντιπάλων. Πολύ περισσότερο δεν συνιστούν κίνδυνο τα άλλα κόμματα, με το ΚΙΝΑΛ να φαίνεται ότι δεν συνειδητοποιεί σε τι φάση βρισκόμαστε και τι ρόλο μπορεί να διεκδικήσει. Ιδιαίτερα ο Κ. Μητσοτάκης συνδέθηκε με το πέρασμα σε μια φάση στην οποία η κοινωνία αναζητεί κοινή λογική, αλλαγές, ανάπτυξη, έξοδο αό το τέλμα, ορθολογισμό.
Οι αλήθειες αυτές επιβεβαιώθηκαν και στο διάστημα από τις εκλογές και με μεγάλη σαφήνεια στις συζητήσεις στην Βουλή. Η κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη έναντι του βαρετά επαναλαμβόμενου Α. Τσίπρα ήταν οφθαλμοφανής, με κάποια πρόσωπα όπως ο Π. Πικραμμένος και ο Γ. Γεραπετρίτης να δείχνουν ότι μπορούν και μόνοι τους σε κρίσιμα θέματα να μπορούν να καθαρίσουν τον π. Πρωθυπουργό. Θα μπορούσε κάποιος να πει καθαρά μάλιστα , ότι στο διάστημα που μεσολάβησε από τις εθνικές εκλογές μέχρι και σήμερα ο Κ. Μητσοτάκης κέρδισε κι άλλη μια μάχη.Την μάχη των εντυπώσεων, της σοβαρότητας, των παραπέρα ανοιγμάτων προς το Κέντρο σχηματίζοντας μια Κυβέρνηση που δεν μοιάζει και πολύ με μια κλασσική Κυβέρνηση Ν.Δ. Ξεκίνησε επομένως δυνατά και ο απόηχος στην κοινωνία είναι θετικός.
Απέναντί του έχει ένα αμήχανο ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει καν συζητήσει τι άραγε να έφταιξε και έχασε και ένα Α. Τσίπρα που κολλημένος στην υπεράσπιση τον Πολάκη και την Θάνου, μοιάζει μουδιασμένος και με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να επαναλάβει μια αντιπολίτευση της μορφής του 2010 έως 2014. Άραγε θέλει πολύ σκέψη για να του πουν οι επικοινωνιολόγοι του ότι τεσσεράμισι χρόνια κυβέρνησε την χώρα και τα είπε και τα έκανε όλα; Δεν καταλαβαίνει ότι έχει πια και πολλούς σκελετούς στην ντουλάπα του, κάποιοι από τους οποίους βα βγουν απ΄ότι φαίνεται; Μακάρι να προχωρούσε η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν κάτι σημαντικό για την ευστάθεια και σοβαροποίηση του πολιτικού συστήματος. Δεν φαίνεται όμως εύκολο και ορατό άμεσα.
Από την άλλη το ΚΙΝΑΛ/ ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορέσει να σταθεί για πολύ, αν δεν συνειδητοποιήσει ότι ότι πρέπει να διεκδικήσει δικαιωματικά ρόλο με θέσεις και προτάσεις στην εποχή της εθνικής ανασυγκρότησης. Δυστυχώς, δείχνει αλλού να πατάει και αλλού να βρίσκεται μέσα σε μια προγραμματική, ιδεολογική , πολιτική ασάφεια. Όταν το κόμμα που κατάργησε το Πανεπιστημιακό Άσυλο, αναζητεί τρόπους για να μην ψηφίσει τις ρυθμίσεις Κεραμέως, τι μπορείς να περιμένεις; Για τα άλλα κόμματα δεν έχει νόημα να σταθούμε.
Αυτή την στιγμή εν ολίγοις, ο Κ. Μητσοτάκης παίζει μόνος του. Το πρόβλημά του είναι να πετύχει το στοίχημα της ανάπτυξης, της ανασυγκρότησης, της αποκατάστασης της δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών. Το πρόβλημά του είναι ή θα είναι η ίδια η παράταξή του, ανάλογα με την ικανότητά της να αντέξει τα πολιτικά ανοίγματα και ουσιαστικά την μετάλλαξη της Ν.Δ. Ταυτόχρονα το πρόβλημά του είναι το πρόβλημα που έχει κάθε ένας που νιώθει ότι παίζει μόνος. Σ΄αυτή την περίοδο φάνηκαν λάθη. Για παράδειγμα η ίδρυση του Γραφείου Πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη στα πρότυπα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν λάθος. Η κατάθεση των γνωστών τροπολογιών λίγο πριν την ψηφοφορία ήταν λάθος. Η προβολή της αντίληψης « είμαστε μαθητές σας» είναι κάτι παραπάνω από λάθος.
Παίζει μόνος λοιπόν. Ας προσέχει λοιπόν…
Εδώ που τα λέμε, για τα επόμενα χρόνια αποτελεί την μόνη ελπίδα για ένα νέο δρόμο της χώρας. Θα ήταν άσχημο να αποτύχει και να αναζωπυρωθούν τα φαινόμενα λαϊκισμού…