Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Οι εικόνες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κάποιων φοιτητών να εκδιώκουν βίαια την ομάδα των σπουδαίων Ελλήνων και ξένων Καθηγητών που προσήλθε για τη διαδικασία αξιολόγησης του Ιδρύματος, είναι μια γνώριμη –και οικεία- στους σημερινούς κυβερνώντες. Αυτοί είναι οι βασικοί διδάξαντες και επί χρόνια υποστηρικτές τέτοιων συμπεριφορών όπου η βία καταλύει τη δημοκρατία, υπονομεύει την εκπαίδευση και καλλιεργεί την ανομία.
Είναι αλήθεια ότι, για πολλά χρόνια στην πατρίδα μας, η Παιδεία υπήρξε συστηματικό πεδίο αντιπαράθεσης των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, όταν σε όλες τις προηγμένες χώρες του κόσμου η επιλογή ήταν ακριβώς η αντίθετη: πολιτική συναίνεση και μακροχρόνια επένδυση, συνταγή που τις οδήγησε στην κοινωνική και οικονομική ευημερία.
Αυτή η διαχρονική και διακομματική αντίληψη και πρακτική φάνηκε να ανατρέπεται το 2011 με την ψήφιση από τη Βουλή με την πρωτοφανή πλειοψηφία των 255 Βουλευτών της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που είχαμε προετοιμάσει με τη συμμετοχή των καλύτερων Ελλήνων και ξένων εκπαιδευτικών, του ΟΟΣΑ, διεθνών εμπειρογνωμόνων και βεβαίως πολλών μελών της Πανεπιστημιακής κοινότητας καθώς και εκπροσώπων όλων των παραγωγικών φορέων της χώρας.
Για την υλοποίησή της προσφέρθηκαν εθελοντικά και στελέχωσαν τα Συμβούλια σημαντικότατοι Έλληνες της διασποράς και των ελληνικών ΑΕΙ.
Όλοι αυτοί εκδιώκονται σήμερα ενώ οι αξιολογητές προπηλακίζονται χωρίς ούτε μία δήλωση από το υπουργείο παιδείας και την κυβέρνηση. Η αριστεροσύνη εξαντλείται στην αμφισβήτηση της Γενοκτονίας και στις γενικολογίες περί θρησκευτικών.
Η ανάληψη των κυβερνητικών καθηκόντων από τον ΣΥΡΙΖΑ και η στελέχωση της κυβέρνησης από άτομα που, κατά κανόνα, εμφορούνται από αντιδραστικές και παρωχημένες ιδέες, χωρίς γνώση των διεθνών εξελίξεων και πρακτικών, έβαλε την Παιδεία στο στόχαστρο και άρχισε το έργο της κατεδάφισης όλης της προσπάθειας εκσυγχρονισμού της εκπαίδευσης. Οι απόψεις ότι η «αριστεία είναι ρετσινιά» (κατάργηση των πειραματικών) , δεν είναι μόνο του κ. Μπαλτά. Είναι πρωτίστως του κ. Τσίπρα και της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ. Ο τρόπος που τοποθετούνται τα στελέχη στο κράτος, η εχθρότητα σε κάθε αξιολόγηση προσόντων, διαφάνειας και λογοδοσίας, η απόπειρα κατάληψης του κράτους και ελέγχου των ΜΜΕ είναι δείγματα μιας καθεστωτικής αντίληψης που φέρνει την Ελλάδα πολλά χρόνια πίσω.
Οι έννοιες της συναίνεσης και του δημοκρατικού διαλόγου, τόσο απαραίτητες στην περίοδο που ζούμε, δεν είναι απλά άγνωστες για τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι εχθρικές και ασύμβατες με τις παρωχημένες ιδεοληψίες του, και αποτυπώνονται στη λογική της υποτιθέμενης και λανθασμένης εν προκειμένω «ταξικής ψήφου» και της πολιτικής που αφορά τους δικούς του ψηφοφόρους και μόνο! (ΦΠΑ για την ιδιωτική εκπαίδευση).
Η κυβέρνηση δεν κατεδαφίζει απλώς μία μεταρρύθμιση στη παιδεία υπονομεύει το παρόν και το μέλλον μιας χώρας η οποία μέσα στη περιδίνηση της κρίσης γυρίζει το εκπαιδευτικό της σύστημα δεκαετίες πίσω.
Αυτή είναι η μεγαλύτερη απειλή για την Ελλάδα στα χρόνια της κρίσης.