«Εξαντλήθηκε η υπομονή μας» δήλωσε ο Ταγίπ Ερντογάν και διέταξε τα στρατεύματά του να εισβάλλουν στην Συρία έχοντας τη στήριξη των Αμερικάνικων δυνάμεων. Τις προηγούμενες μέρες είχε βομβαρδίσει ταυτόχρονα τις θέσεις του Ισλαμικού Κράτους και των Κούρδων της Συρίας, τους οποίους επίσης στηρίζουν οι Αμερικάνοι ως την δύναμη που αντιμάχεται τους φανατικούς ισλαμιστές.
Η Ευρώπη παρακολουθεί με αμηχανία τα τεκταινόμενα στην Τουρκία και στην γύρω περιοχή, εκλιπαρώντας ουσιαστικά τον Ερντογάν να τηρήσει την συμφωνία για το προσφυγικό, ενθαρρύνοντάς τον να εκβιάζει για την βίζα και τα οικονομικά ανταλλάγματα.
Ο Πούτιν πήρε την συγνώμη που ζητούσε, κυρίως όμως πήρε την μεταστροφή της Τουρκικής στάσης απέναντι στον Άσαντ.
Κι όλα αυτά μερικές μέρες μόνο μετά την πραξικοπηματική φαρσοκωμωδία που έλυσε τα χέρια του σουλτάνου για το ξεκλήρισμα κάθε πολιτικού «αντιφρονούντα» σε κάθε γωνιά της Τουρκίας.
Προφανώς και είναι κρίσιμος ο ρόλος της Τουρκίας σε μια επικίνδυνη περιοχή που κυριολεκτικά φλέγεται.
Να είναι ωστόσο όλα αυτά τα καλοπιάσματα ο καλύτερος τρόπος για να πεισθεί ο Ερντογάν να διαδραματίσει θετικά τον ρόλο του;