Η χώρα προφανώς έχει ανάγκη από μεγάλες, σοβαρές και τολμηρές μεταρρυθμίσεις. Αυτό εξάλλου είναι σε τελευταία ανάλυση το πρόβλημά της. Πάντως, σίγουρα δεν είναι μεταρρύθμιση το… «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι»! Δυστυχώς, όμως, στην ουσία η αποτυχία πολλών «μνημονιακών στόχων» οφείλεται, εκτός των «κατασκευαστικών σφαλμάτων» των Μνημονίων, σ? αυτήν τη λογική που επικράτησε. Οριζόντιες περικοπές. Υπερφορολόγηση, ανύπαρκτες μεταρρυθμίσεις που «βαφτίζονται» μεταρρυθμίσεις κ.λπ.
Αντίστοιχο παράδειγμα είναι και η περίπτωση της ΕΡΤ, που αντί να μεταρρυθμιστεί από τις πρώτες μέρες που συγκροτήθηκε η τρικομματική κυβέρνηση, έγινε αντικείμενο μιας «παλαιοκομματικού τύπου» διαχείρισης και σήμερα ένα «δημόσιο αγαθό» γίνεται «εξιλαστήριο θύμα» της ανάγκης μείωσης των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα. Κλείνει… έτσι, χωρίς να υπάρχει κανένα σοβαρό σχέδιο, για να εξυπηρετηθούν συγκυριακές ανάγκες. Η… γνωστή λογική του «ράβε – ξήλωνε» συνεχίζεται… Αυτή είναι η μία πλευρά του θέματος. Η άλλη, εξίσου σημαντική, είναι η διαφύλαξη της ενότητας της κυβέρνησης συνεργασίας, που είναι το «πολιτικό έδαφος» για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Αντί να τη διαφυλάξουμε ως «κόρην οφθαλμού», με περισσή αλαζονεία, «βολονταρισμό» και ελαφρότητα η ΝΔ και το Μαξίμου υπονομεύουν με συνεχείς μονομερείς ενέργειες τον αναγκαίο αμοιβαίο σεβασμό και τη στοιχειώδη ισοτιμία ενός τέτοιου εγχειρήματος. Εγχείρημα που τελικά ενίσχυσε εξαιρετικά το προφίλ του κ. Σαμαρά… Πράγμα που φαίνεται ότι υποτιμά! Τώρα «εκβιάζονται» οι κυβερνητικοί εταίροι με προσφυγή στις κάλπες αν δεν αποδεχθούν τις μονομερείς αποφάσεις του πρωθυπουργού και κατηγορούνται μάλιστα για «υπονόμευση» της… κυβέρνησης!
Αν η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη πολιτικής σταθερότητας -και έχει, για να αντιμετωπίσει την κρίση- δεν μπορεί να συνεχιστεί μια τρικομματική κυβέρνηση… μονοκομματικής εξουσίας, του στυλ «αποφασίζουμε και διατάσσουμε». Ας το δουν αυτό στο Μαξίμου. Διαφορετικά δεν θα αποφευχθούν οι εκλογές (είτε ως επιδίωξη της ΝΔ είτε ως ατύχημα…) και το πολιτικό παιχνίδι θα εξαντληθεί στο άχαρο σκηνικό «ποιος θα χρεώσει στον άλλο την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες». Η κυβέρνηση για να «προχωρήσει» θέλει συνολική αλλαγή λογικής και δράσης. Αλλιώς το «παιχνίδι» χάθηκε…