Η Παγκόσμια Ημέρα Νερού δεν είναι απλώς μια ημέρα ενημέρωσης, αλλά έκκληση για δράση. Το νερό είναι ένα ανεκτίμητο δημόσιο αγαθό και η διαφύλαξή του απαιτεί στρατηγική προσέγγιση και ουσιαστικές παρεμβάσεις, ιδιαίτερα σε μια εποχή που η λειψυδρία γίνεται ολοένα και πιο απειλητική.
Δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε το ζήτημα της ύδρευσης και της διαχείρισης του νερού ευκαιριακά. Οφείλουμε να εξετάσουμε εις βάθος τη φέρουσα τουριστική ικανότητα, ιδιαίτερα στο Αιγαίο, τις Κυκλάδες και την Κρήτη. Η διατήρηση μιας ισορροπίας μεταξύ τουρισμού, γεωργίας και οικιακής χρήσης είναι αναγκαία, καθώς η άναρχη τουριστική ανάπτυξη επιβαρύνει τους υδατικούς πόρους, οδηγώντας σε σοβαρά προβλήματα για τις τοπικές κοινωνίες και τους αγρότες.
Οι αγρότες μας βρίσκονται αντιμέτωποι με τεράστιες προκλήσεις, καθώς η υπεράντληση έχει μειώσει τη στάθμη των υπόγειων υδάτων, και σε συνδυασμό με την υφαλμύρυνση των υδροφορέων και τις απαρχαιωμένες υποδομές απειλείται σοβαρά η παραγωγή τους. Είναι αδιανόητο να βλέπουμε από τη μία πλευρά σπατάλη νερού σε εξοχικές κατοικίες, γκαζόν και πισίνες, και από την άλλη τους παραγωγούς μας να παλεύουν για να διατηρήσουν τη σοδειά τους.
Είναι επιτακτική ανάγκη να προχωρήσουμε σε στοχευμένες λύσεις, όπως η κατασκευή μικρών φραγμάτων εμπλουτισμού των υδροφορέων στα νησιά, η δημιουργία έργων ορεινής υδρονομίας και η προώθηση μιας νέας κουλτούρας εξοικονόμησης νερού στη γεωργία, στηρίζοντας με νομοθετική πρωτοβουλία και κονδύλια τους αγρότες για την ανάπτυξη και ευρεία εφαρμογή νέων βιώσιμων μεθόδων καλλιέργειας, τις οποίες δεν μπορούν να υποστηρίξουν αποκλειστικά με ίδιες δυνάμεις.
Πρέπει, επίσης, να επανασχεδιάσουμε τη λειτουργία των πόλεών μας, λαμβάνοντας υπόψη τις νέες κλιματικές συνθήκες. Ο χωροταξικός σχεδιασμός στα νησιά και τις τουριστικές περιοχές πρέπει να προσαρμοστεί στις πραγματικές δυνατότητες των διαθέσιμων υδατικών πόρων.
Η θέσπιση ενός Ανεξάρτητου Κεντρικού Φορέα αποκλειστικά για τη Διαχείριση Υδατικών Πόρων, που θα λειτουργεί κάτω από ένα Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο, είναι απαραίτητη για τη βιώσιμη διαχείριση του νερού. Παράλληλα, είναι ύψιστης σημασίας η ενίσχυση των προγραμμάτων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στα σχολεία, ώστε να καλλιεργηθεί η ευαισθητοποίηση των νέων γενεών για τη σημασία του νερού και της αειφόρου διαχείρισής του.
Η πολιτική για το νερό πρέπει να βασίζεται στην κοινωνική ευαισθησία και την οικονομική βιωσιμότητα. Η διαχείριση των υδάτων δεν είναι απλώς ένα περιβαλλοντικό θέμα, αλλά και ένα κρίσιμο ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης και οικονομικής ανάπτυξης. Μόνο με συλλογική προσπάθεια, επιστημονική τεκμηρίωση και υπεύθυνες πολιτικές αποφάσεις, μπορούμε να εξασφαλίσουμε ότι το νερό θα παραμείνει δημόσιο αγαθό, προσβάσιμο και επαρκές για όλους.