Μνήμες Λίας Αγγουρίδου, Σάββα Αγουρίδη
Buscaba el amanecer, yel amanecer non era, γύρευε την αυγή, μ’ αυγή πια δεν υπήρχε, Miguel Hernandez (1910-1942).
Η Αγγουρίδου μάς έμαθε στη ΦΛΣ ΑΠΘ ιταλικά, όχι ισπανικά, και το Ροντάρι. Ο Αγγουρίδης μάς δασκάλεψε διεθνώς και πανελλαδικώς αξιοπρέπεια και ανθρωπισμό, όχι μόνον ερμηνεία, Αποκάλυψη και γνωστικισμό. Οι εθνικά Μακεδόνες από πρώτο χέρι το γνωρίζουν και τον γνώρισαν τις δύσκολες στιγμές τών συλλαλητηρίων.
Αξιοπρέπεια ελευθερία. Όπως λέμε Ουκρανία. Ακόμη και τα μικρά παιδιά διακρίνουν τις υποδόριες συνάφειες, τους επιχρωματισμούς τών συνδηλώσεων. Η κόρη μου με δασκάλεψε προχθές: όπως του Ρόδιου Κολοσσού το λιμενικό ηλιακό στέμμα, έτσι και του λεύτερου αγάλματος στέφει την κεφαλή ηλιακός δίσκος επί της θαλάσση εισόδου τής πρώτης δημοκρατίας, δωρισμένου εξ άλλης, της αιματηροτατεροτατεροτάτης δημοκρατίας τού Παλιού, πεσκέσι προς τον Νέον κόσμο. Εξού τα τέρατα γίνονται κολοφώνες να οδηγούν τις μοίρες μας στο αύριο της Λογικής, σαν πώς οι δύο πρωτομεγάλες επαναστάσεις μετά το καταστάλλαγμά τους ενώθηκαν με αίμα και φοβέρες απαρτιωμένες ύστερα από εμφύλιο και ήττες ή δευτεροκομμούνες. Για την τρίτη τη δική μας, την κερατωμένη, δεν ξέρω ποια η επίστεψη: πλέον 100 από 22. Στην Τρίτη μέχρι δύο βδομάδες πριν πάντως πήγαινε η κόρη μου, απώτερο γέννημα του 22. Και την ευχαριστώ για την υπόδειξη, αφορμή τής παρούσης.
Γιατί είναι η παρούσα έκκληση στο όνομα της γενιάς τών μικρών παιδιών. Εκείνων, που αν η δημοκρατία την επόμενη διετία-τριετία δεν νικήσει και πουτινοκολλαμπορατρίσει, θα αδικηθούν όσο ποτέ από εμάς τους ενήλικους, καθώς θα τους παραδώσουμε υγειονομικά και πολιτικά μια Ευρώπη Δυστοπία. Ευρώπη τής λευχαιμίας μετά τα πυρηνικά κτυπήματα του θηρίου, Ευρώπη τής υποταγής και της συνθηκολόγησης στο δεσποτισμό. Ευρώπη πίσω ολοταχώς στους Σκοτεινούς Αιώνες, πριν τους Νεότερους Χρόνους, προ των Φώτων. Προουμανιστική Ευρώπη.
Αν οι ηγεσίες μας (τα δημοκρατικά κόμματα εννοώ ‒στην Ελλάδα δυστυχώς δεν μπορώ πια να υπολογίζω στους/ις πουτινολάτρεις/ισσες όσοι/ες συνάγονται πίσω από τον επικίνδυνο, ξανά μετά από μια επταετία, για τη φιλελεύθερη δημοκρατία αρχηγό τού ΣΥΡΙΖΑ) αρνούνται να πάρουν τις αναγκαίες αποφάσεις για την υπεράσπιση της Ουκρανίας και των όμορων της θηριορρωσίας χωρών, οφείλουμε εμείς οι πολίτες να οργανωθούμε πέρα από σύνορα και εθνοκράτη αντιμετωπίζοντας την πρόκληση.
Δεν κάνω τίποτα άλλο από το να προβοκάρω με έναν τίτλο. Ποιος είμαι άλλωστε εγώ! Ποιος με ξέρει εκτός από την ευθύνη μου. Εκείνη καλά με γνωρίζει. Της κτυπώ εύχαρις την πόρτα. Με κόστος προσωπικό. Τις επόμενες μέρες θα άρω το ρόπτρο τής οικίας εκείνης. Θα καταθέσω μηνυτήρια αναφορά για τα δημοσιεύματα που παρουσιάζουν τις ελληνικές αρχές να χρησιμοποιούν κουκουλοφόρους αλλοδαπούς «προωθώντας τις επαναπροωθήσεις» (μας) στο μαύρο, βίαιο, παράνομο και αντιουμανιστικό αγώνισμα της μισαλλόδοξης ξενηλασίας (μας), ίδιον ως εις την ημέτερην πλειονότητα φαίνεται, αυτής καθεαυτήν της ελληνικότητος, του 21 (της Τριπολιτσάς) ή του 22 (χρονολογίας με ανοικτούς τους ημέτερους άλλωστε λογαριασμούς. Σύντομα θα επανέλθουμε).