Όλο  και πιο πολύ  ο ηγέτης  της  Τουρκίας θυμίζει  μια γέρικη , ωστόσο πανούργα και  επικίνδυνη  τίγρη . Οι διεθνείς  γεωστρατηγικοί  σχηματισμοί όπως τείνουν να διαμορφωθούν  δεν τον βολεύουν  και η ακραία εθνολαϊκιστική  ημιδικτατορική  του διακυβέρνηση τον  απομονώνει . Παρόλα ταύτα – καθώς και πολλά άλλα – παραμένει ο ισχυρότερος παίκτης αυτού του γεωγραφικού τοπίου .

Πρόθεσή μου δεν είναι με αυτό το σημείωμα να αναδείξω τους λόγους της τωρινής επισημότατης επίσκεψης , μιάς και δεν τους ξέρω οι δε παρασκηνιακές αναφορές περιλαμβάνουν μία ολόκληρη γκάμα  ιδιαιτεροτήτων , που επέσπευσαν σε αυτή την συγκυρία μία τέτοια  έλευση. Μιλήσανε για πιέσεις της ΕΕ προς τον αδύναμο κομβικό κρίκο – την Ελλάδα – , μιλήσανε για βιαστική διπλωματική πρωτοβουλία του Ν.Κοτζιά , μιλήσανε για το προσφυγικό , κοκ..

Ένα μόνο σχόλιο . Καθόλου δεν είναι η καλύτερη περίοδος στα Ελληνοτουρκικά , άλλωστε και πότε ήταν. Έτσι η άκρατη επισημότητα  είτε έπρεπε να προσιδιάζει σε μια συναινετική κατάσταση , είτε  να αποτελούσε  το έσχατο σημείο πρίν από κάτι ανεπίστρεπτα  σοβαρό. Δεν ισχύει – σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε τίποτα από τα δύο- , οπότε μάλλον εντάσσεται σε μια ρισκαδόρικη αντίληψη των διπλωματικών  διοδεύσεων της  χώρας.

Ωστόσο κι εδώ παραμόνευε ο δυνητικός αστόχαστος παράγων Χ , τον οποίο η πανέξυπνη τουρκική διπλωματία δεν μπορεί παρά να είχε λογαριάσει κι αυτή , δυνητικά μεν προβλέψιμα δε .

Ο κ. Χ . εν προκειμένω ήταν ο Έλληνας ΠτΔ , ο οποίος τύποις είχε την πρωτοβουλία της ελεύσεως του Τούρκου ηγέτη και ο οποίος στην συνήθη τυπική προσφώνηση έβαλε φόρα παρτίδα την Συνθήκη της Λωζάνης , ως μη όφειλε για διπλωματικούς και ουσιαστικούς λόγους . Ο  κ.Κοτζιάς παρακολουθεί αμήχανος – άραγε τι ; την προσυνεννόηση ή την αστοχία – και ο διαβασμένος , έτοιμος Ρ.Ερντογκάν αρχίζει ανταπαντώντας σε παγκόσμια πρώτη στην έδρα του αντιπάλου να λέει: «…μιας και αναφερθήκατε στο θέμα έχω να πω τούτο …», και το τούτο ανάμεσα στα άλλα περιελάμβανε:

1. Την πληθυσμιακή κυριαρχία των μειονοτικών που τους λογάριασε στους 150.000 όταν η τελευταία απογραφή της ΕΣΥΕ τους μετράει στις 120.000 . Αυτό είναι ένα δυνητικό λάκτισμα σε μια κουβέντα ισλαμοτουρκοποιήσεως της Δ.Θράκης , από τώρα και σε μεσομακροχρόνιο επίπεδο.
2. Εξομοιώνει τον Πατριάρχη με τον μουφτή , ο οποίος είναι μια μορφή μητροπολίτη – ας πούμε – και κατή (δικαστή )σύμφωνα με το Ισλάμ , γι΄αυτό και κατά κανόνα ορίζεται παντού και δεν εκλέγεται.
3. Με αφορμή το κατά κεφαλήν εισόδημα των μη μειονοτικών ( περίπου 20000 δολ. ) και το αντίστοιχο των ισλαμομειονοτικών ( 2000δολ ) , δηλαδή 10/1 υπονοεί διακρίσεις βαθέως ρατσιστικού τύπου , οι οποίες εμποδίζουν την οικονομική ανάπτυξη των ομοεθνών , όπως τους λέει για να τους χωρίζει από τους Πομάκους κλπ ,και τις επενδύσεις από αυτούς .
4. Βάλλει κατά της ΕΕ η οποία δεν τηρεί όσα συμφωνεί μαζί του και παίρνει μιάν απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου περί ατομικού αυτοπροσδιορισμού και την μετατρέπει σε λίγα δευτερόλεπτα σε απόφαση για τις συλλογικές μειονότητες , δηλαδή τουρκική μειονότητα. Και λέει και το περίφημο  «γιατί είναι κακό να υπάρχουν τουρκικές οδικές πινακίδες από χωριό σε χωριό;»
5. Πετάει ένα πολύ σκονισμένο μπαλάκι διπλωματικής φιλίας από το 1975 , λέγοντας πως όταν η Ελλάδα ξαναζήτησε να μπεί στο ΝΑΤΟ – από το οποίο λανθασμένα μας έβγαλε για λίγους μήνες τότε ο Κ.Καραμανλής –η Τουρκία συνήνεσε αν και θα μπορούσε να βάλει βέτο. Ξέρετε βέτο , ένα χρόνο μετά τους ΑΤΤΙΛΕΣ.
6. Στο τέλος για να γλυκάνει – και καλά – το κλίμα λέει: είμαστε τόσο γείτονες , ώστε όταν ένας λουόμενος σε τουρκική πλαζ φωνάξει δυνατά , θα ακουστεί στην Ελλάδα. Αυτό κι αν είναι απειλή με σιγαστήρα.

Κατόπιν αυτών, είστε εσείς – μας λέει – που κακοχρησιμοποιείτε την Λωζάνη …ένα ακόμα δείγμα της ανάγκης επικαιροποιήσεώς της.

Έντρομος ο ΠτΔ , κάτι  ψέλλισε δυό τρείς φορές παρεμβάλλοντας το όνομα του κ.Κοτζιά , τον οποίο μέσα στην σύγχυσή του αποκαλούσε φίλο καθηγητή του Δικαίου. Κι αφού ο Ανώτατος Άρχων τάκανε όπως τάκανε έκλεισε λέγοντας πως ο ίδιος είναι χωρίς αρμοδιότητες και  πως ό, τι είναι να ειπωθεί θα λεχθεί  στις ιδιαίτερες συναντήσεις  των δύο αντιπροσωπειών.

Κάποτε  ο πολιτικός κ.Παυλόπουλος  διόρισε το Σύμπαν , κάποτε παρακολουθούσε από τηλεοράσεως έντρομος τον εκπρόσωπο της ΧΑ να επιτίθεται σε κυρίες  πολιτικούς , κάποτε τέτοιες μέρες άφησε την Αθήνα να καταστραφεί για να μην καταστραφεί , κάποτε ήταν γραμματέας του Κων / νου Καραμανλή μόνο που άλλο Ελβετία κι άλλο Νέα Ελβετία.

Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ λέει στην ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, πως το πρώιμο στάδιο της ατομικής δειλίας σε μια δημοκρατία είναι η – εκ του ασφαλούς – έπαρση …η  δηθενομαγκιά, που την λέω εγώ.

Δεν μπορώ να φανταστώ τον Καραμανλή , τον Στεφανόπουλο να υποπίπτουν σε τέτοιες γκάφες , που είτε σε συνεννόηση με την Κυβέρνηση είτε κατά μόνας υπέπεσε ο τωρινός ΠτΔ ανοίγοντας – ας πούμε ακούσια και επιπόλαια – τον Ασκό του Αιόλου για την Λωζάνη και το γκριζάρισμα της Δ.Θράκης , ακόμα κι αν δεν είναι παρά μόνο τεχνάσματα αντιπερισπασμού της ζορισμένης Τουρκικής  καταπιεστικής Πολιτείας  έναντι των ασιατικών χαινουσών πληγών της.

Ο κάθε ΠτΔ , ακόμα και χωρίς αρμοδιότητες , έχει πιθανόν μια ή δυο στιγμές στην Προεδρική ζωή του να καθοδηγήσει  ή  και να σώσει την χώρα. Δεν αρκεί η ταμπέλα του βολικού μιας κάθιδρης πλειοψηφίας και των αιτημάτων της , όπως η αποδοχή του έμμεσου δημοσιονομικού δημοψηφίσματος το 2015.

Πρέπει νά ΄σαι Ναπολιτάνο ( που καθάρισε τον φαύλο Σίβιο ) ή Καβάκο Σίλβα – που εγγυήθηκε την συμμαχία του Π/Θ Α. Κόστα  στην Πορτογαλία – ή Μάριο Σοάρες , και μιας και μιλάμε για το τώρα ένα όνομα : Βάλτερ Σταϊνμάγερ , ο εξηντάρης ασπρομάλλης  πολιτικός στην Γερμανία  , που ως ΠτΔ  ήρθε σε αρχική αντίθεση με το SPD – του οποίου κάποτε ηγείτο- και το νουθέτησε – κομψά το λέω – ώστε η πατρίδα τους να συνεχίσει να ανεβαίνει. Αυτός που θεσμικά παίρνει την χώρα του από το χέρι , όπως ο πεθαμένος Βοκκάκιος τον Ντάντε στην ΚΟΛΑΣΗ.

Να γιατί ανάμεσα στις ποιότητες συμβόλων και χαρακτήρων  ανάμεσα στο μοντέλο του Έλληνα ΠτΔ και  σ΄αυτό του ομολόγου του Γερμανού , υπάρχει ένα τσιγάρο άβυσσος.