Όταν πρωτόγραψα στη Μεταρρύθμιση το 2016 έβλεπα τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου να επανενσαρκώνονται στα βρέφη τών προσφύγων που έρχονταν από την Ανατολή: τη Συρία. Τώρα 22, μου φαίνεται πώς στα μέσα σαράντα ο ίδιος ζω την ενήλικο μοίρα τους. Του πολέμου. Δε μας έφταναν οι αναθεωρητές ελευθερόστομοι εκμαυλιστές των πανεπιστημίων ανθρωποφάγοι. Ανάλαφροι νεοκυνικοί αναελευθερόψυχοι ελευθεριάζοντες όπως ο κος Μαυρογορδάτος που εν μέσω κοινών τόπων και παραδοχών έφθασε να αμφισβητεί (ως νέος Κων/νος;) την επάρκεια της Λοζάνης προτείνοντας στις πλαϊνές σειρές του αθύρματος ή ανάστατου και λογιδρίου ιστοριοΰφους του το πογκρόμ της θρακικής μας μειονότητας και την εις Τουρκίαν αποδημία της!!! Αν δεν εννοεί κάτι τέτοιο (μεγάλος άνθρωπος είναι, διαβασμένος), ας μάθει να διατυπώνει ξεκάθαρα και με εγκράτεια το λόγο του. Εγώ αντί αυτού εκτιμώ απεριόριστα τους συνεπείς θετικιστές, ερώμενους της αλήθειας ακόμη και τους εθνικίζοντες όπως τον τόσο σεβαστό κύριο Βερέμη.

Το θηρίο Πούτιν. Λίγο έλειψε να ενταχθεί στην προφητεία την Ιωάννου αποκαλυπτική. 22 δευτέρου. Να το ένα έξι. Του έτους 2022. Να κι άλλο έξι εν αθροίσματι. Κι έξι οι αριθμοί που μας σχημάτισαν τα προηγηθέντα εξάρια. 666. Ντόρτια όμως. Διόλου ηρωισμοί. Η μοτιβική επίστρωση που επιφέρει την ιστορική κίνηση είναι προφανέστατη ωστόσο στο Ουκρανικό. Τώρα. Εν τη θλιβερή γενέσει αυτής. 

Μια και στη χρονιά που «γιορτάζω» ως απόγονος προσφύγων κύριο γραμματειακό μου μέλημα είναι να τοποθετηθώ απέναντι και στη δική μου υπόσταση, δυτικά και όχι ανατολικά του Αρχιπελάγους (μη νομίζει κανείς πως έως τον 20ό αιώνα το κύριο ουσιαστικό Αιγαίο ήταν τίποτε άλλο από εκλεκτική χρήση), δεν μπορώ παρά να ενθέσω την αντίδρασή μου στο πικρόν ύδωρ που μας προσφέρουν τις μέρες αυτές οι ομόδοξοι εντός εσωστρεφών ενδείξεων. Με αυτές και όχι με επικές πανανθρώπινες αιμάσσουσες ιαχές των ζαπορόζνι, ούτε με την άδικη αυτοομηρία στον εθνοτικό κατατρεγμό ενός Τάρας Μπούλμπα θα συνεχίσω. Αν κάποιος άλλωστε ψάχνει το σύγχρονο Γκόγκολ μπορεί να δει το «Λεβιάθαν» ή απλώς να αποστηθίσει έστω δυο ατάκες γυναικών που μαρτυρούν στην Αλεξίεβιτς.

Για μας θα πω λοιπόν. 1. Οι παθογένειες καθυστέρησης της ελληνικής κοινωνίας που αναδύθηκαν και διογκώθηκαν τη δεκαετία τού 90 (μακεδονικό, αλβανοφαγία, χασαποσερβοφιλία, νεοορθοδοξία, ζουραρισμός, αρχαιολαγνείες, ρωσοεπικλήσεις), για να οδηγήσουν σε πλατείες και αντιδημοκρατικά δημοψηφίσματα, λαοσυνάξεις, ναζιστικές εκλογικές επιτυχίες και φαιοκόκκινες εκτροπές επανατοποθετούνται αυτές τις ημέρες επιτακτικά και μεταλλάσσονται. Διαμορφώνουν το κλίμα ενός νέου Κριμαϊκού στην ελληνική κοινωνία.

2. Όσοι συγκρίνουν την ωμή εισβολή της Ρωσίας με άλλες στρατιωτικές επεμβάσεις τών τελευταίων δεκαετιών, π.χ. στο Κόσοβο απλώς ξελασπώνουν το θηρίο. Αγνοούν πως η Ρωσία δρα μονομερώς, ενώ τότε το ΝΑΤΟ διαδραμάτισε ρόλο που του υπαγόρευσε το Συμβούλιο Ασφαλείας τού ΟΗΕ, και μάλιστα για να δοθεί τέρμα στην εθνοκάθαρση εις βάρος των Αλβανών από τις κρατικές και τοπικές αρχές της Γιουγκοσλαβίας (και η ίδια η Ρωσία έλαβε ρόλο καταλαμβάνοντας με θεαματικό τρόπο το αεροδρόμιο της Πρίστινας). Τέτοιες σχετικοποιήσεις μόνο τη βία εξυπηρετούν.

3. Ο κατεξοχήν και εν τοις πράγμασι πυλώνας του φασισμού στην Ευρώπη είναι το ωςθεστώς Πούτιν: και γιατί το ίδιο προσομοιάζει στην πιο αυταρχική μορφή διακυβέρνησης αλλά και γιατί χρηματοδοτεί ανερυθρίαστα την ακροδεξιά και τους λαϊκιστές σε όλη την Ευρώπη (και στην Ελλάδα).

4. Τα έθνη συνιστούν ιδεολογικές κατασκευές και είναι δικαίωμα των ίδιων των εθνών να αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοια. Δεν πέφτει σε μας λόγος να έχουμε γνώμη αν οι Σέρβοι είναι άλλο έθνος από τους Κροάτες, οι Ιρλανδοί από τους Άγγλους, οι Μακεδόνες από Σέρβους και Βούλγαρους, οι Ουκρανοί από τους Ρώσους ή οι Χαν από τους Μαντσού και οι Χμερ από τους Λάο. Οτιδήποτε άλλο δεν είναι αδιάκριτη και αγενής στάση αλλά ατόφιος φασισμός.

5. Οι αναφορές στη διεθνή κοινότητα επί τη τρεχούση συγκυρία εν σχέσει προς το κυπριακό παρουσιάζονται τουλάχιστον ατυχείς αν όχι εκ του πονηρού εκφερόμενες, καθώς: το 2004 ο ΟΗΕ υπέβαλε συγκεκριμένη πρόταση για την επανένωση της Μεγαλονήσου, την οποία η ελληνοκυπριακή πλευρά αρνήθηκε. Επίσης, την εθνοκάθαρση της Κύπρου ήδη από το 1964 δεν ξεκίνησαν οι Τουρκοκύπριοι, με τις πλάτες της επίσημης κυπριακής πολιτείας, ούτε ήταν οι Τούρκοι οι πρώτοι που επιτέθηκαν στο νησιωτικό κράτος το καλοκαίρι του 1974 αλλά ένα ορθόδοξο μεσογειακό κράτος εκ δύσεως. Ο γγ του ΟΗΕ Γκουτέρες κατέβαλε άοκνες προσπάθειες υπέρ της κυπριακής ενότητας, όμως ο Κύπριος πρόεδρος με την επίνευση του Έλληνα Υπ.Εξ Κοτζιά τις υπονόμευσε καθοριστικά στο Κραν Μοντανά. Μάλιστα ο κος Αναστασιάδης προσπάθησε και πέτυχε την εκλογική αποτυχία του τίμιου και ειρηνιστή Τουρκοκύπριου ηγέτη Ακιντζί. Παρόλα αυτά η Κύπρος και μέλος της ΕΕ και μέλος του Ευρώ εδώ και δεκαετίες είναι, ενώ αναμφισβήτητη υπήρξε η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, όταν η κυπριακή οικονομία και το τραπεζικό σύστημα εισήλθαν σε καταβύθιση.

6. Νεοναζιστές υπάρχουν δυστυχώς παντού. Στην Ουκρανία δεν είναι περισσότεροι από άλλου. Πόσο υποκριτικοί φαντάζουν ανάλογοι υπαινιγμοί σε μια χώρα που μέχρι πρότινος είχε εκλογικά τη μεγαλύτερη νεοναζιστική δύναμη στην Ευρώπη και της οποίας τον πρωθυπουργό το 2015 σύσσωμη η ακροδεξιά και οι λαϊκιστές του Ευρωκοινοβουλίου καταχειροκρότησαν στην ομιλία πριν την κατρακύλα μας του καλοκαιριού!

7. Οι αναθεωρητισμοί της Ρωσίας πρέπει να οδηγούν σε υπερεθνική αλληλεγγύη και όχι εθνικιστικές συσπειρώσεις. Η πομφόλυξ ότι η Τουρκία παροτρύνεται από τις εξελίξεις αποτελεί μύθευμα ολκής. Αντίθετα, η αναγκαστική στροφή της Τουρκίας στη Δύση, το οικονομικό αποτέλεσμα που και αυτή θα υποστεί, η όποια δυτική συσπείρωση, η αναδίπλωση σε πολιτικές μέριμνας και σταθερότητας θα αποθαρρύνουν και θα συγκρατήσουν την Τουρκία παρά το αντίθετο.

8. Η ασύνδετη, αδύναμη δυτική αντίδραση δε σημαίνει κατά ανάγκην και ήττα. Απλώς υποδεικνύει την προτεραιότητα που πρέπει να δοθεί στην πολιτική συσπείρωση και στη θεσμική ενοποίηση.

9. Η αντιπαράθεση με την τυραννία όντως μπορεί να γίνει αποτελεσματική μέσω οικονομικών μέτρων αλλά αυτό πρέπει να επιτελεστεί στη μέγιστη ένταση, να συμπεριλάβει στους στόχους του τους υποστηρικτές και συνεργάτες του τυράννου και να οδηγήσει το συντομότερο σε έναν κοινό πολιτικό μηχανισμό αντίδρασης, που θα ενοποιεί τη δράση ΕΕ, ΗΠΑ, Η.Β.

10. Το ΝΑΤΟ, που δεν είναι αμερικανικό, αποτελεί το μόνο φορέα συγκρότησης σχεδίου και συντονισμού μιας εμπράγματης ειρήνης. Πρέπει να ενισχυθεί και να εξευρωπαϊστεί. Αυτό είναι των Ευρωπαίων χρέος που πρέπει να πάψουν να μεμψιμοιρούν.

11. Η σημερινή αποπνικτική κατάσταση με τη ρωσική εισβολή καταδεικνύει πως η Δύση είναι αδύναμη, καθώς φαντασιακά προβάλλει ισχυρή, όμως θεσμικά, πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά καθότι κατακερματισμένη συνιστά ένα μειωτικό συνονθύλευμα αυτοαναίρεσης. Μόνο η συνένωση ΗΠΑ και ΕΕ σε μια κοινή και ειλικρινή προσπάθεια μπορούν να δώσουν νέα πνοή και παγκόσμιο προβάδισμα στο δημοκρατικό πρότυπο. Επιμένουμε: εδώ και χθες: σταθερή ισοτιμία Ευρώ και Δολαρίου. Τέτοια ένωση είναι ανίκητη.

12. Όχι στο λαϊκισμό των επιδοτήσεων στην ενέργεια. Ιδίως τώρα που το φάσμα του πληθωρισμού κατατρύχει τις οικονομίες μας. Αντί αυτού πολιτικά εγχειρήματα: ειρήνευση στην Υεμένη και κατευνασμός της Αλγερίας, η οποία έχει πολλούς λόγους να ανησυχεί για το στρατοκρατικό και υπερφιλόδοξο επεκτατικό Μαρόκο. Παρέμβαση στη Βενεζουέλα, τώρα που τα βλέμματα είναι αλλού στραμμένα. Πολιτική ανοικτών συνόρων προς τις χώρες του ΟΟΣΑ. Συμφωνία πάνω στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και επανείσοδό του ως ισότιμου μέλους της αγοράς ενέργειας.

13. Όντως δε συνιστά καμιάν υπερβολή. Η εισβολή του θηρίου στην Ουκρανία αφετηριάζει τη λήξη της μεταπολεμικής από το 1945 ειρήνης στην Ευρώπη. «Τους κάλεσε να παραδοθούν». Γιουγκοσλαβία, Μολδαβία, Καύκασος, Β. Ιρλανδία, Χώρα των Βάσκων, Κύπρος, Καύκασος, όλες οι συγκρούσεις αυτές ενείχαν στοιχεία εμφυλίου ή εθνοαπελευθέρωσης (ο ελληνικός εμφύλιος εξάλλου πρέπει να θεωρείται απότοκος του β’ παγκόσμιου). Οι ανάλογα βάρβαρες σοβιετικές επεμβάσεις σε Ουγγαρία και πάλαι ποτέ Τσεχοσλοβακία ήταν εξουσιαστικού τύπου επανατοποθετήσεις στο στρατοπεδικό περιβάλλον του ψυχρού πολέμου. Δε σκόπευαν σε εθνική κατάσταση. Ό,τι κατέκτησαν οι Ρώσοι το είχαν κατοχυρώσει εις βάρος Φιλανδίας, Πολωνίας, Ρουμανίας, Τσεχοσλοβακίας (Ρουθηνία/Γαλικία) με τη λήξη του πολέμου. Οι περί του αντιθέτου θεωρήσεις ας εννοηθούν αμνήμονες ή κακόβουλες προκειμένου να σχετικοποιηθεί η φρικώδης σημασία της πουτινικής θηριωδίας εις βάρος της Ουκρανίας και της σύνολης ανθρωπότητας. 

13+1. ΑνδροΝΙΚ: πες κάτι να αντιπαρατεθείς στον εθνολαϊκισμό των ημερών. Τσικνίζεις μάλλον ή ετοιμάζεσαι για νηστεία λόγω ορθοδοξίας;

Και η Ουκρανία μόνη; Πώς όμως χωρίς άμεση και ευθεία στρατιωτική αντιπαράθεση με τη Ρωσία; Οι δυτικές χώρες ακόμη μπορούν αλλά το αποφεύγουν.

Αντί να στέλνουν, χρήσιμα όντως, όπλα ας στείλουν δυνάμεις. Άοπλες αλλά ένστολες ή κρατικά μισθοδοτούμενες. Να σταθούν στη διεπαφή των εμπολέμων ως ασπίδα. Το θηρίο θα τους πειράξει; Θα έχει το θράσος;