Δεν είμαι ειδικός στην εξόρυξη του χρυσού. Υπάρχουν ειδικοί επιστήμονες, επιτροπές, οργανισμοί και θεσμοί που μπορούν -το έκαναν, ήδη, ως έναν βαθμό- να αποφανθούν επί των προδιαγραφών, των ορίων και της επικινδυνότητας της συγκεκριμένης επένδυσης για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος -και δεν χρειάζεται… ιδιαίτερη επιστημονική επάρκεια- είναι ότι, πλην μερικών φωτεινών εξαιρέσεων, δεν καίγεται το καρφάκι κανενός, για την προστασία του περιβάλλοντος.
Γιατί αν νοιάζονταν κάποιοι τόσο πολύ και ήθελαν να προστατέψουν το περιβάλλον μας, δεν θα είχαν χτίσει τις παραλίες, τα βουνά και τα… λαγκάδια της Ελλάδας -και φυσικά και της Χαλκιδικής- καταστρέφοντας ακόμα και τα δάση της, δεν θα είχαν γεμίσει μέχρι και τα ρέματα με κάθε λογής παράνομα και αυθαίρετα, με αποτέλεσμα να θρηνούμε ανθρώπινες ζωές σε κάθε πλημμύρα! Γιατί αν νοιάζονταν κάποιοι τόσο πολύ για τις ανθρώπινες ζωές και το περιβάλλον, δεν θα γέμιζαν τη χώρα με ανεξέλεγκτες χωματερές-εστίες μόλυνσης, δίπλα στα σπίτια τους, δεν θα έκαναν αντάρτικο σε κάθε προσπάθεια κατασκευής μιας οργανωμένης μονάδας βιολογικού καθαρισμού. Και προφανώς δεν θα έκαιγαν ό,τι να ?ναι, στα τζάκια και στις σόμπες, ούτε θα φλόμωναν στο τσιγάρο κάθε κλειστό χώρο, αδιαφορώντας για τους διπλανούς, τα παιδιά και την υγεία τους!
Και αν ακόμα υποθέσουμε ότι, αυτή ειδικά η επένδυση, είναι τόσο καταστροφική, για ποια άλλη επένδυση κράτησαν -ή θα κρατήσουν στο μέλλον- θετική στάση οι… γνωστές… ριζοσπαστικές, δήθεν, πολιτικές δυνάμεις; Μήπως η επένδυση της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά είχε… περιβαλλοντικές επιπτώσεις; ?Η, μήπως, οι εξορύξεις που θα γίνουν -αν και όταν- στην ΑΟΖ θα είναι απαλλαγμένες επιπτώσεων στο Αιγαίο και στον βιότοπό του; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να παρθούν από την πολιτεία όλα εκείνα τα μέτρα ώστε η επένδυση στον χρυσό να είναι διάφανη και οικονομικά αποδοτική για το κράτος. Για να ελεγχθούν και να μειωθούν, όσο γίνεται περισσότερο, οι υπαρκτές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Αλλά πρέπει να γίνουν κάποτε και κάποιες επενδύσεις σ? αυτό τον τόπο. Και για να είμαι ειλικρινής, περισσότερο και από την εξόρυξη του χρυσού, με ενοχλεί η… εκποίησή του. Με συγκλονίζουν οι κατοχικές ουρές των γυναικών, έξω από τα παράνομα ενεχυροδανειστήρια, με τα χρυσαφικά του γάμου και τα σταυρουδάκια των νονών στα χέρια τους. Για να περάσουν ακόμα μια βδομάδα, μπορεί και όχι…
Υ.Γ.: Αλήθεια, από πότε η Αριστερά έγινε εχθρός της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου; Και σε ποια χώρα, άραγε, θα έβρισκαν χρυσό και δεν θα τον… έβγαζαν;