Είναι ωραία να ζεις στην Ελλαδάρα, να «μάχεσαι» για κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, ισονομία, αλληλεγγύη, να φτιάχνεις τους μύθους σου για άλλοθι, και μετά όταν διορίζεσαι φυτευτός στην κατάλληλη θέση να δίνεις μία γενναία αυξησάρα στον εαυτό σου, να γράφεις και ένα αμύθητο εφάπαξ να τρέχει το χρήμα από τα μπατζάκια σου. Πώς να το κάνουμε; Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Μια μικρή αύξηση στο εφάπαξ λέει αντί για μόλις 160 χιλ. να μετρήσεις 258 χιλ. για τους αγώνες σου. Και εσύ να αναρωτιέσαι τι είναι το εφάπαξ. Και γιατί να παίρνουν μόνο οι δ.υ. και ελάχιστοι στο ιδιωτικό; Και η αδικία να μην ενοχλεί κανέναν ωφελούμενο; Μα γιατί ισχύει η αντίληψη του βολεμένου, όπως την εξέφρασε η κ. Γιάμαλη στην εκπομπή της στην ΕΡΤ: «Οι υπάλληλοι του ιδιωτικού τομέα να μη γκρινιάζουν με τους μισθούς των 1.500 ευρώ στο δημόσιο. Να ζητήσουν από τα αφεντικά τους να παίρνουν κι αυτοί τέτοιους μισθούς». Η Μαρία Αντουανέτα μοιράζει σανό και παντεσπάνι.
Στη χώρα που πια χρειάζονται 10 εργαζόμενοι μερικής απασχόλησης για να βγει το κόστος για μία σύνταξη, ο κάθε διορισμένος αγωνισταράς δεν ικανοποιείται με τον τρελό μισθό του, δεν τον φτάνει το εφάπαξ των 160 χιλ. και το αυξάνει από μόνος του άλλα 100 χιλ. Και το κορόιδο που πληρώνει 26% φόρο από το πρώτο ευρώ ή το κορόιδο που πληρώνεται 393,79 ευρώ μεικτά, ή ο άνεργος που πληρώνει ΕΝΦΙΑ και ΦΠΑ 24%, τρώει αμάσητη τη δικαιολογία του κ. Σταθάκη «δεν νομίζω ότι συντρέχει κανένας λόγος» και την ειρωνεία του ίδιου του κ. γενικού διευθυντή, «το Εποπτικό Συμβούλιο, τι έπρεπε να πει; Ότι ο διευθύνων σύμβουλος θα αμείβεται χαμηλότερα από τους άλλους;». Τι όχι; Ηθικό πλεονέκτημα αφού!
Η απάντηση σε 600 χιλ. εργαζόμενους ευέλικτων μορφών απασχόλησης είναι ότι για να βγάλουν και αυτοί τόσα χρήματα όσα είναι το εφάπαξ του κ. διευθύνοντα συμβούλου θα χρειαστεί να δουλέψουν 72 χρόνια. Η ελπίδα έρχεται! Μάλλον παραμένουν στην κλίμακα του αφορολόγητου, όπως το επανακαθορίζει η κυβέρνηση με τους «θεσμούς». Εφάπαξ δεν θα πάρουν. Να πάρουν σύνταξη παίζεται, μάλλον ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα όταν και εάν θεσπιστεί. Πώς το έλεγε ο κ. Κυρίτσης προεκλογικά; Θα τα πάρουμε από τους πλούσιους; Οπότε τι πειράζει μια αυξησούλα σε ένα εφάπαξ να έχει να πορεύεται ο κ. διευθυντής; Να μην καταντήσει φουκαράς σαν και εμάς.
Ο διευθύνων σύμβουλος δεν είναι φυσικά ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. Ο υπουργός κ. Σκουρλέτης, που τον διόρισε πέρσι τον Απρίλιο σε αυτή τη θέση με μόνο προσόν του τα κομματικά του ένσημα, μάλλον θα νιώθει δικαιωμένος που ο εκλεκτός του βγαίνει κιόλας στη σύνταξη, στους μόλις 11 μήνες μετά το διορισμό του. Ο νυν υπουργός κ. Σταθάκης δεν μασάει καθόλου, δεν ασχολείται με λεφτά και αμοιβές, είναι υπεράνω, αυτός ξέχασε σχεδόν 2 εκ. στο πόθεν έσχες του. Το πρόβλημα δεν είναι οι κυβερνητικοί χρυσοκάνθαροι, είναι όλοι οι υπόλοιποι, τα στελέχη και τα τρολ των 400 ευρώ που ανέχονται τόσο χοντρό δούλεμα από τους δικούς τους, πάνω στις δικές τους πλάτες.
Το ηθικό πλεονέκτημα της ΠΦΑ αποδείχτηκε τόσο κυνικά ψεύτικο και τόσο ρηχό όσο και των προηγούμενων. Και εκείνοι διόριζαν με 4-2-1 τα δικά τους κομματόσκυλα και υπερήλικους συνταξιούχους σε θέσεις διοικητών δημοσίων οργανισμών. Τι να κάνουμε; Το open goverment και η διαύγεια πόνεσαν πολύ το πελατειακό κράτος, ώστε τρελάθηκαν να τα ξηλώσουν ή να τα ξεδοντιάσουν (με πρώτο τον υπουργό κ. Μητσοτάκη το 2014) όσο χρειάζεται. Ποιος δεν θυμάται τον υπουργό Οικονομικών της χαρτοπετσέτας κ. Παπαθανασίου να διορίζεται από τους σαμαροβενιζέλους ως διευθύνων σύμβουλος στα ΕΛΠΕ με μία κατοστάρα το χρόνο με μόνο προσόν τη χρεοκοπία της χώρας επί διακυβέρνησης του Κώστα του κουρασμένου. Και αυτός να τα μετράει και να τα υπολογίζει ότι τον συνέφερε ως πρόεδρος στα ΕΛΠΕ παρά τα μισθά του βουλευτή, όταν ως επιλαχών δικαιούταν τη θέση του παραιτηθέντα Σπηλιωτόπουλου. «Δεν αποδέχομαι τη θέση του βουλευτή – παραμένω πρόεδρος των ΕΛΠΕ». Και ο διάδοχός του ο διορισμένος από τους συριζανέλ κ. Τσοτσορός αμέσως μετά το εργατικό δυστύχημα με τους 4 νεκρούς εργάτες στα ΕΛΠΕ, αύξησε με δική του απόφαση τις ετήσιες αποδοχές του στα 280 χιλ ευρώ. Μάλλον για ψυχική οδύνη!
Σύμφωνα με έναν αστικό μύθο ΣΥΡΙΖΑ τρολ τον Φεβρουάριο του 2015 ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, όταν γυρίζοντας από το ταξίδι του στις Βρυξέλλες, βρήκε ένα φάκελο με 525 ευρώ πάνω στο γραφείο του, στο Μέγαρο Μαξίμου, απόρησε «Τι είναι αυτά, ρε παιδιά;» (Αν και συνηθίζεται οι αμοιβές να μπαίνουν σε τραπεζικό λογαριασμό και όχι σε φακελάκια, ας το μασήσουμε και ας πάμε παρακάτω) Οι συνεργάτες του τον ενημέρωσαν ότι είναι έξοδα κίνησής του πρθ 175 ευρώ την ημέρα για τις προσωπικές του ανάγκες στο εξωτερικό, και εκείνος εκνευρισμένος τόνισε πως δεν είναι δυνατόν να λαμβάνει αποζημίωση ο πρωθυπουργός και τα επέστρεψε. Οι καιροί φαίνεται άλλαξαν, η διακυβέρνηση κούρασε και γέμισε κυνικότητα τους επαναστάτες της μερέντας, και οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τον Μάιο του ?16 στον ίδιο νόμο που μείωναν τις συντάξεις, καταργούσαν το ΕΚΑΣ και αύξαναν τις ασφαλιστικές εισφορές, έκαναν δώρο σχεδόν 1.110 έως 2.000 ευρώ το χρόνο στους εαυτούς τους (και σε υπουργούς, δημάρχους, πρόεδρο της Δημοκρατίας, περιφερειάρχες, διευθύνοντες σύμβουλοι ΝΠΔΔ, γγ υπουργείων) καταργώντας το ιδιαίτερο καθεστώς ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης 5% για όλα τα πολιτικά πρόσωπα που είχε ψηφιστεί το 3986/ 2011 σε ολόκληρο το εισόδημα (οι σαμαροβενιζέλοι με τον 4305/2014 το είχαν μειώσει στο 3,5%, και ακολούθως οι συριζανέλ με τον ν. 4334/2015 το είχαν ανεβάσει στο 8%) και θεσπίζοντας ειδική εισφορά αλληλεγγύης αντίστοιχης φορολόγησης με τους πολίτες στο κλιμάκιο εισοδήματος!
Τα υπόλοιπα κόμματα καταψήφισαν το ν/σ αλλά όλοι οι βουλευτές βγήκαν κερδισμένοι. Και τώρα που έσκασε στη δημοσιότητα το θέμα όλα τα κόμματα, με εξαίρεση το Ποτάμι που έκανε πρόταση άμεσα με το επόμενο νομοσχέδιο να καταργήσουν την «ελάφρυνση», το κατάπιαν. Λαλίστατοι για τα golden boys των άλλων αλλά βουβοί για τα δικά τους «τυχερά».
Και στο σύνολο των πολιτών πια κυριαρχεί η απάθεια, η απογοήτευση και ο κουβάς, όλοι ίδιοι είναι και τα ίδια δεν κάνανε και οι προηγούμενοι, να μη φάνε και αυτοί κάτι; Και ούτε ένας δεν βγαίνει να πει, ε όχι ρε, δεν σας ψήφισα για να τα κονομήσετε, αλλά για να δουλέψετε και να υλοποιήσετε τα παραμύθια που μας τάζατε. Γιατί σχεδόν όλοι ελπίζουν ότι θα βρεθεί ένα κοκαλάκι «αξιοπρέπειας» να φάνε και αυτοί. Τζάμπα οι χοροί στο Σύνταγμα;