Την επομένη της ημέρας που ο Ελληνισμός βροντοφώναξε ένα ακόμη «όχι», την Αθήνα μας την επισκέφθηκε ένα από τα μεγάλα πνεύματα του καιρού μας. Πολλοί αποδίδουν τη σύμπτωση στη συνδρομή της τύχης. Ο ίδιος, όμως, ο οποίος συνομιλεί με το σύμπαν για λογαριασμό των εκατομμυρίων αναγνωστών του ανά τον κόσμο, γνωρίζει πως αυτά τα πράγματα δεν γίνονται τυχαία. Διότι η επομένη του «όχι» των μεγαλοκαταθετών της μαρτυρικής Μεγαλονήσου είναι η 19η Μαρτίου, ημέρα κατά την οποία ο δυτικός χριστιανισμός έχει αφιερώσει στη μνήμη του Αγίου Ιωσήφ, προστάτη του προαναφερθέντος μεγάλου πνεύματος, κατά κόσμον Πάουλο Κοέλιο, ο οποίος εδώ και χρόνια οργανώνει σε κάποιο μέρος του κόσμου ένα μεγάλο πάρτι για να τιμήσει τον προστάτη του. Πέρυσι ήταν η Ιταλία, φέτος όμως δεν θα μπορούσε παρά να είναι η Ελλάδα. Διότι «εδώ άρχισαν όλα, ο πολιτισμός μας, η φιλοσοφία και η δημοκρατία», και ο ίδιος αισθάνεται πολύ άσχημα που λέγονται τόσα κακά πράγματα γι’ αυτόν τον τόπο που πρόσφερε τόσο πολλά και θέλει να δείξει πως ο ίδιος, ως εκπρόσωπος του πολιτισμού, της φιλοσοφίας, αλλά και της δημοκρατίας, τον τιμά. Το αγαπημένο του σύμπαν, δε, τα έφερε έτσι τα πράγματα ώστε φέτος, που είχε προγραμματίσει να εορτάσει τον Αγιο Ιωσήφ στον τόπο μας, να γράψει κι ένα μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή έναν Ελληνα. Και γιατί Ελληνα; Αναρωτήθηκε ευλόγως. «Επειδή εσείς εδώ είστε η έκφραση των αληθινών αξιών μας» – δεν ξέρω ποιον ακριβώς είχε κατά νουν, όμως μερικές ώρες αργότερα είδα στην τηλεόραση τον κ. Λαφαζάνη να κηρύσσει τον αγώνα της ανεξαρτησίας κατά των Γερμανών και δεν χρειάστηκε να ψάξω για περαιτέρω αξίες.
Αρχίζω και υποψιάζομαι ότι ο Πάουλο Κοέλιο έχει δίκιο. Φαίνεται πως το σύμπαν πήρε είδηση πόσο πολύ κολακευόμαστε όταν μας «δουλεύουν» διάφοροι, που αποφάσισε να ικανοποιήσει τις επιθυμίες μας. Απόδειξη ότι την ερχόμενη εβδομάδα μάς στέλνει και τον Οτο Ρεχάγκελ. Οχι τίποτε άλλο, για να μάθουν όλοι αυτοί οι συνωμότες, σιωνιστές, μασόνοι και τοκογλύφοι πάσης φύσεως, πως εμείς δεν παίζουμε. Εμείς συνωμοτούμε με το σύμπαν. Αν και κάπου ανάμεσα στον Κοέλιο και τον Ρεχάγκελ, προσωπικά νοσταλγώ τις ωραίες εκείνες εποχές που η Τζέιν Μάνσφιλντ φωτογραφιζόταν στον Παρθενώνα και σκέφτομαι ότι τα πραγματικά μας προβλήματα θα αρχίσουν όταν εμφανιστούν οι πρώτοι εξερευνητές και μας πουλήσουν καθρεφτάκια και πολύχρωμες χάντρες.