Οι τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις διαμόρφωσαν ένα ριζικά διαφορετικό πολιτικό τοπίο. Ενα από τα κύρια χαρακτηριστικά του είναι η κατάρρευση του μεσαίου χώρου. Παρά τις απώλειες δυνάμεων, η ΝΔ παραμένει σημαντικός πόλος στα δεξιά του πολιτικού φάσματος, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναι όχι μόνο η αξιωματική αντιπολίτευση αλλά υπερδιπλάσιος σε εκλογικό μέγεθος από το ΠΑΣΟΚ. Οσοι περιμένουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξεφουσκώσει γιατί όντως αντιπροσωπεύει μια συντηρητική εκδοχή της Αριστεράς, υποτιμούν το γεγονός ότι ο χώρος αυτός μπορεί να προσαρμοστεί σταδιακά στα νέα πολιτικά δεδομένα και ότι δεν υποφέρει από τα χαρακτηριστικά του κυβερνητισμού και τα φαινόμενα της διαφθοράς που έπληξαν τα πρώην μεγάλα κόμματα του δικομματισμού στις εκλογές της 6ης Μαΐου.
Είναι επομένως απαραίτητη η ριζική ανασύνθεση του ενδιάμεσου χώρου μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Οχι όμως ως μια οργανωτική σύγκλιση χωρίς προγραμματικό περιεχόμενο. Η κοινωνία έχει βαρεθεί τις μικροκομματικές λογικές, τις εσωκομματικές διαμάχες και την εσωστρέφεια. Τα κόμματα δεν δημιουργούν προϋποθέσεις ηγεμονίας όταν «ανακαλύπτουν» εσωτερικούς «εχθρούς», αλλά όταν παράγουν ηγεμονικές πολιτικές απόψεις που βασίζονται σε συνθέσεις και ανταποκρίνονται στις σύγχρονες κοινωνικές συνθήκες.
Χρειαζόμαστε έναν νέο, μεγάλο, ριζοσπαστικό και δυναμικό μεσαίο χώρο που συντάσσεται με τη δημιουργική Ελλάδα, ευνοεί την αξιοκρατία, τη διαφάνεια, τον υγιή ανταγωνισμό. Που εναντιώνεται στη διαφθορά, την κομματοκρατία, τις ομάδες πίεσης, τις συντεχνίες και στον εφήμερο πλουτισμό. Που δεν επιδιώκει την εξίσωση προς τα κάτω, γιατί αυτό είναι μια βαθύτατα αντιδραστική προοπτική. Αντίθετα, προωθεί πολιτικές επιβράβευσης αυτών που προσπαθούν και εργάζονται σκληρά και στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, έχουν φιλοδοξίες να πετύχουν, καινοτομούν και παράγουν ευημερία. Παράλληλα, επιδιώκει τη μείωση των ανισοτήτων και υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον με την άσκηση πολιτικών που θα ευνοούν την οικονομική ανάπτυξη για όλους τους πολίτες αλλά και την αναδιανομή εισοδήματος προς όφελος των χαμηλότερων οικονομικών στρωμάτων. Μια αναδιανομή που επιτυγχάνεται μέσω της πρόσβασης σε υψηλής ποιότητας υπηρεσίες παιδείας, υγείας και πρόνοιας. Με αυτόν τον τρόπο θα μειωθούν οι πραγματικές ανισότητες και θα δοθούν ευκαιρίες κοινωνικής ανόδου σε όλους χωρίς εξαιρέσεις. Χωρίς γνώσεις, εφόδια που παρέχει η παιδεία, και χωρίς εξασφαλισμένη φροντίδα υγείας δεν μπορούμε να μιλάμε για καμιά ανοδική κινητικότητα. Με επιδοματικές πολιτικές που δεν βοηθούν αυτούς που έχουν πραγματικά ανάγκη και καταναλώνουν χρήσιμους πόρους εις βάρος των ποιοτικών υπηρεσιών, διασφαλίζουμε την καθήλωση όσων δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση σε ιδιωτικές υπηρεσίες παιδείας και υγείας.
Είναι κοινός τόπος η διαπίστωση πως το σημερινό πολιτικό σύστημα έχει εξαντλήσει τη δυναμική του και τις δυνατότητές του. Οι πολιτικοί φορείς είναι σαν τα λεωφορεία. Πρέπει να ανανεώνονται συνεχώς σε ιδέες και να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Αν το λεωφορείο μειώνει ταχύτητες ή ακινητοποιείται, οι επιβάτες κατεβαίνουν και ψάχνουν για άλλο όχημα. Οι ριζικές αλλαγές στη χώρα μας δεν θα προκύψουν ούτε με αναπαλαίωση ούτε με ανακύκλωση σκουριασμένων μεθόδων.
Ο Ηλίας Μόσιαλος είναι πρώην υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος, καθηγητής της Υγειονομικής Πολιτικής στο London School of Economics