Για τον Στέφανο Κασσελάκη έχουν γραφτεί και ειπωθεί σχεδόν τα πάντα. Δεν θέλω να τα επαναλάβω, γιατί οι αναγνώστες θα πλήξουν. Θα αρκεστώ σε δύο διαπιστώσεις, ένα συμπέρασμα και μια πρόβλεψη.

 Διαπίστωση πρώτη: Το μεγαλύτερο τμήμα των μελών και ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τον Κασσελάκη υπό το βάρος της απογοήτευσης και της απελπισίας,  που του προκάλεσε  η βαριά ήττα στις εκλογές. Έκλεισαν τα  μάτια σε όλα τα άλλα. Δεν τους ενδιέφερε ότι δεν γνώριζαν τίποτα γι’ αυτόν, ότι δεν είχε πολιτικές θέσεις, ότι ήταν μόνο εικόνα. Μέσα στην απελπισία τους τον είδαν σαν σωτήρα.

Διαπίστωση δεύτερη: Ο Κασσελάκης δεν θα είχε καμία τύχη χωρίς την υποστήριξη του Αλέξη Τσίπρα. Αυτό που κανείς από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν τολμά να πει, διότι ο Τσίπρας είναι(ακόμη…) τοτέμ για το χώρο αυτό. Όταν ο Κασσελάκης είπε «με φύτεψε ο Αλέξης» και ο Τσίπρας σιώπησε διοχετεύοντας ότι είναι «ουδέτερος», το μήνυμα ήταν υπέρ του Κασσελάκη. Για όσους δεν έκλειναν τα μάτια τους. Άλλωστε, όλα αυτά τα χρόνια ο Τσίπρας είχε φτιάξει ένα κόμμα-πολτό, που είχε μέσα τα πάντα. Και Καμμένο και Πολάκη. Και παλιό ΠΑΣΟΚ και νεότερο ΠΑΣΟΚ.  Και ολίγον από(καραμανλική) ΝΔ.  Ένα κόμμα χωρίς έρμα, που τσαλαβουτούσε σε όλα τα νερά- καθαρά, θολά και ακάθαρτα.

 Συμπέρασμα: Ένα κόμμα με αυτά τα χαρακτηριστικά πολύ εύκολα αποδέχεται έναν ουρανοκατέβατο, δεν βλέπει Κενό και το Τίποτα, αντίθετα τον εκλαμβάνει ως σωτήρα.

 Πρόβλεψη: Το φαινόμενο Κασσελάκη μπορεί, πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, να έχει επίδραση  σε όλο το πολιτικό σύστημα; Έχει κάποιο λόγο να ανησυχεί η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητοτάκης; Θα απαντήσω ως εξής: Όταν το Κενό και το Τίποτα εκπλήσσει και νικάει ένα κόμμα, γιατί να μη νικήσει και μια χώρα;

 Το έχει πει πολύ καλά εδώ και ενάμιση αιώνα ο Γάλλος συγγραφέας Ονορέ ντε Μπαλζάκ:

«Για τους ηλίθιους το κενό μοιάζει με βάθος. Για τον αμαθή το βάθος είναι ασύλληπτο. Έτσι εξηγείται ο θαυμασμός των ανθρώπων για όλα όσα δεν καταλαβαίνουν»…