Η συνάντηση στο υπέροχο γυαλί του Βοσπόρου, μάλλον πλήγωσε πολλές ψυχούλες. Και από την μια και από την άλλη μεριά.
Ο πρώτος που πληγώθηκε, ήταν φυσικά ο Υπουργός Εξωτερικών. «Να πάει με τον “εχθρό” και εγώ να μην είμαι εκεί κοντά;».
Επίσης, πλήγωσε και το ασκέρι των φιλοπόλεμων, που περιμένουνε στη γωνία, για να υμνήσουν την σύγκρουση και να σπρώξουν ακόμη μια φορά, προς τον ισχυρό αντιτουρκισμό.
Απ την άλλη, πόνεσαν πολύ και η ομάδα του Ακάρ, αλλά και αυτή του Τσαβούσογλου, που υποτίθεται σκαρφίζονται κάθε μέρα θέματα, για να κρατάν στην επικαιρότητα, τη σύγκρουση και τη φαγωμάρα.
Η μεγάλη διαφορά όμως είναι, πως, ο Ταγίπ με ένα σφύριγμα κλέφτικο, τους βάζει όλους στην άκρια, για να μην έχει προβλήματα στη συνέχεια. Στην ελληνική πλευρά όμως, έχουμε γίνει περιγέλαστοι, κυνηγώντας την Ουγκάντα, να βγάλει ανακοινωθέν εχθρικό στους Τούρκους και ο Υπουργός Εξωτερικών να προσπαθεί να πείσει τους υπόλοιπους 26, ότι η Τουρκία είναι ο πραγματικός εχθρός και είναι σφάλμα που την αφήσαμε λάσκα και δεν ακολουθεί τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, στα μέτρα κατά της Ρωσίας.
Και δεν μας φτάναν όλα αυτά, μας βγήκε και ο περί την Παιδεία Υφυπουργός, να μας κουνήσει ο δάκτυλο και να μας τρομοκρατήσει, λέγοντας ¨μην νομίζετε, τα ίδια θα πάθετε κι εσείς, με το που θα ξεκινήσει η Τουρκία την επίθεση, εναντίον της χώρας μας. Ούτε συμμαχίες υπάρχουν , ούτε τίποτε και να το έχετε υπόψη σας».
Και αναρωτιέται κανείς, αυτό το επιτελείο, το έψαχνε πολύ καιρό για να το βρει ο Πρωθυπουργός της χώρας; Το επιτελείο που τον κάνει ρόμπα, στην κυριολεξία όμως!
Αυτός φαίνεται, κατά πώς έλεγε κάποτε ο Σταρόβας ,«από μικρός ήθελε να γίνει χορεύτρια και η μαμά του επέμενε να τον κάνει καντηλανάφτη».
Γιατί δεν νοείται αλλιώς, τόση σιγουριά στη επίθεση.
Ο Βενιζέλος, έχοντας πλήρη επίγνωση, πρώτα και κύρια του ρόλου του και δεύτερον της τεχνογνωσίας του, πρότεινε τη συνάντηση, που δέχτηκε ασμένως ο Πρωθυπουργός.
Για δύο κυρίως λόγους και γίνεται πλέον απολύτως κατανοητό. Ο πρώτος, για να τον βγάλει από το αδιέξοδο και τη μέγγενη της αγριίλας, των δικών του, και κατά δεύτερον γιατί ο Ερντογάν, όσο στο εσωτερικό πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, θα προτιμάει να παίζει, στα διεθνή χωρικά ύδατα, που για μας δεν είναι ότι καλύτερο. Θα ενθυμείστε όλοι, με Δένδια τουρκοφάγο υπουργό και τα υπόλοιπα παλικάρια από γύρω-γύρω, με τι ηττα κινδυνευουμε και πάλι.
Με τον τρόπο αυτό, επί της ουσίας ξεδόντιασε, την εσωτερική αντιπολίτευση, κατά πως έπρεπε, και τώρα ανοίγει ο δρόμος, για να φανεί εάν ο Πρωθυπουργός έχει διάθεση να ανοίξει τα πραγματικά θέματα των διαφορών, με την Τουρκία και να τελειώνουμε μια κι έξω. Γιατί η παγκόσμια σκακιέρα, δεν σηκώνει κι άλλο καλαμπαλίκι. Ένα ξεκίνησε και έχει τσακίσει την παγκόσμια οικονομία.
Ο Ερντογαν επί της ουσίας, γυρεύοντας διέξοδο για να καλυφθεί και να αποχαιρετήσει τη σκηνή, ψάχνει τρόπο για να καλυφτεί και να εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο, γι αυτόν και τη οικογένειά του.
Εάν βλέπετε τίποτε διαφορετικό, εδώ είμαστε για να το κουβεντιάσουμε. Τώρα πραγματικά ανοίγει ο δρόμος για λύσεις, οι οποίες μπορούν να είναι βιώσιμες και να μην αφήνουν παραθυράκια και ευκολίες, για μελλοντικές παρεξηγήσεις.
Αποδείχτηκε περίτρανα το πόσο πολύ απομονωμένος είναι ο Ερντογάν, κατά πως λέει το ανόητο δόγμα του Δένδια και επίσης το κατά πόσο, η παγκόσμια κοινότητα δεν του δίνει καμία σημασία πια και τον έχει περιγέλαστο, «να βουλιάζει στη χλεύη» της διεθνούς διπλωματίας.
Τώρα προχωράει όποιος έχει πολιτική πρόταση και κότσια.
Η Ντόρα Μπακογιάννη, έδειξε να το εννοεί. Περίτρανα όμως το έδειξε ο Βενιζέλος, στου οποίου τις πρωτοβουλίες, βασίζει τις ελπίδες της η Ελλάδα, πλέον.
Καιρός κι αυτός, να πάρει τις πρωτοβουλίες που επιβάλλονται και του αρμόζουν .