Η Δημοκρατία δεν βασίζεται σε Αρχές και Αξίες.

Αυτές είναι πάντα προσωπικές και μόνον επιλογές οπότε δεν μπορούν να αποτελέσουν το θεμέλιο του κοινωνικού συμβολαίου με το οποίο οι δυτικές κοινωνίες υπάρχουν και αναπτύσσονται.

Θεμέλιό τους είναι ο Νόμος, το ανθρώπινο, δηλαδή ατελές κατασκεύασμα που εμείς φτιάχνουμε, καταργούμε, βελτιώνουμε, εκσυγχρονίζουμε επιδοκιμάζουμε ή αποδοκιμάζουμε.

Ο Νόμος και όχι οι Αξίες είναι η συνθήκη της Ελευθερίας μας.

Δεν έχουμε όλοι κοινές αξίες. 

Κοινούς νόμους έχουμε και μάλιστα οι κοινοί μας νόμοι προστατεύουν τις διαφορετικές μας προσωπικές αξίες, δηλαδή πρακτικά την ελευθερία να επιλέγουμε τον τρόπο που ζούμε.

Η Ανοικτή Κοινωνία είναι και θα παραμένει τέτοια όσο κάνει σαφή τόσο την διάκριση μεταξύ υποκειμενικών επιλογών (Αξίες) και κοινωνικής συμφωνίας (Νόμου), όσο και την επικράτηση της κοινωνικής συμφωνίας πάνω στις υποκειμενικές επιλογές.

Ο καθένας μας μπορεί να έχει και να διακηρύσσει τις Αξίες του υπό την προστασία του Νόμου αλλά μόνο μέσα στα όριά του.

Στις ανοικτές κοινωνίες τηρούμε τους Νόμους επειδή γνωρίζουμε ότι εμείς τους φτιάχνουμε, τους αλλάζουμε και τους καταργούμε.

Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα (κοσμικά και θεοκρατικά) υπακούουν στον Νόμο επειδή η πηγή του είναι «ιερή» και εκτός αμφισβήτησης. 

Στις Ανοικτές Κοινωνίες η τήρηση του Νόμου βασίζεται στον συνειδητό αυτοπεριορισμό. 

Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα η υπακοή στον Νόμο βασίζεται στην βίαιη επιβολή.

Βίαιη επιβολή δεν είναι μόνο η άσκηση σωματικής βίας:

Όταν στην Τουρκία έχουν φυλακιστεί 166 δημοσιογράφοι (περισσότεροι από κάθε άλλη χώρα του κόσμου) ο φόβος των υπολοίπων λειτουργεί υπέρ της δικτατορίας Ερντογάν.  

Δεν υπάρχει εξ άλλου Ολοκληρωτισμός που να μην προπαγανδίζει την κυριαρχία των Αξιών πάνω στον Νόμο. 

Και δεν υπάρχει Ολοκληρωτισμός που να μην προβάλλει το σύστημα Αξιών του ως αδιαμφισβήτητο προϊόν κάποιας επίγειας (κοσμικής) η ουράνιας (θεϊκής) αυθεντίας.

Το λενινιστικό/κομμουνιστικό κόμμα νέου τύπου, το ναζιστικό/ Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα και κάθε Ισλαμιστικό φονταμενταλιστικό κόμμα είναι οι πιο γνωστές αιματοβαμμένες αυθεντίες αφού όλες έχουν ως τελικό μέτρο της κυριαρχίας τους την ασύμμετρη, την χωρίς όριο βία κατά του κάθε ξεχωριστού ανθρώπου.

Αντίστοιχα, η δικτατορία του προλεταριάτου, η ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, η ανωτερότητα και κυριαρχία της άριας φυλής, όπως βέβαια και ο αφανισμός των «απίστων» είναι μερικές από τις Αξίες των αυθεντιών του Ολοκληρωτισμού με το Γκουλάγκ, το Άουσβιτς και τους Δίδυμους Πύργους να είναι η εφαρμογή αυτών των Αξιών.

Τα πρόσφατα γεγονότα στον Έβρο, συνιστούν στρατιωτική προσβολή της Ελληνικής και της Ευρωπαϊκής επικράτειας αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ταυτόχρονα είναι και σύγκρουση Δημοκρατίας και Ολοκληρωτισμού 

Δείτε πώς ο δικτάτορας Ερντογάν χειρίζεται από την πρώτη ημέρα την σύγκρουση.

Επικαλείται συνεχώς  Αξίες με κορυφαία αυτήν του ανθρωπισμού ενώ ο ίδιος κουρελιάζει κάθε Νόμο που προστατεύει τον Άνθρωπο, για να αποφύγει την κατακραυγή των δυτικών κοινωνιών που έχοντας θεμέλιό τους τον Νόμο βλέπουν την σύγκρουση πρώτα και κύρια ως παραβίασή του.

Στις δυτικές κοινωνίες θεωρούμε ότι αφού οι Αξίες προστατεύονται και περιφρουρούνται από τον Νόμο, όταν αυτός καταργείται δεν υπάρχει έδαφος για τον ανθρωπισμό.

Είναι βέβαιο ότι κάθε δημοκρατικός Έλληνας πολίτης ζει στο μεταναστευτικό/προσφυγικό ζήτημα την αντίθεση ανάμεσα στην υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας (που θεμελιώνεται στην καθολική ισχύ του Νόμου) και στον ανθρωπισμό που συνιστά προσωπική επιλογή του καθενός.

Εντεταλμένος υπερασπιστής των συνόρων υπάρχει.

Εντεταλμένος ανθρωπιστής δεν υπάρχει.

Όποιο εντεταλμένο όργανο παραβεί την εντολή υπεράσπισης των συνόρων διαπράττει κακούργημα που ο Στρατιωτικός Ποινικός Κώδικας ονομάζει λιποταξία και τιμωρεί σκληρότατα.

Κανένας Νόμος όμως δεν υπάρχει που να τιμωρεί παράβαση εκτέλεσης ανθρωπιστικών καθηκόντων! 

Γιατί αυτά (ευτυχώς) δεν ορίζονται με νόμους.

Όμως υπάρχει και η Αξία του πατριωτισμού που όπως όλες οι Αξίες είναι προσωπική επιλογή.

Στην Δημοκρατία επιλέγεις αν σε εκφράζει ο πατριωτισμός ή η αντίθετη Αξία ο διεθνισμός.

Ο τρόπος που σ? αυτήν  επιλέγουμε να υπηρετήσουμε τις δύο αυτές Αξίες ελέγχεται από τον Νόμο.

Το θέμα λοιπόν είναι απλό:

Στην επικράτεια της Ελληνικής Δημοκρατίας, σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή επικράτεια δεν μπορείς να καταργήσεις τα σύνορα για να είσαι συνεπής με τον Ανθρωπισμό σου.

Το ίδιο και σε όλες τις Δημοκρατίες που δεν χρειάζονται φερετζέ για να κρύψουν το Ολοκληρωτικό πρόσωπό τους.

Ίσως λοιπόν είναι, για τους διεθνιστές του ΣΥΡΙΖΑ, η τελευταία ευκαιρία να πάψουν να κατηγορούν κάθε Έλληνα πολίτη που τον εμπνέει η έννοια της Πατρίδας ως ακροδεξιό κάθαρμα.

Άλλωστε δεν το κάνουν επειδή το πιστεύουν.

Αν το πίστευαν, ούτε θα συμπαρατάσσονταν με την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ στην πλατεία των αγανακτισμένων, ούτε θα έσπευδαν να χαρακτηρίσουν παράνομες τις συλλήψεις των χρυσαυγιτών νεοναζιστών, ούτε θα επέλεγαν να συγκυβερνήσουν με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ. 

Απλά όσο βλέπουν τον αυθεντικό πατριωτισμό των απλών ανθρώπων να εκδηλώνεται στον Έβρο με ενθουσιώδη, συγκινητική και ανιδιοτελή συμπαράσταση στους κατά τον Νόμο υπερασπιστές των συνόρων, αισθάνονται ότι χάνουν το παιχνίδι που σε όλη τη μεταπολίτευση κερδίζουν χωρίς αντίπαλο.

Ο αντίπαλός τους δεν είναι μόνο η κυβέρνηση και οι χειρισμοί της.

Δεν είναι μόνο ο αταλάντευτος στην τήρηση της νομιμότητας πρωθυπουργός.

Είναι κυρίως η πραγματικότητα που, πια, αποκαλύπτει κάθε μέρα την αδυναμία τους να συμμορφωθούν με την κυριαρχία του Νόμου πάνω στις Αξίες.

Με την Δημοκρατία δηλαδή.