Στην «Μεταρρύθμιση» αναδημοσιεύτηκε από το δημοσιογραφικό παραμάγαζο του ΣΥΡΙΖΑ την «Εφημερίδα των Συντακτών» άρθρο της Κας Μαριλένας Κοππά με τίτλο «Υπάρχει το κέντρο»;
Αξίζει να διαβαστεί ως μία ακόμα αποτυχημένη προσπάθεια εκπροσώπου του παλαιοΠΑΣΟΚικού πελατειακού κρατισμού, να αποδώσει τις ευθύνες για την τρομακτική αύξηση του δημόσιου χρέους και την ΚΡΑΤΙΚΗ χρεοκοπία του 2010 στον νεοφιλελευθερισμό, δηλαδή σε κάτι που ποτέ δεν υπήρξε στην Ελλάδα!
Με τον γνωστό ανιστόρητο τρόπο των επαγγελματιών του κρατισμού επιχειρεί να μετονομάσει εκείνο το πρωτοφανές δημοσιονομικό ξεχείλωμα της ΑΤΑ και του επιδόματος έγκαιρης προσέλευσης, όλων εκείνων των αντικοινωνικών παροχών από το 1981 μέχρι το 2010 σε κοινωνικό κράτος.
Το 2010, ο μέσος μισθός του Δημοσίου τομέα ήταν 30% πάνω από τον μέσο μισθό του Ιδιωτικού τομέα και αυτό το όργιο κρατισμού η αρθρογράφος το ονομάζει νεοφιλελευθερισμό.
Και να ήταν μόνο αυτό!
Δεν θυμάται καν ότι όλη εκείνη η πελατειακή χρηματοδότηση της κατανάλωσης γινόταν με κρατικό δανεισμό, με κατακόρυφη δηλαδή αύξηση του κρατικού χρέους, σε συνθήκες αποβιομηχάνισης της χώρας, με χιλιάδες χαμένες θέσεις εργασίας ιδιαίτερα σε τομείς μεγάλης προστιθέμενης αξίας και συρρίκνωση του ΑΕΠ.
Δεν θυμάται την υποκριτική δήλωση του μέντορά της και αρχιτέκτονα του μεταπολιτευτικού κρατισμού, της πελατειοκρατίας και της εκτίναξης του δημόσιου χρέους ότι «η θα πνίξουμε το χρέος ή θα μας πνίξει!» και φυσικά προτιμά να ξεχνά την περίοδο Σημίτη, την μόνη δημοσιονομικά ενάρετη περίοδο της μεταπολίτευσης με σταθεροποίηση του δημόσιου χρέους και ισχνή έστω αύξηση του ΑΕΠ.
Φυσικά δεν θέλει καν να ακούσει για την συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου που σε χρόνο ρεκόρ έφερε σε πέρας το γιγάντιο έργο της επαναφοράς της δημοσιονομικής διαχείρισης σε ενάρετο κύκλο και επανέφερε τη χώρα σε τροχιά μικρής έστω αύξηση του ΑΕΠ.
Για τους χυδαίους κρατιστές του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ η συγκυβέρνηση εκείνη δεν ήταν η μόνη σωστή περίοδος, δηλαδή η περίοδος που επιτέλους ο ελληνικός κρατισμός σταμάτησε να δανείζεται για να χρηματοδοτεί την κατανάλωση εκλογικών πελατειακών δικτύων αλλά «η νεοφιλελελεύθερη ευρωπαϊκή επέλαση στα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων και στο κοινωνικό κράτος».
Ξέχασε η κυρία Κοππά ότι το κοινωνικό κράτος της ήταν εκείνο που στο όνομα του «δίκιου του εργάτη» φρόντιζε το «δίκιο» της ΓΕΝΟΠ/ΔΕΗ της ΠΟΕ/ΟΤΑ και της ΠΟΣΠΕΡΤ, το «δίκιο» κάθε «κοινωνικοποιημένης» δημοσιονομικής καταβόθρας όπως η «Ολυμπιακή» και η «Λάρκο» να στραγγίζει φόρους και κρατικά δάνεια.
Δεν θυμάται ούτε την Καραμανλική συνέχεια της ΠαπανδρεΪκής μουνταρίας κρατικών δανείων στα ίδια πελατειακά δίκτυα που το κόμμα της είχε οργανώσει και οδήγησε στην τελική κρατική χρεοκοπία.
Εκεί όμως που δίνει ρέστα είναι όταν γράφει ότι «Ο ίδιος ο Εμανουέλ Μακρόν που επαγγέλθηκε το Κέντρο διολίσθησε σε μια αυταρχική ναπολεόντειο πολιτική, με τη σύγκρουση του με τα «κίτρινα γιλέκα» και ειδικά με τα τελευταία μέτρα για την ασφάλεια (loi sécuritaire) που απαγορεύουν την καταγραφή με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό μέσο εκδηλώσεων αστυνομικής βίας».
Κάνει πως δεν καταλαβαίνει ότι τα «κίτρινα γιλέκα» δεν είναι παρά οι σκληρές κρατικιστικές συντεχνίες του γαλλικού δημόσιου τομέα που εν μέσω πανδημίας και πρωτοφανούς οικονομικής κρίσης διεκδικούσαν, κατ? εικόνα και ομοίωση των δικών μας Φωτόπουλων, «το δίκιο τους», ενώ δεν διστάζει να παρουσιάσει την αντιμετώπιση των καθημερινών καταστροφών, πυρπολήσεων και λεηλασιών που κουκουλοφόροι αλήτες προκαλούσαν εκμεταλλευόμενοι τις κινητοποιήσεις των «κίτρινων γιλέκων» σε «αυταρχική ναπολεόντειο πολιτική» του Μακρόν και την βιντεοσκόπηση εγκληματικών πράξεων από την αστυνομία σε απαγόρευση καταγραφής εκδηλώσεων αστυνομικής βίας!
Εκεί που όλα ξεκαθαρίζουν όμως είναι όταν στο τέλος του άρθρου της ζητά «καθαρές θέσεις» που να σταθούν απέναντι στις (όπως ακριβώς γράφει) «παρέες λογικής» για «να κερδίσουν την καρδιά και το μυαλό των ψηφοφόρων»!
Το ξεκαθάρισε λοιπόν.
Το θέμα δεν είναι οι άνθρωποι, οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νέοι κλπ, αλλά οι ψηφοφόροι!
Και βέβαια όχι οι ψηφοφόροι της Λογικής αλλά οι ψηφοφόροι της καρδιάς!
Λέγονται και ΑΥΡΙΑΝΙΣΤΕΣ όλοι οι ευνοημένοι του κρατισμού που αγανακτισμένοι από τον νεοφιλελευθερισμό έχουν μετακομίσει μόνιμα στο νεοσταλινικό ΣΥΡΙΖΑ με …την καρδιά και το μυαλό τους.
Ίσως να προετοιμάζεται και η ίδια η Κα Κοππά για μία τέτοια μετακόμιση που αν γίνει μπορεί να είναι σίγουρη ότι δεν θα την αποδώσουμε ούτε στην καρδιά ούτε στο μυαλό αλλά στη ψυχρή αυτοσυντηρητική λογική της.
Που της υπαγορεύει την ανάγκη να αντιπαρατεθεί στον ανύπαρκτο και γι αυτό βολικό αντίπαλο όλων των κρατιστών, τον νεοφιλελευθερισμό.
Όπως κάποιος έχει στις αρχές της κρίσης γράψει, "ο νεοφιλελευθερισμός στην Ελλάδα είναι σαν την Τουρκοκρατία: Φταίει για όλα με τη μόνη διαφορά ότι η Τουρκοκρατία υπήρξε στ αλήθεια"!