Ο Στρατηγός Περόν , όπως ίσως γνωρίζετε ήταν ένας αρνητικά χαρισματικός δεσποτικός τύπος , που ηγήθηκε επί μακρόν της Αργεντινής νομότυπα , ενώ προς τα τέλη του 50 επεχείρησε και την χούντα του. Ο Περονισμός έκτοτε καθιερώθηκε ως ένα ολιστικό σύστημα διακυβέρνησης , το οποίο σε παραλλαγές του φοριέται ακόμα υπό δραματικές συνθήκες σε τόπους της Λ. Αμερικής , ενώ παραλλακτικά εμφανίζεται με το μοντελάκι του αριστερόφρονος ή δεξιόφρονος εθνολαϊκισμού στην Ελλάδα , στην Πολωνία , στην Ιταλία…για την ώρα…
Τον Περονισμό λοιπόν τον κατέγραψε αναλυτικά ο μεταμαρξιστής συμπατριώτης του Στρατηγού , ο κοινωνιολόγος Ερνέστο Λακλάου μέγας οπαδός του εν λόγω κορπορατιστικού μοντέλου.
Βέβαια για νάμαστε ειλικρινείς ο Περονισμός δεν είναι παρά μια απεικόνιση σε άλλους καιρούς και σε άλλη ήπειρο του πρώιμου μουσολινισμού των facio. Άλλωστε μεταπολεμικά η Αργεντινή κυρίως και η Βραζιλία φιλοξένησαν πολλούς φασίστες ή ναζιστές καταζητούμενους από τον Αϊχμαν και τον Γιόζεφ Μένγκελε της ευγονικής ως τον Υπουργό Ασφαλείας του Μεταξά Κων/νο Μανιαδάκη.
Τώρα γιατί τα λέμε όλα ετούτα…Να , παρατηρώντας την αύξουσα σύνθεση του Ευρωψηφοδελτίου του ΣΥΡΙΖΑ , βλέπουμε – σε πρώτη ανάγνωση συμβολικά – την εφαρμογή όλων των συνθετικών κανόνων , που διέτρεχαν τα ιδεολογικά περιγράμματα του Περονισμού. Ξέρετε ο Περονισμός – όπως με βιαιότητα και ο Μουσολινισμός – ήταν στην ουσία μια κρατική κεφαλή σε μορφή κόμματος με υποστηρικτικά σωματικά μέλη τις κανονικές κομματικές συνιστώσες , που τις ενσωμάτωνε…και ριζοσπάστες και κομμουνιστές και καθολικοί και άθεοι και ακροδεξιοί και στρατιωτικοί και τεχνοκράτες.Ένα ασύλληπτο μείγμα όπου από την επιχείρηση ως το συνδικάτο , και από την Δικαιοσύνη ως την Αστυνομία όλα ήταν ένα in extremis Κράτος δίχως ποιότητα μα με λαϊκισμό περιπτωσιακό για όλους.
Η επίκαιρη καρικατούρα του Περονισμού εν Ελλάδι δεν είναι παρά ο ΣΥΡΙΖΑ είτε στην συσκευασία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είτε σ΄αυτή της ΣΥΡΙΖΑ-Πρ.Συμμαχίας. Μεταξύ μας τα δυό κοστούμια αλληλοπεριέχονται , οπότε μιλώντας για το όποιο ένα εννοούμε ταυτοχρόνως και το άλλο.
Έτσι λοιπόν εμφανίζεται η επιχειρηματική κρατικοδίαιτη εκπεσούσα ελίτ με εκπρόσωπό της ένα σημαδιακό γόνο – αντιπρόσωπο , είναι η παλιά αντιμνημονιακή φιλοβασιλική Υπουργός Τουρισμού εξ ΑΝΕΛ – τι σύμπτωση …στην πολιτική επέστρεψε από την Αργεντινή , όπου είχε μετακομίσει , όταν αντικατέστησε τον παραιτηθέντα Δ.Αβραμόπουλο ..έχουμε στην κυβέρνηση την οργανική ταύτιση Κράτους – Ε.Δ. δια του νεοσυριζαιοανελίτη ΥΠΕΘΑ Ναυάρχου Αποστολάκη , πέριξ όλων αυτών βετεράνους Σ/δημοκράτες ή φαιδρούς παραδοσιακούς λαϊκιστές της συντηρητικής παράταξης ή ανανήψαντες κλασσικούς παλαιονεοκομμουνιστές . Αθροίστε την προσκόλληση της λοιπής διαχρονικής ολιγαρχίας και την πρωτοφανή σύμπτωση της θέσμιας οργανικής εκκλησιαστικής εξουσίας και βλέπετε εικονογραφημένο το τροπάριο ΄΄ ΑΙ ΓΕΝΕΑΙ ΠΑΣΑΙ ΄΄.
Η άθροιση των παραπάνω δεν προκύπτει από κάποια , έστω , ευκαιριακή ομογενοποίηση όπως συμβαίνει στις συνήθεις αμφοτερόπλευρες διευρύνσεις των κλασσικών δυτικών δημοκρατικών κομμάτων.
Ούτε είναι η εξουσία μόνο στην μορφή υπουργικού ή άλλου θώκου .Είναι η διακονία της ανάληψης της εξουσίας από ένα απολιτικό , αταξικό υπερσύστημα στην μορφή φορέα , που συνήθως θα αλβανοποιεί την κοινωνία και μετά για λίγο θα την διεθνοποιεί και τανάπαλιν.
Ο Περονισμός δηλαδή αν βάλετε και το 1ο εξάμηνο του Βαρουφάκη και της παρολίγον χούντας. Τόσες ομοιότητες. Βέβαια υπάρχουν και χυδαιότεροι Περονιστές σαν την ΛΑΕ ή την ΠΛΕΥΣΗ ή την Ραχήλ ή την ΜεΡα.
Οι αλήθειες στις κοινωνίες είναι οιονεί εμπειρικές , άρα αναγνωρίσιμες …όμως το ζήτημα είναι ο συγκυριακός χαρακτήρας μιας μέσης καλής δημοκρατικής διαχείρισης των κοινών , που να δύναται να ιαίνει από τις τοξικότητες των εθνολαϊκιστών.
Ευτυχώς παρά τις μέγιστες καταστροφές ο Περονισμός του μορφώματος ΣΥΡΙΖΑ , είναι η πλέον κωμική καρικατούρα του λατρευτού του Περόν.
Γι αυτό και κλαίει από τα γέλια – σαν τις φατσούλες του fb – ο προ πολλού αναχωρήσας Περόν …η αλλιώς όπως το λέμε στον τίτλο : όταν έκλαψε …ο Χουάν Περόν.