Επί ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου , απεμακρύνθησαν την ίδια περίοδο δυό ανόμοιοι πολιτικοί ανθρωπότυποι: ο Γ. Παπαντωνίου και ο Κίμων Κουλούρης. Για τον δεύτερο , που απλώς συνδέονταν με το παρελθόν των συγκεντρώσεων του ΠΑΣΟΚ ο λόγος ήταν η ανελέητη κριτική που έκανε στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και στις πραγματικές δυνατότητες του Γ.Παπανδρέου. Η επίσημη ανακοίνωση για την απομάκρυνση του πρώτου από την Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ ήταν μια εκφρασθείσα αντίθεσή του σε ζητήματα οικονομικής υφής για τις ιδιωτικοποιήσεις , μοντέλα των οποίων είχαν προωθηθεί στην περίοδο της επιτυχημένης πολιτικής του διαδρομής από τον ίδιο. Ωστόσο ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία ήταν που διατυπώνονταν διαφορετικές απόψεις. Για τους πιο μυημένους όλο και σιγοψιθυρίζονταν υποτιθέμενα τούβλα χρημάτων , που με αγωγούς φίλους του πολιτικού πηγαινοέρχονταν προς και από την Ελβετία.
Ο Παπαντωνίου δεν κατέβηκε υποψήφιος βουλευτής στις άλλες εκλογές , όντας πιά εκτός ΠΑΣΟΚ , και έκτοτε αρχίζει μία κατά ριπάς επίθεση στο πρόσωπό του για την ηθική του διαγωγή στο ΥΠΕΘΑ και στις προμήθειές του . Έδειχναν τόσο δεμένα περιγραφικά όλα που δημοσιεύονταν τότε, κυρίως σε συγκεκριμένη εφημερίδα τηλεπαρουσιαστή μα και σε άλλες λιγότερο , που μερικώς έπειθαν ή τουλάχιστον προβλημάτιζαν πολλούς. Λίγο η θεωρούμενη αλαζονική θωριά του Παπαντωνίου – λες και επιλέγουμε τον τρόπο που ο σωματότυπός μας κινείται ή χειρονομεί - , πολύ περισσότερο η αναδυόμενη εμπλοκή του προκατόχου του Άκη Τσοχατζόπουλου καθώς και η παράπλευρη ενοχή του δημάρχου Βασίλη Παπαγεωργόπουλου ,σχημάτισαν ένα τυχαίο θόλο μη διαφυγής για τον εντελώς μόνο πολιτικά πρώην υπουργό. Οι προεκτάσεις ερμηνειών για όσα του αποδίδονταν συχνά και αναπόδεικτα , επιχειρούσαν να συνδέσουν τα υποτιθέμενα μυστικά του Παπαντωνίου με τον Κ. Σημίτη , κατά προέκταση των υποθέσεων Άκη. Μάλιστα συχνά παραπολιτικές στήλες στις αρχές της δεκαετίας του 2010 , ενέπλεκαν προσεκτικά και ασφαλώς αναπόδεικτα τον Γιάννη Στουρνάρα , που είχε αναλάβει Υπουργός Οικονομικών της τρικομματικής του 2012. Ο λόγος ; Η παλαιά φιλία τους και η συνταύτιση πολιτικών και οικονομικών απόψεων , η γειτνίαση των εξοχικών τους στην Σύρο και μερικά ακόμα συναφή.
Με τούτα και μ΄εκείνα το ζεύγος Παπαντωνίου προφυλακίστηκε χωρίς να γίνει δεκτή η οποιαδήποτε χρηματική εγγύηση για ελευθερία υπό περιοριστικούς όρους μιάς και κρίθηκαν ύποπτοι φυγής , λες κι αν ήθελε ο Παπαντωνίου δεν θα το είχε κάνει πιο πριν.
Στην δυσώδη και λυματοφόρο περίοδο της εξοντώσεως πολιτικών αντιπάλων ο Παπαντωνίου ήταν το εύκολο μενού , μιάς και άτυπα ήταν πολιτικώς αποσυνάγωγος. Βρέθηκε απρόσμενα προφυλακισμένος μαζί με την γυναίκα του , η οποία λίγους μήνες μετά αποφυλακίστηκε με περιορισμούς για τους προφανείς λόγους κηδεμονίας του παιδιού τους. Οι μήνες πέρναγαν , τα όποια υπό διερεύνηση στοιχεία αράχνιαζαν παρόλα αυτά οι αιτήσεις Παπαντωνίου για – έστω – υπό όρους αποφυλάκιση πετάγονταν στον κάδο έξω από την φυλακή . Ωσότου έφτασε το ακρότατο της προκρατήσεως κι ο Παπαντωνίου αποφυλακίστηκε.
Τώρα διαβάζουμε πως δεν πρόκειται να καθοριστεί δίκη , καθώς τα στοιχεία κρίνονται αποσπασματικά , ανεπαρκή , αναπόδεικτα. Κοντολογής δεν μπήκε ούτε ένα ιώτα παραπάνω σ΄αυτούς τους 18 μήνες.
Ο Παπαντωνίου είναι οιονεί αθώος κι όταν σε λίγο καιρό αποδείξει την συντελεσμένη κατά τον ίδιο αθωότητά του , η είδηση δεν θα διαδοθεί και οι 18 μήνες αμετάκλητα θα αφαιρεθούν από το προσδόκιμο ζωής του.
Για την ιστορία , με βάση τις ίδιες πληροφορίες του περίεργου Φαλτσιανί και την κράτηση Παπαντωνίου ψάχτηκε στα καλά καθούμενα κι ο Κ.Σημίτης , δίχως φυσικά κανένα αποτέλεσμα.
Απλώς η διαφορά τόσον του Κ.Σημίτη όσο και των σπιλωμένων της Novartis με τον Γιάννο Παπαντωνίου , είναι πως κόμματα , ομάδες , κοινωνικά δίκτυα τους στήριξαν στην δίωξή τους.
Για τον Παπαντωνίου σιωπή , εκτός από την υπεράσπιση και τους οικείους του. Μοναξιά . λησμοσύνη και κλωτσιά των πεπραγμένων του στην οικονομική πολιτική από το 1993 ως το 2004 στον τσουληθρωτό αγωγό που οδηγεί τα μπάζα από την οικοδομή στον χώρο απόθεσης.
Ο δικαιϊκός εθνολαϊκισμός υπήρξε ανελέητα σκληρός με τον Παπαντωνίου , πολύ περισσότερο από τους άλλους.
Τα δόντια του Πολάκη θέλανε αίμα φυλακισμένου πολιτικού κι εδώ ήταν το ιδανικότερο σημείο , για κάποιον που είχε ενοχοποιηθεί προκαταβολικά από τον Φαλτσιανί και δυό τρείς εφημερίδες , μα κι από συγκεκριμένη τάση στο κόμμα του που ήθελε να τα΄αλλαξει – αφελώς – όλα. Και πάντα οι φρεγάτες ή τα κεκλιμένα υποβρύχια είναι το βούτυρο των καπήλων τύπου Καμμένου , Παππά , Πολλάκη. Ναι – πλην του τελευταίου – των κυρίων που συνομιλούν για κουμπαριές , για βλήματα , για λεφτά υπομαγαζατόρων του μαγαζάτορα .
Και στο περιθώριο του Παπαντωνίου , ένας άλλος άγνωστος σπιλωμένος , ο γιατρός σύζυγος της κ.Ράικου της δικαστού , που εγκαλείτο ως τα τώρα από την κ.Τουλουπάκη και τους αρχηγούς της ως διά μαγείας αποχαρακτηρίζεται από την κατηγορία για υπερσυνταγογράφηση ενός και παραπάνω εκατομμυρίου αποτιμώμενης ζημίας , λάθος κάναμε , φίλοι νερό κι αλάτι.
Όμως ο μοναχικός Παπαντωνίου μη έχοντας κανέναν πίσω του πρέπει με την σειρά του να το πάει ως το τέλος , που λέει κι έτερος σπιλωθείς ο κ.Σαμαράς. Η δυσκολία είναι πως είναι μόνος , μιάς και το κόμμα του δεν τον ανέφερε μήτε μία φορά για τα μάτια , για τις σαθρές κάποιες ενδείξεις βρε αδελφέ που ήταν διά της εις άτοπον πουκάμισο νάϋλον αδειανό.
Χρέος της κυβέρνησης και των κομμάτων είναι να κόψουν τους ομφάλιους λώρους με τους λογής εντεταλμένους Έλληνες Βιζίνσκι Α.Ε. που γύρεψαν απάνθρωπα την ψυχή , την σάρκα , τον ηθικό και εμμέσως βιολογικό θάνατο όσων δεν ήθελαν να έχουν μπροστά τους στην προσπάθεια επιβολής μιάς έμμεσης κοινοβουλευτικής μπολιβαριανής δικτατορίας , αυτοί που παρά την νεότητα έμοιαζαν τόσο πολύ με το Παλαιό Καθεστώς του Λουδοβίκου της περιόδου της Βαστίλλης μα και με τους ορκισμένους δήμιους των στιγμών της Τρομοκρατίας στην Γαλλία του 1790.