Στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία  οι εκλογές δεν στέλνουν μηνύματα. Απαντούν απλώς σε ένα ερώτημα: ποιους επιλέγει το εκλογικό σώμα, για να το  εκπροσωπήσουν;

Μόνον σε μία περίπτωση δεν δίνεται απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα: αν η κοινωνία  προσβληθεί από το «αυτοάνοσο νόσημα» της δημαγωγίας, που την μετατρέπει σε «μεθυσμένη αγέλη», χωρίς ικανότητα προσανατολισμού στον κόσμο.

Είναι αυτό που συνέβη την Κυριακή των ευρωεκλογών:

Όταν το ερώτημα των εκλογών (ποιους επιλέγουμε;) αντικαταστάθηκε «ταχυδακτυλουργικά» από «θαυματοποιούς» δημαγωγούς με μία «θεωρία συνωμοσίας»:   ότι  το χαλίκι που έπεσε στα Τέμπη για να σταθεροποιηθούν οι γερανοί που απέσυραν τα κατεστραμμένα τραίνα, έπεσε για να κρυφτούν οι αιτίες του ατυχήματος και να «συγκαλυφθεί» κάποιο έγκλημα! 

Και ο μύθος περί «συγκάλυψης», από την στιγμή που έγινε πιστευτός, «άλλαξε τον κόσμο». Το μαρτυρούν τα γεγονότα:

Το δυστύχημα των Τεμπών, ενώ συνέβη μόλις πέντε μήνες πριν τις εθνικές εκλογές του Ιουνίου 2023, ουδόλως τις επηρέασε.  Και ο λόγος, το γεγονός ότι δεν πρόλαβαν να το «ιδιοποιηθούν» οι δημαγωγοί, ώστε να το μετατρέψουν σε κάτι άλλο, από αυτό που πραγματικά ήταν.

Έτσι, σε πρώτη φάση, η έρευνα εστιάστηκε στην  αναζήτηση της προσωπικής ευθύνης των ανθρώπων για τις πράξεις και τις παραλείψεις τους, που προκάλεσαν το ατύχημα.  

Είναι η συνθήκη που τρέπει και το πιο τρομακτικό ατύχημα σε ανθρώπινη εμπειρία, ώστε «το πάθημα να γίνεται μάθημα».

Όπως συνέβη με το Μάτι. Όπου, επειδή ακριβώς δεν μεσολάβησε κάποια «δημαγωγική ιδιοποίηση» των νεκρών, οι 100 νεκροί αποτέλεσαν την φοβερή εμπειρία,  που επέβαλε σε κάθε επόμενη πυρκαγιά, η διάσωση των ανθρώπων να είναι το πρώτο μέλημα. Σε τέτοιο μάλιστα σημείο, ώστε οι δημαγωγοί να κατηγορούν την πολιτεία για «πολιτική μη νεκρών»!

Επειδή λοιπόν η δημαγωγία περιφρονεί την ανθρώπινη εμπειρία,  γι’ αυτό απομονώνει τα γεγονότα από τις αιτίες τους. Ώστε να σκηνοθετεί εναλλακτικά γεγονότα, μετατρέψιμα σε συλλογικό – «πολιτισμικό τραύμα».

Προχωρώντας λοιπόν προς τις ευρωεκλογές, οι δημαγωγοί αφαίρεσαν την ανθρώπινη ευθύνη από το ατύχημα των Τεμπών και έτσι σκηνοθέτησαν  ένα άλλο ατύχημα, χωρίς ανθρώπινη ευθύνη.

Το οποίο, μέσω «τελετών αναπαράστασης» που έφτασαν μέχρι το Ευρωκοινοβούλιο, εμφάνισαν ως δήθεν οφειλόμενο σε κάτι άλλο, μυστικό και ακατονόμαστο, που «συγκαλύπτεται» από την πολιτεία. Με αποτέλεσμα να μετατρέψουν το «εναλλακτικό έγκλημα» σε συλλογικό «πολιτισμικό τραύμα», ικανό να επηρεάσει την εκλογική συμπεριφορά.

Και την επηρέασε, αφού η θεωρία συνωμοσίας των δημαγωγών περί «συγκάλυψης» του ατυχήματος από την ίδια την πολιτεία, οδήγησε στη γενική καχυποψία. Η οποία, με τη σειρά της, επέφερε την γενική απαξίωση. (Αν και η πολιτεία συμπεριφέρεται ως κοινός απατεώνας, τότε τίποτε δεν αξίζει….).  

Είναι αυτό που ώθησε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων στην αποχή.

Από την οποία όμως έχασαν και οι δημαγωγοί.  

Διότι ισχύουν πάντα τα λεχθέντα υπό των προφητών:

Ότι «η πραγματικότητα ελάχιστα αντιστέκεται ….. και στην πιο τρελή θεωρία που θα μπορούσε να σκαρφιστεί κάποιος απατεώνας (δημαγωγός)». Ότι τα ψέματα, όταν γίνονται πιστευτά, παίρνουν τη θέση της πραγματικότητας.

Και τέλος, ότι το οργανωμένο ψέμα των δημαγωγών καταστρέφει τον κοινό μας κόσμο.

Στον οποίο όμως περιλαμβάνονται και οι ίδιοι οι δημαγωγοί.

Πηγή: www.tanea.gr