Είχαμε να τους δούμε δυο χρόνια. Η πανδημία τούς έκλεισε στην πατρίδα τους. Μιλάω για τους Ελληνοαυστραλούς του νησιού. Τώρα, όπως μαθαίνω, ξαναζωντάνεψαν τα χωριά, τις ρούγες, τις πλατείες και τις παραλίες. Και βέβαια και τον ιδιόρρυθμο τουρισμό. Και λέω ιδιορρυθμο γιατί πολλοί έχουν τα πατρογονικά τους λειτουργικά και δεν χρειάζεται να νοικιάζουν σπίτια.

Στο μεταξύ αυτά τα δυο χρόνια έχουν ζήσει, εκτός από την πανδημία και τον πόλεμο στην Ουκρανία, τις βιβλικές καταστροφές που προκαλεί η κλιματική κρίση- πυρκαγιές σε τεράστιες δασικές  εκτάσεις εναλλάξ με  πλημμύρες-. Κάθε τόσο μέρος τού πληθυσμού εγκατέλειπε τα σπίτια του, άλλοτε με βάρκες και άλλοτε με αυτοκίνητα ιδιωτικά ή στρατιωτικά.

Έζησαν κι άλλες αλλαγές. Πολιτικές. Ύστερα από χρόνια διακυβέρνησης των Συντηρητικών,  τώρα επέλεξαν τους Εργατικούς στην Κεντρική Κυβέρνηση.

Κατάλοιπα της Βρετανικής αποικιοκρατίας, η οποία ήταν περισσότερο από σκληρή για τους μετανάστες, Έλληνες και άλλους. Πολλοί ίσως έχετε δει την σειρά ‘’΄Απτρις’’ που περιγράφει την αγριότητα στα στρατόπεδα ‘’επιλογής’’ σε νησί. Όλα αυτά μπορούν να εξηγήσουν την ‘’σκληρότητα΄΄ αυτού του λαού ως ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Για πολλά χρόνια είναι πιστοί στην αλληλεγγύη με την  Δύση, μαζί με τον Καναδά και την Νέα Ζηλανδία. Δεν υπήρξαν εξεγέρσεις κατά της αποικιοκρατίας, όπως συνέβη σε άλλες χώρες. Όπως για παράδειγμα στην Ινδία του Γκάντι ή στις χώρες της Αφρικής. Αυτές ακολούθησαν τον δρόμο των συμμαχιών με πρόταγμα τα γεωστρατηγικά ή τα οικονομικά συμφέροντά τους.

Δείτε την στάση της Ινδίας σε σχέση με την AUKUS ή την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.  Στην πρώτη περίπτωση η Αυστραλία, η Μ. Βρετανία και η  Αμερική συμμετέχουν στην πολυσυζητημένη πυρηνική συμμαχία με στόχευση την Κίνα. Η Ινδία αρνήθηκε να συμμετάσχει παρά την πίεση των ΗΠΑ. Ο Μόντι, θεωρούμενος στενός φίλος των ΗΠΑ, έχει άλλες προτεραιότητες. Για αυτόν η διαμάχη με τους μουσουλμάνους είναι πιο σημαντική. Και γειτνειάζει με το Πακιστάν το οποίο όπως και η Ινδία είναι πυρηνικές δυνάμεις.

Οι δικοί μας λοιπόν λένε πως δεν πρόκειται να ακούσουν τους Γερμανούς που βάζουν όρια στην κατανάλωση ενέργειας. ‘’Αυτό δα έλλειπε’’.

Η μόνη διαφορά από την προ πανδημίας εποχής είναι οι σχολικές εκδρομές. Σχολεία ελληνόφωνα με συνοδεία καθηγητών έρχονταν και απολάμβαναν την θάλασσα της δεύτερης πατρίδας. Αυτά μας  έλλείψαν και φέτος. Έλειψαν οι φωνούλες τους και  οι χαρές τους όταν έπεφταν απ’ τον ψηλό βράχο κάνωντας βουτιές.

Ας ελπίσουμε πως όλα αυτά θα τελειώσουν. Και θα τους ξαναδούμε τού χρόνου.