Έχει γεμίσει ο τόπος ιδιοκτήτες συγκεκριμένων ιδεολογικών περιοχών,  πολύ συγκεκριμένων αντιλήψεων και συμπεριφορών.

Κάποιοι  χυδαιολογούν και επιτίθενται σε κάποιους άλλους,  των αντίθετων ρευμάτων  και το αντικείμενο  ψόγου κριτικής,  μπορεί να είναι το οτιδήποτε.

Από τη  μαλακία που ξεστόμισε ένας πιτσιρικάς,  που δεν πέρασε στο πανεπιστήμιο, μέχρι  τα καραγκιοζλίκια του φιτ  υπουργού, εφ όλης της ύλης, γαμπρού του ρηχού κράτους,  που δήθεν θα οδηγούσε το τρένο.

Ο ευτελισμός και η επαναληψιμότητα των σχολίων,  φτάνουν σε τέτοιο βαθμό λιωμένου φρούτου,  που το πάτησε το φορτηγό,  που σιχαίνεσαι και να το βλέπεις… .

Κι εγώ μέσα στο μπαχαβρά αυτό, βρίσκομαι . 

Κυρίως όμως γιατί θεωρώ τόσο γελοία πια,  τη λεγόμενη  εμμονή  των ηλιθίων, ότι κάνουν πολιτική , που πονάει  η ψυχή μου.

Κι έτσι  φτάσαμε να πάμε για τις εκλογές. 

Και βλέπεις,  οτι κανείς δεν έχει τη διάθεση να συζητήσει, επί της ουσίας , να ανοίξει επιτέλους το διάλογο, να δούμε πού βρισκόμαστε.

Έχει τους εκπροσώπους των   κομμάτων απέναντί του, ο δείνα παπαροδημοσιογράφος  και αντί να τους κόβει το βήχα και την κασέτα που έχουν βάλει   ήδη, στο κλούβιο τους κεφάλι,  τους αφήνει να βγάζουν το λογίδριο  και να λεν  αυτά,  που ήρθαν αποφασισμένοι, να πουν.

Σου πετάει  μια παπάρα περί μείωσης της ανεργίας,  μία δεύτερη για την προστασία του περιβάλλοντος , μια τρίτη ίσως  για τον πολιτισμό  και  δεν τους στριμώχνει,  να  τους πει,

Κάτσε κάτω ρε κερατά  και πες τι θα κάνεις ως κόμμα  για το ζήτημα της μείωσης της ανεργίας. Ένα , δύο, τρία,  πέστα καθαρά .

Κι εσύ κερχανατζή  από το άλλο κόμμα,  πες μας  σε τι διαφωνείς , εάν διαφωνείς και πόσο   διαφωνείς.   Και τι σκατά διαφορετικό, νομίζεις οτι θα κάνεις.

Σπρώξτε κάποια στιγμή να φανεί η γύμνια και η αερολογία,  των δήθεν πολιτικών κομματικών λόγων, αυτής της περιόδου.

Ο άλλος προχθές,  έγραψε ολόκληρο κατεβατό  για να μας πει ότι  από το ‘ 50 τόσο και μετά, οι συνδικαλιστές κατέστρεψαν  τα πάντα. Έκανε μια λίστα αναφορά  και στο ευαγγέλιο  του Χρυσάφη Ιορδάνογλου  και κατέληγε στο συμπέρασμα, πως τα εξήντα   τελευταία χρόνια,  αυτό που φταίει, είναι η τετραετία   του ΣΥΡΙΖΑ.

Δως του από κάτω χειροκρότημα.

Και βγαίνει η άλλη η σερσερού, εκ Φλωρίνης ορμώμενη,  για να μας πει ότι τα τρένα  πήγαιναν σαν διαόλοι, χάλι μαύρο, μέχρι το 2015. Ανέλαβε το ΣΥΡΙΖΑ και τα έκανε   εκσυγχρονισμένα  , συντονισμένα , ασφαλή και εγώ δεν ξέρω τι άλλο και  ήρθε ο Μητσοτάκης  και μέσα σε 4 χρόνια, τα γάμησε τη μάνα.

Έτσι  δεν πάμε πουθενά  και όσο να τον έπιασε η εμμονική του  και επιθετική  λογική  περί αυτοδυναμίας , ούτε αυτοδυναμία, ούτε παντοδυναμία, ούτε ισοδυναμία , βλέπω μπροστά μου.