Η κυβέρνηση αυτή ήταν αδύνατο να διαχειριστεί μια τόσο δύσκολη κατάσταση. Η τραγωδία που ζει η χώρα έπεσε στα δικά τους ανίκανα χέρια. Γιατί η σύγχρονη πολιτική διαχείριση, σε τέτοιους μάλιστα τομείς όπως οι πυρκαγιές, απαιτεί τεχνολογικά εργαλεία και ανθρώπους να τα γνωρίζουν. Επίσης, και το σημαντικότερο, απαιτεί άμεσες αποφάσεις ενώ ο χρόνος τρέχει με δαιμονιώδη ταχύτητα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα –Καμένου ζει στον προηγούμενο τεχνολογικά χρόνο και το σπουδαιότερο δεν διαθέτει ανθρώπους να παίρνουν ανεξάρτητα, υπεύθυνα και άμεσα αποφάσεις. Είναι τεχνολογικά καθυστερημένοι και πολιτικά προαιώνιοι. Έχουν σχεδόν δημιουργήσει ένα καθεστώς προσωπολατρίας περί τον Τσίπρα (αν είναι δυνατόν) και τρέμουν μήπως και παραβιάσουν τις ιεραρχίες. Το ίδιο συνέβη και στην Μάντρα το ίδιο και τώρα στο Μάτι. Άφησαν τα πράγματα στην τύχη τους.
Δεν αντιλαμβάνονται τι σημαίνει να παραιτηθούν ή να ζητήσουν συγγνώμη με τόσα θύματα. Αισθάνονται ταυτόχρονα μετέωροι, τρέμουν ότι η οποιαδήποτε παραδοχή τους θα σημάνει το τέλος τους. Γι αυτό ο κουρασμένος λόγος του Τσίπρα είναι μπλα, μπλα επικοινωνία…. Και ενώ συνεχίζονται τα έκτακτα δελτία , πλησιάζουμε δυστυχώς την εκατόμβη…
Παρά το γεγονός ότι πολλοί φίλοι τους θεωρούν μόνο κυνικούς εξουσιομανείς η δική μου γνώμη είναι πως ο τρόπος που βλέπουν τα γεγονότα ξεκινά από την κομμουνιστική τους υπεροψία που θεωρεί την ανθρώπινη ζωή ως εργαλείο της δικής τους εξουσίας. Αν τους επέτρεπαν οι συνθήκες θα μας ισοπέδωναν, « με μπουλντόζες τύπου υπαρκτού σοσιαλισμού», για να δημιουργήσουν τον δικό τους ιδανικό, δηλαδή εφιαλτικό κόσμο. Βλέπουν τις ανθρώπινες θυσίες ως παράπλευρη απώλεια.
Όσοι έχουμε, ως ενήλικες, διανύσει την δικτατορία και όλο τον κύκλο της μεταπολίτευσης υποψιαζόμαστε τι μας περιμένει όταν ήρθε η κομμουνιστογενής Αριστερά στην εξουσία το 2015. Κάποιοι από μας παλιότερα την υπηρετήσαμε, άλλοι για μικρό και άλλοι για μεγαλύτερο διάστημα, και γνωρίζουμε και τους ανθρώπους τους (τον ανθρωπολογικό τύπο που έχουν διαμορφώσει). Ζήσαμε μια ολόκληρη περίοδο την μεταπολίτευση στην οποία , χωρίς να ασκούν επίσημη κυβερνητική εξουσία, ήταν οι χειρότεροι συγκυβερνήτες της κακής της πλευράς. Όταν για παράδειγμα ο Κ. Καραμανλής μοίραζε (περισσότερο από τους άλλους) αφειδώς τα δανεικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης αυτοί ούρλιαζαν ότι στη χώρα υπάρχει λιτότητα και μάλιστα επέβαλλαν στην κυβέρνηση, στα ΜΜΕ, στους πολίτες την δική τους άποψη. Να επεκταθεί το μοίρασμα. Ας αφήσουμε την Δημόσια τάξη, την τρομοκρατία και την ανομία στα Πανεπιστήμια. Είναι η λεγόμενη Αριστερή ηγεμονία που ταλαιπωρεί τη χώρα για πάνω από εβδομήντα χρόνια. Έφτασαν πλέον ως και να ασκούν κυβερνητική εξουσία Και αναρωτιόμαστε λοιπόν πότε και πως θα πληρώσουμε το μάρμαρο.
Φοβόμαστε μια εθνική καταστροφή ή την αλόγιστη χρεοκοπία. Αυτά προς ώρας τα αποφύγαμε επειδή , κατά κάποιο τρόπο, τους μάζεψαν οι Ευρωπαίοι. Μάλιστα τελευταία παρίσταναν και τους εκσυγχρονιστές ευρωπαίους και μερικοί που δεν έχουν απαλλαγεί από το κομμουνιστικό σύνδρομο ή δεν γνωρίζουν με ποιους έχουν να κάνουν άρχισαν να τους προσεγγίζουν. Και ήρθε η καταστροφή στο Μάτι.
Τα παραπάνω δεν μας απαλλάσσουν από τις τεράστιες ευθύνες που έχουμε ως πολιτικό σύστημα, ως διάφορες ελίτ, ως πολίτες τελικά όταν φέραμε στην κυβερνητική εξουσία (γιατί παράλληλη εξουσία ασκούσαν και πριν με το ΚΚΕ και τις διάφορες τρομοκρατικές ή μη σέχτες) μια ομάδα του 3,5% και τους ανεχόμαστε για σχεδόν τέσσερα χρόνια. Αλλά οι θυσίες των αθώων θυμάτων δεν μπορεί θα μας αφυπνίσουν.
Ως εδώ. Η δημοκρατική αντιπολίτευση – ο Κυριάκος Μητσοτάκης επωμίζεται μεγάλη ευθύνη-οι διάφορες ηγετικές ομάδες, οι πολίτες έχουμε υποχρέωση να ξαναστήσουμε την χώρα. Δεν πρέπει να τους ανεχτούμε άλλο. Δεν έχουμε πια δικαιολογίες. Πρέπει κι εμείς να ξεπεράσουμε, ξεκινώντας από τα πάνω, τους κακομαθημένους εαυτούς μας της μεταπολίτευσης.
Είμαι από εκείνους που πίστευαν ότι τελειώσαμε με τις πομπώδεις καθόδους στους δρόμους. Αλλά πλέον δεν πάει άλλο. Πρέπει με το τέλος του καλοκαιριού να στηθούν κάλπες στη χώρα. Να τις επιβάλλουμε. Αλλιώς θα είμαστε συνυπεύθυνοι.