Το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και το πολιτικό κλίμα ανεβάζει θερμοκρασία. Η πορεία για την ανασυγκρότηση της Ελληνικής Κεντροαριστεράς χρειάζεται μια γενναία πρωτοβουλία. Μια πρωτοβουλία η οποία χωρίς αποκλεισμούς με προγραμματική συμφωνία σε Ευρωπαϊκό Προσανατολισμό, με Μέτωπο στο Λαϊκισμό, με Προοδευτικές Μεταρρυθμίσεις και Πολιτικές για Θέσεις Εργασίας Ανάπτυξη και Ευημερία, θα προσφέρει στην Ελληνική Κοινωνία ένα νέο Πολιτικό Αφήγημα για την Ανασυγκρότηση της Χώρας και της Ελληνικής Κεντροαριστεράς.

Θέλω να καταθέσω δυο πολύ συγκεκριμένες προτάσεις, οι οποίες πιστεύω πως θα βοηθήσουν στο παραπάνω πλαίσιο.

Η πρώτη αφορά την οργάνωση μια ανοιχτής εκδήλωσης μέσα στο Σεπτέμβριο με όλους όσους υπήρξαν πρωθυπουργοί ή εκφράζουν κάποια συλλογικότητα, ενδιαφέρονται για τη παράταξη και θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στην ανασυγκρότηση της Ελληνικής Κεντροαριστεράς και ταυτόχρονα αναπροσδιορίζονται ως Κέντρο Μεταρρυθμιστικό ή Ριζοσπαστικό, Κεντροαριστερά, Σοσιαλδημοκράτες, Ανανεωτική Αριστερά, Οικολόγοι κλπ. Συγκεκριμένα αναφέρομαι σε ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, ΠΟΤΑΜΙ, ΚΙΔΗΣΟ και προσωπικότητες όπως Κ. Σημίτης, Γ. Παπανδρέου, Α. Διαμαντοπούλου – Δίκτυο, Χ.Θεοχάρης – Δημοκρατική Ευθύνη, Γ. Ραγγούσης – Επόμενη Ελλάδα, Σ. Λυκούδης – ΜΕΤΑ, Γ. Φλωρίδης, Η. Μόσιαλος, Α. Παπαδόπουλος κλπ (συγγνώμη αν ξεχνώ κάποιον).

Δεν πρέπει να αποκλείσουμε κανέναν, να μην τους χαρίσουμε το δικαίωμα της σιωπής/απουσίας και να τους φέρουμε όλους προ των ευθυνών τους και για τη χώρα και για την Ελληνική Κεντροαριστερά. Χρειάζεται γενική επιστράτευση και δεν πρέπει να λείψει κανείς.

Η θεματολογία της ανοιχτής εκδήλωσης θα μπορούσε να ήταν η εξής:

1)Το πολιτικό αφήγημα για το μέλλον της χώρας

2)Θέσεις για την ενότητα και τη σύγκλιση της Ελληνικής Κεντροαριστεράς

Η δεύτερη πρόταση αφορά την εκλογή Ηγεσίας με ένα είδος Ηλεκτρονικής Ψηφοφορίας, με την οποία θα αυξήσουμε τη συμμετοχή καλώντας τη κοινωνία να σηκωθεί από καναπέ. Δεν πρέπει να μείνουμε και να εξαντληθούμε στη μάχη των μηχανισμών, να μην εγκλωβιστούμε στην αντιπαράθεση των μηχανισμών και των φίλων τους, αλλά να δώσουμε τη μάχη με τη κοινωνία παρούσα. Μόνο έτσι η εκλεγμένη ηγεσία θα έχει τη μέγιστη πολιτική νομιμοποίηση.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες και θέλουν ενότητα και συλλογικότητα. Μα προπάντων πρέπει όλοι μας να πάρουμε τις ευθύνες μας και να μην σιωπήσουμε. Πρέπει να εγκαταλείψουμε το ατομικό εγώ και να συναντηθούμε στο συλλογικό εμείς.

Δημοσιεύεται και στην ιστοσελίδα των Κινήσεων για την Σοσιαλδημοκρατία