Αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης που ξεκινά το απόγευμα στην Αθήνα. Το κύριο θέμα του Συνεδρίου είναι το πρόγραμμα «Ελλάδα», δηλαδή η προγραμματική πρόταση της Συμπαράταξης για το μέλλον της χώρας. Ωστόσο, τα θέματα που παραμένουν ανοιχτά και σίγουρα θα τεθούν στο συνέδριο είναι το μέλλον της ίδιας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Εάν δηλαδή θα προχωρήσει ως ένας πολυκομματικός ομοσπονδιακός σχηματισμός, ή θα μετατραπεί σε ενιαίο πολυτασσικό κόμμα με νέα δομή και σύμβολα. Ένα θέμα που έχει διασπάσει τον ευρύτερο Προοδευτικό χώρο από την αρχή της κρίσης. Θυμίζω τον λόγο για τον οποίο απέτυχε η προσπάθεια με το Ποτάμι, αλλά και τη δημιουργία της πρωτοβουλίας Διαμαντοπούλου- Φλωρίδη- Ραγκούση, Ωρα Αποφάσεων, ακριβώς με αυτό το αίτημα.
Το ερώτημα αυτό παραμένει ανοιχτό και στο εσωτερικό της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Αν και οι κινήσεις, όπως και η ΔΗΜΑΡ τάσσονται υπέρ της δημιουργίας νέου φορέα, υπάρχει ισχυρή τάση γύρω από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, να παραμείνει η Δημοκρατική Συμπαράταξη ως ένας πολυκομματικός ομοσπονδιακός σχηματισμός, όπου το ΠΑΣΟΚ θα παίζει κυρίαρχο λόγο. Κάποιοι μάλιστα ελπίζουν στην ανασύσταση του μεγάλου ΠΑΣΟΚ των προηγούμενων δεκαετιών. Τα τελευταία «ανοίγματα» της Φ. Γεννηματά, δεν σημαίνουν ότι εγκαταλάφθηκε αυτή η τάση. Αντιθέτως, υποκρύπτει μια ελεγχόμενη από την ηγετική ομάδα πορεία. Εξάλλου, αυτή ήταν και η βασική αιτία της σύγκρουσης με την ομάδα Ανδρουλάκη- Ξεκαλάκη, αλλά και τις διαφοροποιήσεις στους κόλπους των Κινήσεων.
Το βασικό, όμως μεγάλο διακύβευμα του συνεδρίου είναι η στρατηγική συμμαχιών, σε μια Ελλάδα, όπου με την έναρξη της κρίσης το πολιτικό σύστημα κλωνίσθηκε σοβαρά, η εποχή των αυτοδυναμιών παρήλθε και οι πολιτικές συμμαχίες έχουν ιδιαίτερη σημασία. Όταν μάλιστα η ανορθολογική εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε σοβαρά ζητήματα για την στρατηγική της χώρας για το μέλλον, καθώς πρωτοστάτησε στον αντιευρωπαϊσμό και έδειξε πως παραμένει προσκολλημένο στο παρελθόν, αυτό που μας οδήγησε στα αδιέξοδα.
Μπορεί η απάντηση της κ. Γεννηματά στην πρόσκληση Τσίπρα για «προοδευτική διακυβέρνηση» να ήταν αρνητική, ωστόσο, δεν απαντά με σαφήνεια στο βασικό ερώτημα της στρατηγικής του χώρου αυτού.
Η πρόταση για οικουμενική κυβέρνηση, δείχνει απλώς αμηχανία στρατηγικής και προσπάθεια αποφυγής να δοθεί μια ξεκάθαρη απάντηση. Τώρα μάλιστα, που όπως όλα δείχνουν και συμβάλλοντος του νόμου περί απλής αναλογικής που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, ο κίνδυνος για πολλές και συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις και ακυβερνησία μακράς διάρκειας, είναι μεγάλος και καταστροφικός για την χώρα.
Για το λόγο αυτό η απάντηση σε αυτό το ερώτημα πρέπει να είναι σαφής και ξεκάθαρη. Οι πολίτες που κινούνται στον χώρο αυτό και τον ευρύτερο χώρο της Κεντροαριστεράς και του προοδευτικού χώρου πρέπει να γνωρίζουν ποιοι και με ποιες συμμαχίες θα κυβερνήσουν την χώρα, τώρα που η πολιτική απάτη του ΣΥΡΙΖΑ κατέρευσε.