Την ημέρα που «έπεσε» το Καπιτώλιο ανάρτησα στο fb δύο φωτογραφίες:
Μία από την επίθεση των τραμπιστών στο Καπιτώλιο και μία από την επίθεση του Ρουβίκωνα στο κτίριο της Βουλής σχολιάζοντας:
«ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ Δεν υπάρχουν θεσμοί υπάρχει μόνο ο λαός».
Στη ανάρτησή μου υπήρξαν τα εξής δύο σχόλια που επί λέξει παραθέτω:
1.«Τον Ανδρέα θα τον κρίνει η Ιστορία...Το Θεμα είναι ο Κυριάκος που για να μη χάσει τους ψήφους από την εκκλησια άνοιξε τις εκκλησίες και εβαλε σε δεύτερη μοίρα τη δημοσια υγεία...».
2.«Πραγματικα Θοδωρη καποιο προβλημα εχεις με τον Παπανδρεου και γενικα με το Πασοκ!!!!Δεν σε ειδα να σχολιαζεις αρνητικα τα μακρονησια,τις εξοριες,τις νοθειες, τα πιστοποιητικα πολιτικων φρονηματωντην οικονομικη καταστροφη επι νεωτερου Καραμανλη...τι συγκρισεις ειναι αυτες για ενα πολιτικο που εγκαθιδρυσε τη δημοκρατια στην Ελλαδα με θεσμους και οχι αερολογιες...και βεβαια ειναι κακιστη η συσχετιση... που κανεις συνεχως του Πασοκ με το Συριζα...».
Σύμφωνα με το πρώτο σχόλιο τον μεν «Ανδρέα» θα τον κρίνει μόνο η Ιστορία γιατί εμείς απαγορεύεται να το κάνουμε, αλλά μπορούμε και πρέπει να κρίνουμε όλους τους άλλους, από τον Καραϊσκάκη μέχρι τον Μητσοτάκη προφανώς επειδή αυτοί ήταν ή είναι άνθρωποι όπως εμείς και όχι τοτέμ.
Σύμφωνα με το δεύτερο σχόλιο, κανείς δεν δικαιούται δια να ομιλεί περί Ανδρέα και ΠΑΣΟΚ εκτός ίσως αν κάνει μόνο θετικά σχόλια και μάλιστα υπό την προϋπόθεση ότι θα φροντίζει να πετάει που και που κάνα «μακρονήσι», και καμιά «οικονομική καταστροφή επί νεότερου Καραμανλή», έτσι χωρίς ειρμό, ίσως ως πιστοποιητικό δικαιώματος ανήκειν στους «μη προνομιούχους» που ανέβηκαν στην εξουσία όταν το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην κυβέρνηση!
Όπως είχε πει και ο Χαρίλαος Φλωράκης «στο κόμμα μας επιτρέπεται η κριτική αρκεί να είναι η σωστή».
Προφανώς, στο μυαλό και των δύο σχολιαστών της ανάρτησής μου έχει εγκατασταθεί το πασίγνωστο δύσμορφο «κλικ» της δημαγωγίας που εξαφανίζει την πραγματικότητα, την ικανότητα σύνδεσης με τα πραγματικά γεγονότα.
Γιατί τη φράση αυτή ο ΑΠ όντως την είπε το 1994 σε προεκλογική συγκέντρωση στην Κοζάνη όπου οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ φώναζαν: «Αυτή η νίκη είναι του λαού» και ο Ανδρέας Παπανδρέου απαντάει: «Είναι του λαού, ο λαός είναι κυρίαρχος, κανείς προνομιούχος σε αυτόν τον τόπο, κανείς, καμία δύναμη, ΚΑΝΕΝΑΣ ΘΕΣΜΟΣ, μόνον ο λαός σε αυτήν την χώρα κυβερνά και καθορίζει την πορεία της προς το μέλλον».
Από τον ίδιο δημαγωγικό δρόμο έχουν περάσει κι άλλα αστέρια: https://www.kathimerini.gr/opinion/1080740/laikismos-kai-thesmoi/
Τα θύματα του δημαγωγικού λαϊκισμού εμφανίζονται ανίκανα να σκεφθούν ότι η ίδια φράση από έναν συνταξιούχο καφετζή όπως εγώ θα περνούσε τελείως απαρατήρητη, ενώ στο στόμα ενός πρωθυπουργού διαμορφώνει ατομική και συλλογική συνείδηση, περιφρόνηση στο θεσμικό οικοδόμημα της Δημοκρατίας.
Αυτό συνέβη επί Τραμπ, αυτό συνέβη επί Τσίπρα, αυτό συνέβη επί Περόν, επί Όρμπαν, επί Φάρατζ, επί Μαδούρο, επί Μπολσονάρο κλπ. Η δημαγωγία και ο λαϊκισμός έχουν μόνο αποχρώσεις, όχι χρώματα.
Η προσωπολατρεία ως εγκατεστημένη συνέπεια της θηριώδους δημαγωγίας του ΑΠ έχει αντικαταστήσει τη λογική των θυμάτων του με παβλωφικά αντανακλαστικά συναισθήματα. Αυτό κάνει ο λαϊκισμός.
Γι αυτό και η ΑΥΡΙΑΝΗ ως υπόδειγμα δημοσιογραφίας, ο Φωτόπουλος ως ιδιοκτήτης των διακοπτών της ΔΕΗ, οι Σταμουλοκολάδες τραμπούκοι ως ενσάρκωση του «δίκιου του εργάτη» κι ο Κουτσόγιωργας με τον Κοσκωτά ως διοργανωτές καρτέλ κομματικής πληροφόρησης, απαγορεύεται να συσχετιστούν με την δηλητηριασμένη ρητορική της πάνω και κάτω πλατείας και με την αντισυστημική ρητορική του αυθεντικού λαϊκιστή Τραμπ.
Γιατί αν συσχετιστούν γκρεμίζεται και το παπανδρεϊκό τοτέμ και αποκαλύπτεται η χυδαία ιδιοτέλεια όσων απόλαυσαν θηριώδη εισοδήματα τα χρόνια που η Ελλάδα ανήκε στους «ελληνες», δηλαδή στους κρατικούς υπαλλήλους στους κρατικούς εργολάβους και στους κρατικούς προμηθευτές.
Άλλωστε όταν «τα μνημόνια έφεραν την κρίση» όλοι εμείς οι υπόλοιποι (που τώρα πληρώνουμε τα δάνεια με τόκο) αποκαλυφθήκαμε ως ανθέλληνες, γερμανοτσολιάδες!
Η θεσμική βλάβη που ολοκλήρωσε ο νεοσταλινικός ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη ρίζες στα μυαλά των θυμάτων του Παπανδρεϊσμού, όσων ανακουφίστηκαν όταν οι «πατριώτες» δημαγωγοί της αντιδεξιάς σκυταλοδρομίας τους απάλλαξαν από το «μίασμα» Σημίτη, με τον αρχινονό του ΣΥΡΙΖΑ να παραλαμβάνει τη σκυτάλη από τους αυθορμήτως αφιχθέντες στην Κουμουνδούρου δρομείς/συνεργάτες του Κου Τσοχατζοπούλου.
Εδώ και πολλά χρόνια κάνω το «λάθος» να μιλώ και να γράφω για όλα αυτά, τονίζοντας ταυτόχρονα και την ΠΑΣΟΚοποίηση της Νέας Δημοκρατίας από τον Κώστα Καραμανλή, που μετά το σχετικά ενάρετο διάλλειμα Σημίτη (που παρέλαβε το κρατικό χρέος στο 106% και το παρέδωσε στο 106% του ΑΕΠ) ανανέωσε την ΑνδρεΪκή μουνταρία μισθών και επιδομάτων, υπερχρεώνοντας και αυτός τις επόμενες γενιές, οδηγώντας το κράτος στην χρεοκοπία.
Μετά όπως θυμάστε πλάκωσε και πάλι «ο λαός» και μαζί του ο Καμένος, ο Παππάς, ο Πετσίτης, ο Καλογρίτσας, ο Πολάκης, ο Σπίρτζης, ο Κοτσακάς, κι ο Παπαγγελόπουλος.
Οι θεσμοί έμειναν για πέντε χρόνια μετεξεταστέοι λόγω απουσιών.