Θα σας διηγηθώ μια  μικρή αληθινή ιστορία. Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 50 , στην «κόκκινη» Καβάλα,  όταν ήμουν μαθητής δημοτικού.  Πρωθυπουργός ο Αλέξανδρος Παπάγος , ο νικητής του εμφυλίου. Η μάνα μας δούλευε στο καπνομάγαζο και ο πατέρας μας πουλούσε φρούτα με ένα χειρήλατο καρότσι.

Ένα βράδυ ο πατέρας δεν γύρισε σπίτι. Με πήρε η μάνα μου και πήγαμε να τον ψάξουμε. Πήγαμε εκεί που είχε το «κινητό  κατάστημα», κοντά στα ψαράδικα. Το καρότσι βρέθηκε μόνο και λεηλατημένο. Πήγαμε απέναντι στο καφενείο «Παλλάδιο» , όπου σύχναζε. Ούτε εκεί ήταν. Η μάνα μου  τρομοκρατήθηκε. Τρέξαμε σε ένα γείτονά μας , που μας έφερνε στο σπίτι ψηφοδέλτια του   Παπάγου  (που τα χρησιμοποιούσαμε  στην τουαλέτα), για να ζητήσουμε την βοήθειά του.  Αυτός μας συνέστησε να πάμε να ρωτήσουμε στην Ασφάλεια, που τότε βρίσκονταν απέναντι από το Δημοτικό Πάρκο.

Τον βρήκαμε εκεί αιμόφυρτο, άγρια ξυλοκοπημένο. Μας τον παρέδωσε ο αξιωματικός λέγοντας: «Για να μάθει να μη διαβάζει κομμουνιστικές εφημερίδες». Ναι ο πατέρας μου αγόραζε κάθε μέρα την «Αυγή» που του την έδινε ο περιπτεράς διπλωμένη στα τέσσερα, για να μην φαίνεται ο τίτλος.

Τραγική ειρωνεία.Σήμερα η Αυγή ζητάει να προσάγονται με την διαδικασία του αυτόφωρου, δηλαδή με χειροπέδες, οι δημοσιογράφοι που εκφράζουν διαφορετική  άποψη από την δική της. Για καλό και για κακό πάντως είπα στην γυναίκα μου , αν τυχόν και αργήσω και δεν με βρίσκει στην  εφημερίδα,  ας περάσει μια βόλτα από την Ασφάλεια. Όπως τότε επί Παπάγου…