Το ότι υπάρχουν αρρώστιες μεταδοτικές, δεν είναι κάτι που το μαθαίνουμε τώρα. Απλώς, τώρα, αποκαλύπτεται πως κάποιες από τις μεταδοτικές αρρώστιες είναι και η οπλοκατοχή και μόνο σε συντηρητικές, αντιδραστικές και οπισθοδρομικές κοινωνίες επιτρέπεται ο… κάθε σαλταρισμένος να κατέχει όπλα και να τα χρησιμοποιεί στις χαρές, αλλά και στις λύπες του. Όποτε θέλει το χρησιμοποιεί και όποιον πάρει ο χάρος… Συμβαίνει από πολύ παλιά… Η οπλοκατοχή είναι μια παλιά ιστορία θρήνου, εκδίκησης, ανδρισμού(!), μαγκιάς, ξεκαθαρίσματος λογαριασμών, ορίων οικοπέδων, περιουσιών, μοιχείας, μέθης, κυνηγίου και χαράς σε γάμους, βαφτίσια και θλίψης σε κηδείες…
Ο Γιάννης Ρίτσος, στη Ρωμιοσύνη του που τόσο τραγουδήσαμε, για άλλους λόγους βεβαίως, έγραφε:
«Το χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι
το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους
το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους
έχουν στα χείλια τους απάνου το θυμό…»
Και κρατάω αυτές τις φράσεις, που γράφτηκαν όμως για να υπογραμμίσουν μια ιδιαίτερη συναισθηματική φόρτιση σε κατάσταση εμφυλίου…

Το κακό είναι πως, αυτό το μικρό απόσπασμα, θα μπορούσε να φωτογραφίζει, ξεχνώντας για μια στιγμή την αιτία και το πότε γράφτηκε το ποίημα, το μεγάλο ποσοστό των κουμπουροφόρων πολιτών στις πόλεις, τα χωριά, την επαρχία… Ασφαλώς μην ξεχνάμε πως η αθώα οπλοκατοχή σχετίζεται και με την επιλογή δώρου στα αγοράκια των οικογενειών, αφού πρώτα η τηλεόραση με τις διαφημίσεις νέας τεχνολογίας όπλων εισάγει τη δημιουργία ψυχοσύνθεσης και αποδοχής τής οπλοκατοχής και «οπλοχρησίας» μέσα στα παιδικά δωμάτια και κατά συνέπεια, στις ψυχές των… πολεμοκάπηλων πιτσιρικάδων που «βιώνουν» με τον δικό τους τρόπο τον αμείλικτο πόλεμο εναντίον τού… κακού «εχθρού»…
Η… αθώα και αθρόα οπλοφορία των λιλιπούτειων δεν μπορεί να μην έχει κόστος. Δεν είμαι παιδοψυχολόγος και γνωρίζω πως η… ανάλυσή μου ίσως να είναι επιπόλαιη, δίχως επιστημονική βάση. Παρατηρώ όμως πως η παράνομη οπλοκατοχή δεν είναι εξαίρεση αλλά κανόνας. Πως η πολιτεία με τους νόμους της δεν ασχολείται ιδιαιτέρως με το θέμα. Δεν έχω αντιληφθεί, ως τώρα τουλάχιστον, ότι εφαρμόζονται και τηρούνται νόμοι που-ενδεχομένως-θα μπορούσαν να εμποδίσουν και να μειώσουν την εμμονή τής οπλοκατοχής. Όταν αφήνεις το τέρας να μεγαλώνει και να γιγαντώνεται, μετά είναι δύσκολο να ανακόψεις την κατακτητική και αδηφάγο μανία του. Και το τέρας είναι εδώ!

Τώρα, μετά και το επεισόδιο στο Μενίδι, συζητιέται πως το επιτελείο τής… «Προστασίας του πολίτη» (πόσο γελάω όταν ακούω αυτή την ονομασία…) συνεδριάζει για να πάρει μέτρα κατά τής οπλοκατοχής! Μέτρα εναντίον μιας ανεξέλεγκτης κατάστασης, η οποία αφέθηκε στο έλεος της μανίας τού κάθε είδους πιστολέρο, ο οποίος χρησιμοποιεί ως άλλοθι τον διαρρήκτη, τον δολοφόνο, τον βιαστή, την εκδικητική μανία, και άλλα αμέτρητα ανθρώπινα συναισθήματα των παθών και των ενστίκτων. Δεν θα επικαλεστώ και πάλι πως προηγούνται αυτών των καταστάσεων η έλλειψη Παιδείας και Γνώσης. Θα γελούσαν εις βάρος μου όλοι όσοι εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με την οπλοκατοχή. Όμως, η θεατρική παράσταση της «συνεδρίασης για το θέμα», της οποίας ηγείται ο πολιτικός προϊστάμενος, τής παρούσας κυβέρνησης, τής «Προστασίας του πολίτη» (ε ρε γέλιο…), δεν χωράει καμία αμφιβολία πως είναι ένας απόλυτος εμπαιγμός προς όλους εμάς που παρακολουθούμε ενεοί την εξέλιξη αυτής τής επιδημίας.
Που σημαίνει ότι, ο «προστάτης μας» υπουργός, θεωρεί πως όλες οι αμέτρητες συμμορίες που λυμαίνονται την Αττική, την επαρχία, τις πόλεις [τους διάφορους κίλερ με τα μαγαζιά τής νύχτας, τους χρυσαυγίτες, τους παντός είδους τρομοκράτες, χαβαλετζήδες, ψευτόμαγκες, αριστεροδεξιούς μπαχαλάκηδες, περιθωριακούς, νταβατζήδες], ένα τεράστιο βουνό παραβατικότητας και ανομιών, όλο αυτό το σύμπλεγμα παρακμιακού κόσμου, ο οποίος δρα εις βάρος μιας ομαλής και ειρηνικής κοινωνικής ζωής, μπορεί να τον ελέγξει και να του επιβληθεί!!!
Σαν γελοίο σενάριο μου μοιάζει αυτό.
Ο Υπουργός διατάσσει: «Παίδες, παραδώστε τα όπλα σας!»
Ένα μακρόσυρτο γέλιο ακούγεται από την άλλη μεριά…
Οι Κρητίκαροι με τα ακονισμένα μαχαίρια τους και τα τουφέκια, πώς θα χάσουν τη λεβεντιά τους;
Οι Μανιάτες πώς θα απωλέσουν την αυστηρότητά τους στις παραδόσεις τιμής;
Οι νταβατζήδες και οι διακινητές πώς θα διατηρήσουν τις περιοχές, τη σωματεμπορία και τις εξουσίες τους;
Οι λογής-λογής μαφιόζοι, ημεδαποί και αλλοδαποί, πώς θα επιβάλλουν τους νόμους της σιωπής (omerta);
Ο υπόλοιπος λαός πώς θα γιορτάζει την Ανάσταση, τους γάμους, τις βαπτίσεις, στα γήπεδα, στις κατακτήσεις τίτλων, κλπ.; Πώς θα… αμύνεται σε περιπτώσεις κινδύνου καταπάτησης ιδιοκτησιών, οικιών, οικοπέδων, ακόμα και βοσκοτόπων;
Η οπλοχρησία και η οπλοκατοχή είναι αναμφισβήτητα σημάδι βίας και ένδειξη ενός εναπομείναντος υπόγειου φασισμού, που κατοικοεδρεύει στο υπογάστριο της ελληνικής κοινωνίας από τα πολύ παλιά χρόνια. Δύσκολα μπορώ να προσδιορίσω τη χρονική του προέλευση… Η αντίληψη «παίρνω το νόμο στα χέρια μου» εξακολουθεί να έχει ισχύ στα λαϊκά στρώματα και τα επεισόδια είναι τόσα ώστε να αποδεικνύουν με τον πιο τραγικό τρόπο αυτή την αντίληψη… Γράφοντας αυτές τις γραμμές, φτάνει και η είδηση πως θα φωταγωγηθεί το Μενίδι και θα υποχρεωθούν τα παιδιά των Ρομά να πηγαίνουν Σχολείο! Ας ξεκινήσουμε από κάτι, επιτέλους όσο και να μοιάζει με… ασπιρίνη. Όμως:

Το ότι ο υ δ ε μ ί α κυβέρνηση μπήκε στον κόπο να σκύψει, με την αρμόζουσα σοβαρότητα, πάνω από το πρόβλημα, μη θεωρώντας το ίσως πρόβλημα, δείχνει πως θα σερνόμαστε πάντα στη διάσταση μιας εν δυνάμει «εμπόλεμης» κατάστασης. Θα εξαμερικανιζόμαστε αενάως και το βάθος τής ψυχής μας, ως κοινωνία, θα αλληλοεπηρεάζεται από τα κύματα της παγκοσμιοποίησης των εξοπλισμών! Τα συνήθη κενά, των δικαστικών αποφάσεων, θα γεμίζουν πάντα από εκδικητές που θα υποκαθιστούν τα όργανα της ευταξίας. Η πολιτεία, οι πολιτείες όλου του κόσμου, θα υποτάσσονται συνεχώς σε κάθε εν δυνάμει τζιχαντιστή-φονταμενταλιστή-εκδικητή-μισαλλόδοξο-δολοφόνο-μαφιόζο-πολεμοκάπηλο…

Να είναι αυτό το μέλλον τού κόσμου, ή, τουλάχιστον στα καθ’ ημάς, ο… «Προστασίας του πολίτη» (!!!!!) θα μάς βγάλει από αυτό το απάνθρωπο τέλμα; Ποιος εμπιστεύεται;