Πού να διεκδικήσω κι εγώ τον τόπο και το χώρο να πολυλογήσω πέραν της ανάγκης των περιστάσεων. Τόσα εντέλλονται όσα δεν εμπαίζει ο χρόνος και ο γραπτός τόπος να αναρωτιόμαστε ρητορικά. Χανόμαστε. Βουλιάζουμε. Με ρήσεις και υπόνοιες θα εκλέγουμε πάλι τις λέξεις μας;
Κι ας είναι εκεί οι παραινέσεις όπως τελειώνουν οι ηροδότειες Ιστορίες με την κύρεια (του Κύρου Μέγα) απόρριψη της χλιδής ή τις εγκάθετες συμβουλές όπως του Δημάρατου. Κι ας είναι εκεί τόποι αλλότριοι πολλοί κι αποκαλυπτικοί, μοτίβα, σάγκες, έπη και καθαρτηρίων λοιμώξεις. Όλα να υπενθυμίζουν αυτό που θα γίνει ως έγινε, γιατί Νέκυια αυτό που ζήσαμε και μνηστηροφονία μάς πρέπει. Χωρίς Άργοι να περιμένουν, Πηνελόπες, Τηλέμαχοι. Ούτε αυτούς αξίζουμε, ούτε δμωές τυγχάνουν στο προσκήνιο. Ας μείνουμε στη σύγκρουση που πλέον ανοίχτηκε.
Ευτυχείς στο τέλος και στη δύστηνη ώρα που μας προτάθηκε Ουκρανία. Ένα χιλιοστό Ουκρανίας ισοδυναμεί με τη διαδρομή τού σύνολου Ορθού λόγου, με το Νέκταρ του Διαφωτισμού, με οιονεί λαμπάδα τής ανθρωπινότητας και της δημοκρατίας. Φάρος τού Ενός Ήθους, εκείνου δηλ. τής Ισότητας, της Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης. Πρότυπο για την Οικουμένη. Μπροστά της δε μετρούν όσοι τρέχουν να πείσουν κιτρινογιλεκάδες ή Μελανσόν για τις βουλευτικές ή Ντραγκ-πρωθυπουργοί που άνετα αισθάνονται με τις πεντάστερες ψήφους εμπιστοσύνης να κυβερνούν απολεπισμένους τής ευθύνης υποκείμενους όπως εγώ κι εσύ.
Κι ένα φάσκελο πλατύ κρατώ («δεν ξεχνώ») αφιερωμένο στο άλλοτε ίνδαλμά μου, που ζήλεψε τα γεράματα τού (επίσης πάλαι ποτέ ειδώλου) Γκίντερ Γκρας κι έμεινε πιστός στη χωρίς-θάνατο-οντολογία: καλό ταξίδι Γιούργκεν Χάμπερμας στην αυτόκλητη βερθερική ειρκτή σου. Κι όμως υπάρχει τρύπα στο νερό. Νέος Χάιντεγκερ. Εχθρός των παιδιών και των σωμάτων. Πωλητής ιδεών, αρνητής της ύστατης αλληλεγγύης (αν όχι ελεημοσύνης). Η Ουκρανία πρέπει να εξοπλιστεί με κάθε συμβατικό μέσο και εμείς την ίδια στιγμή οφείλουμε να βρούμε το διανοητικό μόχθο να αντιταχθούμε στον ειρηνισμό τής ανισότητας, του δεσποτισμού, του ρατσισμού, του λευκού πρωτείου που οι (κοινολογικές) τσαλιμιές σου εναντίον του Κατάρ προδιαθέτουν «φιλοσόφε». Μόνο Καστοριάδης. Καταργητέα η ελευθερία δίχως αυτονομία. «Είναι» υφίσταται στην επίτευξη της ελευθερίας όπως στη διήγηση του Ούρμπινεκ στις πρώτες σελίδες από την Ανακωχή τού Πρίμο Λέβι (τα ξανάπαμε).
Το θηρίο μάς δίνει την επώδυνη ευκαιρία να εκδημοκρατιστούμε (για τα ελληνικά κόμματα και τον εκδημοκρατισμό τους αρκετά κουράσαμε από τον προκείμενο ηλεκτρονικό τόπο. Η ανούσια προγραμματική και οραματική μηδαμινότητα και άγνοια κινδύνου και κρισιμότητας για Ελλάδα και Ευρώπη επιβεβαίωσε δυστυχώς την απαισιοδοξία μας και σε ό,τι αφορά το Συνέδριο του ΚΙΝΑΛ). Να γκρεμίσουμε τα τείχη των διαφορών μας και να ορίσουμε την τύχη της δημοκρατικής Δύσης. Χωρίς μισόλογα και υπεκφυγές. Ενωμένοι προωθώντας το δημοκρατικό πρότυπο του πλουραλισμού, της ελεύθερης οικονομίας και των ατομικών δικαιωμάτων. Επιβάλλεται ενότητα της σύνολης Δύσης. Σταθερή ισοτιμία Ευρώ Δολαρίου. Οικονομικός πόλεμος και στους ουδέτερους. Πλήρης απεξάρτηση από κάθε οικονομική σχέση με τη θηριακή Ρωσία και όσους συναλλάσσονται με αυτήν.
Βιάστηκαν για άλλη μια φορά οι αρνητές. Πρόωροι. Το έχουν ξανακάνει. Έκριναν από την ύφεση και την κόπωση. Τον εσωτερικό ανταγωνισμό. Απέσυραν το βλέμμα από τη δυνατότητα της συνεργατικής δράσης. Το παγκόσμιο ΑΕΠ παραμένει συντριπτικά δυτικό και δημοκρατικά ελέγξιμο. Ας ενωθεί. Κι ας επανέλθει στο προβάδισμα της προοπτικής διακυβέρνησης και διαχείρισης του πλανήτη ο φιλελεύθερος πλουραλισμός. Ο Γέρος τής Δημοκρατίας προσπαθεί. Η ευρωπαϊκή νεολαία για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες μοιάζει αφυπνισμένη λόγω πολέμου. Ας μη δειλιάσουμε οι Ευρωπαίοι ενήλικοι. Πρέπει να ξεπλύνουμε την αφασία τής δεκαετίας τού 90. Οφείλουμε να εξιλεωθούμε για τη Σρεμπρένιτσα. Μεγαλώσαμε; Ειδάλλως ΠΡΙΠΙΑΤ. Αυτό κι αν συνιστά παλιμπαιδισμό.