Με μια αιφνιδιαστική και αυθαίρετη κίνηση η κα Γεννηματά και ο κος Θεοδωράκης ονοματοδότησαν τον υπό ίδρυση νέο φορέα της κεντροαριστεράς ως «Κίνημα Αλλαγής». Φαίνεται πως η μεταξύ τους συνεννόηση, την οποία εξάλλου συνομολόγησαν στο προεκλογικό debate, καλά κρατεί. Ταπώνουμε τον Ανδρουλάκη, φτύνουμε τον Καμίνη, σέρνουμε τον Παπανδρέου, περιφρονούμε τον Θεοχαρόπουλο, κλπ, και κυρίως αγνοούμε επιδεικτικά 211 χιλιάδες πολίτες που προσήλθαν στις κάλπες. Έτσι για να ξέρουμε ποιος κάνει κουμάντο. Άσε που συνεχίζεται ο παραλογισμός. Βάλαμε το κάρο μπροστά από το άλογο εκλέγοντας επικεφαλής πριν να συγκροτηθεί το κόμμα, τώρα το βαφτίζουμε χωρίς να ρωτήσουμε κανέναν πριν το ιδρυτικό συνέδριο.
Γνωστό το αντεπιχείρημα: πρόταση ήταν που θα συζητηθεί στο συνέδριο. Όμως ό,τι προεξαγγέλλεται δύσκολα αλλάζει. Όταν λοιπόν μάς βολεύει επικαλούμαστε τις δημοκρατικές διαδικασίες, όταν δεν μας βολεύει αυθαιρετούμε. Δημοκρατία a la carte. Βόλευε η δημοκρατική ανάδειξη επικεφαλής από τη βάση, δεν βόλευε η ηλεκτρονική εξ αποστάσεως ψηφοφορία γιατί θα παραξεχείλωνε η δημοκρατία. Δεν βόλευε να παραμείνει ΔΗΣΥ (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ – ΠΟΤΑΜΙ – ΚΙΝΗΣΕΙΣ) μέχρι το συνέδριο, μην το παρακάνουμε στην ισοτιμία, βόλευε όμως το «Κίνημα Αλλαγής» (ΔΗΣΥ – ΠΟΤΑΜΙ) μιας και παραπέμπει στο «Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα» για την κα Γεννηματά και στο Ποτάμι ως «Κέντρο της Αλλαγής» κατά το σύνθημα του κου Θεοδωράκη.
Σ` αυτή τη χώρα έχουμε χορτάσει από αρχηγικές αυθαιρεσίες. Η δημοκρατικές διαδικασίες στα πολιτικά κόμματα πρέπει κάποια στιγμή να νομοθετηθούν και να θεσμοθετηθούν, να αποκτήσουν υποχρεωτικότητα. Για να έχει πραγματικό βάρος ότι αποτελούν θεσμούς της δημοκρατίας. Γιατί χωρίς δημοκρατία και διαφάνεια στα κόμματα θα είναι μόνιμο το έλλειμμα δημοκρατίας και διαφάνειας στο κράτος και στη διοίκηση με τις γνωστές επιπτώσεις στην οικονομία και στην κοινωνία. Τα κόμματα είναι ο μεγάλος ασθενής και κατ` εικόνα και καθ` ομοίωση το κράτος.
Ο νέος φορέας της κεντροαριστεράς έχει ακόμα την ευκαιρία να γίνει υπόδειγμα δημοκρατίας, συλλογικότητας, συμμετοχής και διαφάνειας και να αποτελέσει πρότυπο για το πολιτικό σύστημα. Κάποιους, που έχουν συνηθίσει αλλιώς, δεν τους βολεύει. Εξαρτάται όμως από μάς, τους πολίτες της κεντροαριστεράς που πιστέψαμε και προσήλθαμε στις κάλπες. Να υπερβούμε τις πρόσκαιρες απογοητεύσεις και με τη συμμετοχή μας στο ιδρυτικό συνέδριο να επιβάλουμε την εσωκομματική δημοκρατία. Αν θέλουμε κάτι πραγματικά νέο, αν θέλουμε πραγματικά να βγάλουμε τη χώρα και τη ζωή μας από την παρατεταμένη κρίση, αν πιστεύουμε πραγματικά ότι έχει νόημα η διάκριση πρόοδος – συντήρηση. Ας το ξεκαθαρίσουμε πρώτα μεταξύ μας. Γιατί η αυθαίρετη ονοματοδοσία και η συγκεκριμένη επιλογή ονόματος ανήκουν στην συντήρηση.