Λένε πως στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Από τότε που το πρωτάκουσα είχα τις αμφιβολίες μου για την ορθότητά του. Διαβάζοντας την εγχώρια και διεθνή ιστοριογραφία, συναντούσα σωρεία αδιεξόδων καταστάσεων που επιλύονταν – ; – με άλλα τέτοια, χειρότερα. Κι ύστερα προσπαθούσα να απαντήσω στα ερωτήματα που έθετα ο ίδιος στον εαυτό μου, με άλλα διάσημα τσιτάτα, όπως, π.χ., «η Φύση απεχθάνεται το κενό» και τέτοια !

.

Κι ύστερα «ήρθαν οι μέλισσες», συγγνώμη, το σμάρι των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ. Υπόσχονται μια δραστική θεραπεία των κακώς κειμένων της κοινωνίας μας με μιαν, ομοιοπαθητικής κατεύθυνσης, ιαματική διαδικασία, εξόχως αντιδιαλεκτική όπως κι αν το δεις. Όπως ο καπιταλισμός εξωραΐζεται κι αλλάζει φορεσιές για να επιβιώσει, έτσι και ο ΤΣΙΠΡΑΣ μας προτείνει να ανανεώσουμε το λαϊκισμό, να τον εκσυγχρονίσουμε, ώστε να κυριαρχεί πάντοτε στην ελληνική κοινωνία.

.

Η γνωστή φράση του Ντι Λαμπεντούζα, «πρέπει όλα να αλλάξουν ώστε να παραμείνουν ίδια», στον Γατόπαρδο, συνήθως είναι αμφίσημη νοήματος, εδώ πάντως ταιριάζει γάντι με την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Το παράδοξο μ’ αυτόν τον χώρο της πανσπερμίας είναι ότι ενώ αποτελείται από 10-15, ξέρω κι εγώ, φυλές, κατ’ ουσίαν μία είναι η γραμμή του^. αυτή του έξαλλου μετα-πολιτικού λαϊκισμού.

.

Δεν είμαι βέβαιος αν υπάρχει προηγούμενο στην Ελληνική Πολιτική Ιστορία. Ο Χ. Τρικούπης, ο Ε. Βενιζέλος, ο Α. Παπάγος – ναι κι αυτός – ο Κ. Καραμανλής, ο Η. Ηλιού, ο Λ. Κύρκος, ο Γ. Γεννηματάς, ο Κ. Σημίτης, ο Φ. Κουβέλης -προτείνοντας μερικά ονόματα- εξέφραζαν πάντοτε εντός των κομμάτων τους και της κοινωνίας, περιοδικώς ή διαρκώς, αντιλαϊκίστικες τάσεις^. Ακόμα και στα πλαίσια της Βασιλείας βλέπουμε τον Αλέξανδρο να είναι συνετός και συνεργάσιμος με τον Βενιζέλο, αντίθετα από τον πατέρα του, Κωνσταντίνο τον Α΄, τον έξαλλο.

.

Τώρα στα δικά μας πάλι, η κύρια πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αυτή μιας αριστερής διακυβέρνησης – τι θα πει άλλωστε αυτό!! – αλλά το πρόγραμμα – πρόταγμά του προς εμάς, να δεχθούμε ένα μίγμα οργισμένου πρωτογονισμού, επιθετικής αλαζονείας χωρίς συγγνώμη, καταστροφικών και ασύνδετων φληναφημάτων οικονομικής πολιτικής και χαοτικής διαχείρισης των διεθνών σχέσεων χωρίς τα στοιχειώδη τακτ, όχι μόνο της διπλωματίας, αλλά της απλής αστικής ευγένειας.

.

Ο Φρόιντ λέει ότι η οργανωμένη εναπόθεση του πρωτογονισμού μας σ’ ένα κλειστό κουτάκι του χαρακτήρα μας (συνειδητότητα) και η ανάδυση πιο προηγμένων συμπεριφορών, βοηθά και στον πολιτισμό, αλλά και στην ωρίμανση μας ως ανθρώπων και στη συνέχεια ως συλλογικοτήτων.

.

Δυστυχώς, οργώσαμε μια κοινωνία με στραβωμένα υνιά ενός ασύντακτου αναχρονιστικού λαϊκισμού – χωρίς καν βασικά περονιστικά χαρακτηριστικά – διδάξαμε ένα κάρο κουτοπόνηρους τακτικισμούς εσωτερικού καταναλωτισμού (γνωστά σ’ όλους) και τώρα αναμένουμε την ανατροπή του συστήματος από ένα άλλο, ίδιο αλλά και άγνωστο, θολό και γι’ αυτό επικίνδυνο.

.

Άλλωστε, όπως λέγεται ότι έλεγε ο συμπατριώτης μου Χαρ. Φλωράκης, «… ό,τι απεκκρίνεις στη θάλασσα, το συναντάς στο αλάτι που βάζεις στο φαΐ σου.».

.

Και εν προκειμένω, αλάτι, δεν είναι άλλο από έναν αχταρμά επανεθνικοποιήσεων, παρασιτισμού των ΔΕΚΟ, μεγέθυνσης των ελλειμμάτων μέσω καταναλωτισμού και άλλων πολλών αστοχασιών. Αν φυσικά υλοποιούνται – που δεν υλοποιούνται. Κι όμως η φενάκη αυτή συντροφεύει πολλούς από εμάς.

.

Τι προτείνω ;

.

Ελεγχόμενη έκρηξη κατά τους πυροτεχνουργούς και στη συνέχεια δημιουργία αντιλαϊκιστικού μεταρρυθμιστικού φορέα στο χώρο του ριζοσπαστικού κέντρου, με επαρκή ηγετική μάζα.

.

.

*Ο Νίκος Γκιώνης είναι Πολιτικός μηχανικός

.