Παρέμβαση στη Β’ Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Κίνησης των ΜΕΤΑρρυθμιστών της Αριστεράς
Ουδέποτε στο παρελθόν επιχειρήθηκε μια τόσο ωμή παρέμβαση στον Τύπο και τα Μέσα Ενημέρωσης για την πλήρη άλωσή τους όπως αυτή που εξελίσσεται επί των ημερών της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖ-ΑΝΕΛ. Όπως βέβαια και ουδέποτε, με εξαίρεση φυσικά την περίοδο της δικτατορίας, παραδοσιακά Μέσα Ενημέρωσης, ευάλωτα οικονομικά λόγω της κρίσης και της κακοδιαχείρισης των ιδιοκτητών τους, αλλά και δημοσιογράφοι, δεν εκβιάστηκαν τόσο ανοιχτά προκειμένου να εξαναγκαστούν να αλλάξουν την πολιτική που επί δεκαετίας ακολουθούσαν και είχαν γι’ αυτό κερδίσει την υποστήριξη των αναγνωστών τους.
Και είναι τόσο ωμή αυτή η παρέμβαση ώστε η νέα διαπλοκή που ετοιμάζεται να πάρει τη θέση της παλαιάς όχι μόνο διακηρύσσει ανοιχτά ποια ακριβώς Μέσα ενδιαφέρεται να αναλάβει, καθώς και την επιδίωξή της μέσω αυτών να έχει πρόσβαση στα πολιτικά πράγματα, αλλά και διευκολύνεται το ίδιο ανοιχτά από την κυβέρνηση, είτε με τροπολογίες που σβήνουν υποχρεώσεις κάποιων δεκάδων εκατομμυρίων, είτε με αδιαφανείς μεταβιβάσεις μετοχών ώστε ο νέος εκλεκτός να αποκτήσει ισχυρή θέση σε μεγάλο κανάλι.
Με τις ίδιες ακριβώς αδιαφανείς διαδικασίες τις οποίες η τότε Αριστερά καταδίκαζε όταν ο Κουρής της Αυριανής βρισκόταν εν μια νυκτί ιδιοκτήτης καναλιού. Υπάρχει βλέπετε η τεχνογνωσία την οποία η σημερινή αριστερά του Σύριζα έχει εμπεδώσει και εφαρμόζει αδίστακτα..
Η κρίση των Μέσων Ενημέρωσης έχει διεθνείς διαστάσεις και έχει πλήξει βέβαια και την χώρα μας. Με τη διαφορά ωστόσο, ότι ενώ σε ευρωπαϊκές χώρες λαμβάνονται μέτρα για να μπορέσουν κυρίως οι παραδοσιακές εφημερίδες να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες από το διαδίκτυο και να επιβιώσουν, στην Ελλάδα, αντίθετα, η κυβέρνηση επιχειρεί να εκμεταλλευτεί την άσχημη οικονομική κατάσταση των Μέσων – για την οποία ευθύνονται ασφαλώς οι ιδιοκτήτες τους όπως και οι διοικήσεις των Τραπεζών που με πολιτική παρότρυνση τους παρείχαν ανεξέλεγκτο δανεισμό – προκειμένου να θέσει υπό τον έλεγχό της την Ενημέρωση.
Είναι γνωστές οι προσπάθειες του Νίκου Παππά να δημιουργήσει φιλοκυβερνητικό ολιγοπώλιο με το γνωστό νόμο για τον περιορισμό των καναλιών σε τέσσερα, που κατέπεσε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, Όπως είναι γνωστές και οι στοχευμένες επιθέσεις σε Μέσα και δημοσιογράφους που δεν προσχώρησαν στο σύστημα ΣΥΡΙΖΑ και οι οποίες επιθέσεις επανελήφθησαν πρόσφατα, ακόμη πιο άγρια, με μια από τις γνωστές «ανώνυμες ανακοινώσεις» του Μαξίμου με την οποία κατηγορούσε τα Μέσα και τους δημοσιογράφους που ανέδειξαν την αποτυχία του πρόσφατου eurogroup ότι διέπρατταν προδοσία σε βάρος των συμφερόντων της χώρας!
Πέραν αυτών, ωστόσο, υπάρχει και η επίσημα εκφρασμένη στη Βουλή «θέση» του «ειδικού συμβούλου» του πρωθυπουργού και υπουργού Επικρατείας, Χριστόφορου Βερναρδάκη, ότι «η αυτονόμηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης συνιστά παθογένεια του πολιτικού και οικονομικού συστήματος στην Ελλάδα», κι επομένως «χρειάζεται ρύθμιση», δηλαδή παρέμβαση, για να πάψουν τα ΜΜΕ να είναι αυτόνομα, δηλαδή μη ελεγχόμενα.
Η κρίση στο χώρο της Ενημέρωσης στην Ελλάδα είναι πολύπλευρη και συνυπεύθυνοι είναι πολλοί:
– Είναι ασφαλώς όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις που δημιούργησαν ένα άναρχο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο πλήρους ασυδοσίας και που διαμόρφωσαν και στήριξαν ένα καθεστώς αδιαφανών οικονομικών και πολιτικών σχέσεων με εκδότες και καναλάρχες…
– Είναι τα πολιτικά κόμματα που ανέχτηκαν αυτό που υποκριτικά κατάγγελλαν ως «διαπλοκή», στο βαθμό που εξασφάλιζε και τη δική τους παρουσία στο «παιχνίδι»…
– Όπως ασφαλώς είναι και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες στο χώρο των εργαζομένων στον Τύπο και τη Ραδιοτηλεόραση που αν δεν στήριξαν φανερά την πολιτική του Σύριζα, στην πραγματικότητα διευκόλυναν τις επιδιώξεις του καταφεύγοντας σε άκαιρες και αναποτελεσματικές «μορφές πάλης».
– Είναι βέβαια ιδιαίτερα η σημερινή κυβέρνηση, η οποία, πέραν των όσων ήδη αναφέρθηκαν, έχει καταρρακώσει τη δημόσια τηλεόραση υποβαθμίζοντας την σε ένα ρόλο καθαρά κομματικού φερέφωνου αφαιρώντας της έτσι κάθε δυνατότητα παρέμβασης σε έναν ψύχραιμο δημόσιο διάλογο για την αναζήτηση τόσο των αιτίων της κρίσης όσο και των δυνατοτήτων εξόδους από αυτήν. Για να μη μιλήσουμε και για την παντελή απουσία της από το χώρο της τέχνης και του πολιτισμού.
Όπως ήδη αναφέρθηκε η Κίνηση των ΜΕΤΑρρυθμιστών έχει προχωρήσει σε μια πρώτη επεξεργασία του δικού της προγράμματος στο οποίο υπάρχει ειδική αναφορά στα όσα συμβαίνουν στο χώρο της ενημέρωσης καθώς και προτάσεις για την υπέρβασή τους.
Και σ’ αυτή την προσπάθεια σύνταξης του προγράμματος της Κίνησης θα κληθούν να συμβάλουν και όσοι λόγω της θέσης τους στο χώρο των ΜΜΕ έχουν λόγο, αλλά και όσοι έχουν να προτείνουν θέσεις.